De periode 1900: En Mr. Poiret bevrijdt de vrouw... 1900 was de periode van Jacques Doucet, Mariano Fortuny maar vooral van Paul Poiret. Het was Paul Poiret die de vrouwen verloste van hun korset... LEES VERDER
"Lieve lezer, ik had gewoon Titipoes uitgenodigd als gast, op visite bij Madammeke. "Introduceer jezelf" had ik gevraagd, "vertel ons over je leven, je kleinzoon, je grote hobby en waarom niet over Aalst! Een fotootje van jou zou echt niet misstaan. Het gezicht achter die Titipoes willen we zien."
Haar antwoord: "Beste Sjoe, ik kom graag bij jou op visite maar ik pak niet op papier. Trouwens het zou me toch niet lukken ik weet gewoon niet hoe zon foto derop moet. Willen jouw lezers, de vrouw voor of achter Titi leren kennen, stuur ze maar op hoe meer hoe liever. Of ze willen blijven, thats the question. Enfin we zien wel, ik hou je op de hoogte. Nogmaals dank en liefs van Titi, de poes die spint maar niet klauwt!"
Na lang aandringen kon ik toch een foto van haar bemachtigen maar wat zou ze nu toch in godsnaam bedoelen met: "Ik pak niet op papier." ???
Een stijlvolle Titipoes ...
Sinterklaas Kapoentje, Madammeke zet haar schoentje By Titipoes
Drie dagen ben ik aan het oefenen! Die volle dagen, mensen. Vergeefse moeite. Ik heb immers een praat-, kwebbel- of taterstem. Ondanks de twee octaven lager dan tien jaar geleden, doet mijn snater het nog vrij goed. Ik noem haar mijn "Jack in the Box", die stem van mij. In amper één seconde overschakelen van een venijnige, bullebakkende en krakende Sneeuwwitjesheks naar een veelbelovende -doch weinig gevende- op dit net toch sensuele stoeipoes, klein bier. Nog altijd. Vraag me echter niet om te zingen! In vergelijking met mijn gezang klinkt een schurend scharniertje als een hemelse harp. Waarom dan per se aan het jengelen willen slaan? De verantwoordelijke huist hier: ons Madammeke.
Vorige week kwam ze bij me langs. Piekfijn uitgedost. Chanel ensemble, zijden toon-in-toon Escada bloese, Versace tas, Oni-Onik hoedje als kroonjuweel, ons Madammeke zoals seniorennet haar kent: adembenemend elegant, een plaatje zó uit Vogue gestapt. Alleen je mocht niet naar haar onderste regionen kijken. Aan de uiteinden van zon dame verwacht elk normaal mens op zijn minst een paar Fratelli Rosettis of Louis Jourdans. Niet bij ons Madammeke. Wel foeilelijke, afgedragen sloefen in kemelhaar met bruin-beige karokens. Het soort waarmee een stokoud peeke destijds achter zijn Leuvens stoofje zat te suffen.
Natuurlijk merkte ze meteen mijn verbazing, lees afgrijzen, op.
"Als je die tante voor iets moet warm krijgen, dan moet je op je sloffen aldaar gaan en fluwelen handschoenen aantrekken, zoniet " hadden ze haar diets gemaakt.
Onze Sjoe op haar sletsen, om mij niet te bruskeren, komaan zeg! Wie haar die onzin heeft wijsgemaakt zou ik graag willen weten, zie. Uit welingelichte kringen vernam ik dat eerstdaags ten huize Madammeke, samen met een wortel en een Duvel een schoentje klaar staat. Zij, die haar verwittigd hebben dat ik niet moeders simpelste ben, wou ik een poepje laten snuiven. Dat schoentje van haar wou ik dus per se gevuld zien. Desnoods met een kleinigheid, ter compensatie voor al het moois dat zij telkens weer voor ons vergaard, doch en vooral om al die nare geruchten die hier over mijn persoon ik, brave borst- de ronde doen, tegen te gaan. Daarom gauw een telefoontje naar de poepsjieke residentie "Los ninõs de Nicolas",
in Allicante, en mijn goed ingestudeerd liedje bovengehaald, kwestie van op een degelijke manier met de deur in huis te vallen:
"Madammeke zet haar laarsje
Dank u, Sinter "
"Hallo, hier Enrico hoofdpiet van de Sint en wie ben jij, lief kind?"
"Euh, euh wel dat doet er eigenlijk niet toe hoor, kan ik aub de Sint spreken? t Is dat nogal dringend is en mijn belwaarde raakt zo op!" Enrico: "Ja maar, ja maar heeft je moeke je niet verteld als je met vreemde mensen en zeker met de Sint belt altijd eerst duidelijk je naam zeggen?"
"Ja, sorry maar mijn belwaarde "
Enrico: "Niks belwaarde! Kindjes moeten beleefd blijven hoor. Zo te horen is dat kleine meisje hier precies niet op haar mondje gevallen. Kom op, snoes, vertel me eerst je naam!"
" Titi "
Enrico: " Ik versta je haast niet. Tiet, zeg je? Gekke naam! En waar komt Tietje vandaan?
"Niet Tiet, Enrico, maar Titi. Titipoes uit Oiljst, uit Aalst."
"Watte!!?? Aalst!! De stad van onze concurrent! Heeft die sukkelaar op 11 november dan niets gebracht? Ik weet het hoor, zijn budget is nogal langs de povere kant, komt door jullie carnaval en daarbij "
"Helaba, Enrico! Op je woorden letten kameraad. Wij spreken hier over Sint Maarten ofte St. Martinus. Die van ons heeft meer kerken op zijn naam dan jouw Klaas kapellen heeft! Van een affront gesproken, zeg!"
"Tiens, ik krijg zo stilaan de indruk dat ik hier helemaal niet met een klein meisje te doen heb, nietwaar? Zal ik even raden hoe oud Tiet wel is?
"Liever niet, maar omdat je aandringt de twintig tamelijk voorbij en Enrico, de naam is Titi. Een beetje hardhorig? Dus ook niet meer van de jongste, neem ik aan?
"Fantastico! La dolce voce di una donna. Valt hier niet alle dagen voor. Het is wat anders dan die kleine mannen. Madame Titi, vrouwen weet je olala als ik mijn pietenplunje afleg dan wil ik elke nacht in de strauten verdwaulen, de klank van t Stad, mokt maa zoe langoereus, dan word ik Enrico di Napoli pour les dames! En olé, olé!"
"Amaai, amaai! Weet de Sint ervan?"
"De Sint! Goh, madame Titi, moest je weten waar die nu uithangt! Al twee dagen ribbedebie, onze Sint. Het is niet omdat hij een staf en een mijter draagt, dat er geen leven meer inzit. Meneer laat me hier zwierig stikken met al het werk. Komt door een Sjoeke op internet, elke avond "
"Toch niet Sjoeke van Seniorennet? Als je van de ezel spreekt "
"Ah bon, je kent dus zijn Sjoeke? Zeg, madame Titi, onder ons gezegd en op een ander gezwegen, dat Sjoeke is zeker een stapje in de wereld waard?"
"En meer dan een zonde, Enrico! Doch dikke pech, kameraad! Je spreekt over een fantastische en bijzonder eerzame dame. Gelukkig getrouwd en trotse oma van een super kleindochter!"
"Dan gaat het over een ander Sjoeke hoor. Zeker weten. Op de lijst van speciale Sintbezoeken staat duidelijk " 3/12 met SJ naar Ann Fontaine, Schuttershofstraat om 20 bij Sir Anthony in t Vlaykensgangske met Viva zonder Dréke, Bojako, Myette en Lulu". Madame Titi, je mag zeggen wat je wilt, maar de Sint met ene Sir Anthony, in t gezelschap van vrouwkens met verleidelijke namen als Bojako, Viva en Lulu in t Vlaykensgankske ca sent les kabberdoesj!"
"Enrico kabberdoesjkens zijn aan een dame als Sjoeke niet besteed. En ja, zo te horen is jouw Sint is op de hort met ons Sjoeke. Hoogstwaarschijnlijk gaan ze s avonds eten in de Sir Anthony Van Dijck en heeft Sjoeke haar vriendinnen meegevraagd, meer moet je daar niet achter zoeken hoor!
"En die Ann Fontaine dan in de Schuttershofstraat? De naam van de straat zegt genoeg, nietwaar. Ze gaan daar beslist niet om te schieten met een tierekatasj!
"Een wat"
"Een tierkatasj, allez, Madame Titi, ken je dat niet. Een mik met een elastieksken aan om met proppen papier naar de meisjes hun poepke te schieten, dat wordt nog altijd gevraagd hoor door klein mannen van 10 jaar. Hun opas schieten met ander geschut zeker in zon tent met rode lichtjes gelijk bij die met haar fontein. Enrico moet je geen foefkens wijsmaken. Madame Titi is verkeerd ingelicht, zeker weten. Allez geef toe Sjoeke, Myette, Viva met haar Dréke, Lulu en Bo met nog wat aan zijn dat nu namen voor omas? Komaan zeg!"
"Enrico, Ann Fontaine is een exclusieve zaak in prachtige bloezen en luxe tricot en wat meer is de Schutterhofstraat bulkt van dergelijke boetieks en het blogje van Madammeke is een pareltje, een unicum op gebied van "
"Madammeke wie is dat nu weer? Een mens geraakt zijn tel kwijt."
"Madammeke is Sjoeke, Enrico,! Neen, dat is niet de echte naam. Dat zijn aliassen of nicknames, wij bloggers gebruiken er allemaal zo eentje, sommigen gebruiken er zelfs tot drie toe. Kwestie van privacy en lol, snap je?"
"Kop noch staart krijg ik er aan! Ik blijf erbij daar zit een reukje aan, wij mannen.."
"Jullie mannen? Geen haar beter. Zitten wij vrouwen hier met kastaars opgescheept, ja!"
"Hebben die ook zon onnozele namen?"
"Nog gekker dan die van de dametjes, man. Wij hebben de Frut, de Steenezel, de Warket, den Brabbes, den Uilenspiegel, een Hercule Poireau, de Lana en de pompon van seniorennet: den Ollie ofte Olliebol, soms Olijf Ollie ook Tsunamollie of Ollie via Newton John, die man verandert van nickname om de haverklap, gelijk wij van onderbr allez ondergoed."
"Onderbroeken zeg je! Ja maar, wacht eens, enkele namen van die sjarels komen mij bekend voor! Natuurlijk onze Sint heeft zich bijna de haren uitgerukt., toen hij hun brieven las. Die Poireau bijvoorbeeld, weet je wat die in zijn schoen wou? Twaalf damesslipjes in zwart satijn afgebiesd met Brusselse kant en voorzien van een ingewerkte chip als verkliksysteem. Die Brabbes vroeg liefst vijftien dozijn Sloggis in verschillende maten, voor een goed doel in Arendonk. Begrijpe wie kan! De Frut wou drie dozen Pampers en die vedette Olliebol wou per se zon antiek geval met pijpen tot kniehoogte en open tussenstuk met de afbeelding van de Vlaamse leeuw erop, vooraan een grote zwarte manenkop en achteraan de klauwen! Naar schijnt wil hij zich volgend jaar met carnaval in een "voil jeannet van lautre dentelle de la Dendre" verkleden. Wel, MadameTiti, ik geloof daar geen gebenedijd woord van. Normale opas vragen een video van Harry Potter, van Spiderman of Lara King ook Hansje en Grietje in de versie van Goedeleis bijzonder in. En speeltjes! "
"Speeltjes voor opas, niet zwanzen man!"
"Natuurlijk, de Sint voorziet in alles. " Wie niet langer kan kwelen, mag toch nog spelen" zegt hij. Je zou ons assortiment moeten zien! Pakken in alle soorten en maten, in latex, in nep leder, met tijgerprints; gezichtsmaskers, armbanden met zware klinknagels, leren zweepjes made in Italia, zelfs handboeien en polsbanden, Madame Titi het heeft geen naam. Wij hebben alles maar geen Pampers, geen Sloggi onderbroeken en zeker geen met Manneke Pis of de Leeuw van Vlaanderen op. Daar is onze oude Sint nu op zoek naar in het Antwerpse. Een geluk dat hij zijn thermogène ondergoed van bij Damart aan heeft. Stijf van de reumatiek staat hij met zon weer en niet willen luisteren want hij had een afspraak "
" met Madammeke of Sjoeke. Het mysterie is opgelost, Enrico! Lingerie, luxe of alledaagse spulletjes uitzoeken, ook speciallekens zijn haar domein. Maak je maar geen zorgen, man, jouw baas in meer dan goede handen. Verdorie, Enrico, ik heb haast geen belwaarde meer en ik wou nog een kadootje voor Madammeke vragen. Weet je wat? Ik stuur jou meteen nog een mailtje en jij zorgt er voor nietwaar?"
"Je mag op je twee oren slapen, Enrico gaat daar direct werk van maken en als je goesting hebt om buiten het seizoen een praatje te slaan over het weer, over politiek, over Enrico en over hallo hallo Madame Titi hallo..hoor je mij?"
"Lieve lezer, ik had gewoon Titipoes uitgenodigd als gast, op visite bij Madammeke. "Introduceer jezelf" had ik gevraagd, "vertel ons over je leven, je kleinzoon, je grote hobby en waarom niet over Aalst! Een fotootje van jou zou echt niet misstaan. Het gezicht achter die Titipoes willen we zien."
Haar antwoord: "Beste Sjoe, ik kom graag bij jou op visite maar ik pak niet op papier. Trouwens het zou me toch niet lukken ik weet gewoon niet hoe zon foto derop moet. Willen jouw lezers, de vrouw voor of achter Titi leren kennen, stuur ze maar op hoe meer hoe liever. Of ze willen blijven, thats the question. Enfin we zien wel, ik hou je op de hoogte. Nogmaals dank en liefs van Titi, de poes die spint maar niet klauwt!"
Na lang aandringen kon ik toch een foto van haar bemachtigen maar wat zou ze nu toch in godsnaam bedoelen met: "Ik pak niet op papier." ???
Een stijlvolle Titipoes ...
Sinterklaas Kapoentje, Madammeke zet haar schoentje By Titipoes
Drie dagen ben ik aan het oefenen! Die volle dagen, mensen. Vergeefse moeite. Ik heb immers een praat-, kwebbel- of taterstem. Ondanks de twee octaven lager dan tien jaar geleden, doet mijn snater het nog vrij goed. Ik noem haar mijn "Jack in the Box", die stem van mij. In amper één seconde overschakelen van een venijnige, bullebakkende en krakende Sneeuwwitjesheks naar een veelbelovende -doch weinig gevende- op dit net toch sensuele stoeipoes, klein bier. Nog altijd. Vraag me echter niet om te zingen! In vergelijking met mijn gezang klinkt een schurend scharniertje als een hemelse harp. Waarom dan per se aan het jengelen willen slaan? De verantwoordelijke huist hier: ons Madammeke.
Vorige week kwam ze bij me langs. Piekfijn uitgedost. Chanel ensemble, zijden toon-in-toon Escada bloese, Versace tas, Oni-Onik hoedje als kroonjuweel, ons Madammeke zoals seniorennet haar kent: adembenemend elegant, een plaatje zó uit Vogue gestapt. Alleen je mocht niet naar haar onderste regionen kijken. Aan de uiteinden van zon dame verwacht elk normaal mens op zijn minst een paar Fratelli Rosettis of Louis Jourdans. Niet bij ons Madammeke. Wel foeilelijke, afgedragen sloefen in kemelhaar met bruin-beige karokens. Het soort waarmee een stokoud peeke destijds achter zijn Leuvens stoofje zat te suffen.
Natuurlijk merkte ze meteen mijn verbazing, lees afgrijzen, op.
"Als je die tante voor iets moet warm krijgen, dan moet je op je sloffen aldaar gaan en fluwelen handschoenen aantrekken, zoniet " hadden ze haar diets gemaakt.
Onze Sjoe op haar sletsen, om mij niet te bruskeren, komaan zeg! Wie haar die onzin heeft wijsgemaakt zou ik graag willen weten, zie. Uit welingelichte kringen vernam ik dat eerstdaags ten huize Madammeke, samen met een wortel en een Duvel een schoentje klaar staat. Zij, die haar verwittigd hebben dat ik niet moeders simpelste ben, wou ik een poepje laten snuiven. Dat schoentje van haar wou ik dus per se gevuld zien. Desnoods met een kleinigheid, ter compensatie voor al het moois dat zij telkens weer voor ons vergaard, doch en vooral om al die nare geruchten die hier over mijn persoon ik, brave borst- de ronde doen, tegen te gaan. Daarom gauw een telefoontje naar de poepsjieke residentie "Los ninõs de Nicolas",
in Allicante, en mijn goed ingestudeerd liedje bovengehaald, kwestie van op een degelijke manier met de deur in huis te vallen:
"Madammeke zet haar laarsje
Dank u, Sinter "
"Hallo, hier Enrico hoofdpiet van de Sint en wie ben jij, lief kind?"
"Euh, euh wel dat doet er eigenlijk niet toe hoor, kan ik aub de Sint spreken? t Is dat nogal dringend is en mijn belwaarde raakt zo op!" Enrico: "Ja maar, ja maar heeft je moeke je niet verteld als je met vreemde mensen en zeker met de Sint belt altijd eerst duidelijk je naam zeggen?"
"Ja, sorry maar mijn belwaarde "
Enrico: "Niks belwaarde! Kindjes moeten beleefd blijven hoor. Zo te horen is dat kleine meisje hier precies niet op haar mondje gevallen. Kom op, snoes, vertel me eerst je naam!"
" Titi "
Enrico: " Ik versta je haast niet. Tiet, zeg je? Gekke naam! En waar komt Tietje vandaan?
"Niet Tiet, Enrico, maar Titi. Titipoes uit Oiljst, uit Aalst."
"Watte!!?? Aalst!! De stad van onze concurrent! Heeft die sukkelaar op 11 november dan niets gebracht? Ik weet het hoor, zijn budget is nogal langs de povere kant, komt door jullie carnaval en daarbij "
"Helaba, Enrico! Op je woorden letten kameraad. Wij spreken hier over Sint Maarten ofte St. Martinus. Die van ons heeft meer kerken op zijn naam dan jouw Klaas kapellen heeft! Van een affront gesproken, zeg!"
"Tiens, ik krijg zo stilaan de indruk dat ik hier helemaal niet met een klein meisje te doen heb, nietwaar? Zal ik even raden hoe oud Tiet wel is?
"Liever niet, maar omdat je aandringt de twintig tamelijk voorbij en Enrico, de naam is Titi. Een beetje hardhorig? Dus ook niet meer van de jongste, neem ik aan?
"Fantastico! La dolce voce di una donna. Valt hier niet alle dagen voor. Het is wat anders dan die kleine mannen. Madame Titi, vrouwen weet je olala als ik mijn pietenplunje afleg dan wil ik elke nacht in de strauten verdwaulen, de klank van t Stad, mokt maa zoe langoereus, dan word ik Enrico di Napoli pour les dames! En olé, olé!"
"Amaai, amaai! Weet de Sint ervan?"
"De Sint! Goh, madame Titi, moest je weten waar die nu uithangt! Al twee dagen ribbedebie, onze Sint. Het is niet omdat hij een staf en een mijter draagt, dat er geen leven meer inzit. Meneer laat me hier zwierig stikken met al het werk. Komt door een Sjoeke op internet, elke avond "
"Toch niet Sjoeke van Seniorennet? Als je van de ezel spreekt "
"Ah bon, je kent dus zijn Sjoeke? Zeg, madame Titi, onder ons gezegd en op een ander gezwegen, dat Sjoeke is zeker een stapje in de wereld waard?"
"En meer dan een zonde, Enrico! Doch dikke pech, kameraad! Je spreekt over een fantastische en bijzonder eerzame dame. Gelukkig getrouwd en trotse oma van een super kleindochter!"
"Dan gaat het over een ander Sjoeke hoor. Zeker weten. Op de lijst van speciale Sintbezoeken staat duidelijk " 3/12 met SJ naar Ann Fontaine, Schuttershofstraat om 20 bij Sir Anthony in t Vlaykensgangske met Viva zonder Dréke, Bojako, Myette en Lulu". Madame Titi, je mag zeggen wat je wilt, maar de Sint met ene Sir Anthony, in t gezelschap van vrouwkens met verleidelijke namen als Bojako, Viva en Lulu in t Vlaykensgankske ca sent les kabberdoesj!"
"Enrico kabberdoesjkens zijn aan een dame als Sjoeke niet besteed. En ja, zo te horen is jouw Sint is op de hort met ons Sjoeke. Hoogstwaarschijnlijk gaan ze s avonds eten in de Sir Anthony Van Dijck en heeft Sjoeke haar vriendinnen meegevraagd, meer moet je daar niet achter zoeken hoor!
"En die Ann Fontaine dan in de Schuttershofstraat? De naam van de straat zegt genoeg, nietwaar. Ze gaan daar beslist niet om te schieten met een tierekatasj!
"Een wat"
"Een tierkatasj, allez, Madame Titi, ken je dat niet. Een mik met een elastieksken aan om met proppen papier naar de meisjes hun poepke te schieten, dat wordt nog altijd gevraagd hoor door klein mannen van 10 jaar. Hun opas schieten met ander geschut zeker in zon tent met rode lichtjes gelijk bij die met haar fontein. Enrico moet je geen foefkens wijsmaken. Madame Titi is verkeerd ingelicht, zeker weten. Allez geef toe Sjoeke, Myette, Viva met haar Dréke, Lulu en Bo met nog wat aan zijn dat nu namen voor omas? Komaan zeg!"
"Enrico, Ann Fontaine is een exclusieve zaak in prachtige bloezen en luxe tricot en wat meer is de Schutterhofstraat bulkt van dergelijke boetieks en het blogje van Madammeke is een pareltje, een unicum op gebied van "
"Madammeke wie is dat nu weer? Een mens geraakt zijn tel kwijt."
"Madammeke is Sjoeke, Enrico,! Neen, dat is niet de echte naam. Dat zijn aliassen of nicknames, wij bloggers gebruiken er allemaal zo eentje, sommigen gebruiken er zelfs tot drie toe. Kwestie van privacy en lol, snap je?"
"Kop noch staart krijg ik er aan! Ik blijf erbij daar zit een reukje aan, wij mannen.."
"Jullie mannen? Geen haar beter. Zitten wij vrouwen hier met kastaars opgescheept, ja!"
"Hebben die ook zon onnozele namen?"
"Nog gekker dan die van de dametjes, man. Wij hebben de Frut, de Steenezel, de Warket, den Brabbes, den Uilenspiegel, een Hercule Poireau, de Lana en de pompon van seniorennet: den Ollie ofte Olliebol, soms Olijf Ollie ook Tsunamollie of Ollie via Newton John, die man verandert van nickname om de haverklap, gelijk wij van onderbr allez ondergoed."
"Onderbroeken zeg je! Ja maar, wacht eens, enkele namen van die sjarels komen mij bekend voor! Natuurlijk onze Sint heeft zich bijna de haren uitgerukt., toen hij hun brieven las. Die Poireau bijvoorbeeld, weet je wat die in zijn schoen wou? Twaalf damesslipjes in zwart satijn afgebiesd met Brusselse kant en voorzien van een ingewerkte chip als verkliksysteem. Die Brabbes vroeg liefst vijftien dozijn Sloggis in verschillende maten, voor een goed doel in Arendonk. Begrijpe wie kan! De Frut wou drie dozen Pampers en die vedette Olliebol wou per se zon antiek geval met pijpen tot kniehoogte en open tussenstuk met de afbeelding van de Vlaamse leeuw erop, vooraan een grote zwarte manenkop en achteraan de klauwen! Naar schijnt wil hij zich volgend jaar met carnaval in een "voil jeannet van lautre dentelle de la Dendre" verkleden. Wel, MadameTiti, ik geloof daar geen gebenedijd woord van. Normale opas vragen een video van Harry Potter, van Spiderman of Lara King ook Hansje en Grietje in de versie van Goedeleis bijzonder in. En speeltjes! "
"Speeltjes voor opas, niet zwanzen man!"
"Natuurlijk, de Sint voorziet in alles. " Wie niet langer kan kwelen, mag toch nog spelen" zegt hij. Je zou ons assortiment moeten zien! Pakken in alle soorten en maten, in latex, in nep leder, met tijgerprints; gezichtsmaskers, armbanden met zware klinknagels, leren zweepjes made in Italia, zelfs handboeien en polsbanden, Madame Titi het heeft geen naam. Wij hebben alles maar geen Pampers, geen Sloggi onderbroeken en zeker geen met Manneke Pis of de Leeuw van Vlaanderen op. Daar is onze oude Sint nu op zoek naar in het Antwerpse. Een geluk dat hij zijn thermogène ondergoed van bij Damart aan heeft. Stijf van de reumatiek staat hij met zon weer en niet willen luisteren want hij had een afspraak "
" met Madammeke of Sjoeke. Het mysterie is opgelost, Enrico! Lingerie, luxe of alledaagse spulletjes uitzoeken, ook speciallekens zijn haar domein. Maak je maar geen zorgen, man, jouw baas in meer dan goede handen. Verdorie, Enrico, ik heb haast geen belwaarde meer en ik wou nog een kadootje voor Madammeke vragen. Weet je wat? Ik stuur jou meteen nog een mailtje en jij zorgt er voor nietwaar?"
"Je mag op je twee oren slapen, Enrico gaat daar direct werk van maken en als je goesting hebt om buiten het seizoen een praatje te slaan over het weer, over politiek, over Enrico en over hallo hallo Madame Titi hallo..hoor je mij?"
