|
14-12-2005
Op visite: Bojako
Madammeke vroeg me om iets te schrijven over parfum.
Bojako is opgegroeid in een parfum wolk. Jaja ... daar verschiet ge allemaal van, hé! Bojako die er uiteindelijk graag zou uitzien als Barbara Bush, Bojako die geen schmink gebruikt of verzorgingsproducten, Bojako die zelf haar haar knipt en kleurt. Diezelfde Bojako heeft vanzeleven mee bepaald of er bepaalde geuren op de toonbank van uw parfum winkel stonden of niet. Daar sta je nu even van te kijken, hé?!
Mijn vader introduceerde me in deze parfumwereld. Als je mijn blog regelmatig leest dan weet je dat vader, na onze immigratie, eindelijk een job als buschauffeur in Antwerpen had gevonden, maar hij was na een seizoen weer werkloos, hij sprak op dat ogenblik nog geen woord Nederlands en zat zijn verdriet te verdrinken in een café op de hoek.
(dit volgend stukje past bij de kerstsfeer ...)
Naast hem zat een vriendelijke oudere heer en hoe gaat dat in een café, ge geraakt aan de praat over een pintje of twee, drie ... zes. Diezelfde avond zijn ze als de beste maatjes zwalpend naar buiten gegaan en mijn vader kreeg bij die heer een job en deze had een parfumfabriekje. Ontroerend mooi, hé? Ge ziet dat er nog lieve mensen op de wereld zijn. Ons moeder was nog het meest blij want nu had ze weer wat centjes voor boterhammekes.
Daarna mochten we als kind tijdens de vakanties om beurt, af en toe eens mee met vader de goederen gaan afleveren en de rest van zijn dag hielp hij mee bij bepaalde producties en wij mochten dus meerijden en toekijken.
In die tijd, late jaren vijftig, werden er vooral producten voor kappers gemaakt. Brilliantine, Fixateur, extra sterke haarlak, eau de Cologne en ook parfum. Echte parfum. Mini flesjes met parfum voor oudere dames: rozengeur, jasmijn ... heel sterk geconcentreerd. Je moest toen maar een druppeltje achter elk oor doen en eventueel op andere strategische plaatsen van je lichaam. Eau de Toilette en al de ander watertjes bestonden toen nog niet . Een man was geen man als hij geparfumeerd rook. Eau de Cologne (aftershave) met een licht Vetiver geurtje was al heel gedurfd. Rond die tijd werd ook heel veel eau de Cologne "int groot" bij de apothekers geleverd. Je hebt ze misschien ooit zien staan, die grote bokalen met een pomp waar je je flesje terug kon laten vullen? Jaja, die waren van ons. Ecologisch en groen avant la lettre. De Bodyshop heeft dat niet uitgevonden, dat is een uitvinding van het enige parfum fabriekje in België: Fraver. t Was toen de mode als iemand zich ziekjes of flauw voelde, dat je een doekje met Eau de Cologne op hun voorhoofd legde of liet ruiken.
Vele jaren later, om precies te zijn begin jaren 80, waren de kindjes al wat groter en was de tijd aangebroken om terug buitenhuis te gaan werken. We hadden centjes nodig.
De oude baas en vriend van vader was gestorven en de zaak was nu in handen van zijn zoon en schoondochter. Hun drie kinderen werkten er nu ook. Ze kenden me als sinds mijn prille kindertijd en dus mocht ik er onmiddellijk beginnen werken.
De zaak was nu wel verhuisd naar Kontich en veel groter geworden. Er was een gescheiden afdeling chemie en een labo voor de creaties van parfum en er stond een echt essence orgel. De dochter, die scheikundig ingenieur is, had ook nog bijkomende studies aromatherapie gedaan en had daar een thesis over geschreven. Zij was "de neus" van de firma, na haar vader.
Zoals in alle soortgelijke firmas zijn de ingrediënten en bereidingswijze van de producten het best bewaard familiegeheim. Het Labo was heilig en enkel voor familie toegankelijk.
Ik werkte op het bureel. Jaren ben in doordrongen geweest van een ondefinieerbare "geur". Mijn jongens noemde dit de "Fraver" geur. De mix van al die chemische producten met al die parfums samen vormden een unieke geur. Ik kreeg twee soorten klanten over de vloer: ofwel kwamen ze binnen zeiden ze "amaai da riekt hier goed ..." ofwel "amaai da stinkt hier, hoe kunde dà uithouden?". Ik moet eerlijk zeggen dat ik totaal niets meer rook. Als je er dag in dag uit in werkt dan ruik je dat niet meer.
Ik heb hierboven durven vermelden dat "ik" mee bepaalde wat er op de toonbank kwam: àààààh ja ... ons "neusje" werkte aan een nieuw parfum en kwam dan met papierkes onder mijne neus staan zwaaien om te zien wat ik ervan vond. Mijn antwoord ging van: "bwaaaa ... doet da weg", tot: " hmmmm ... nie slecht ... tot: "goe zenne neuske, daar moet ge werk van maken."
Over dit werk kan ik nog uren doorvertellen, zo interessant was het, maar dan gaat het stukje van ons Madammeke veel te lang worden. De rest zal nog wel eens op mijn blog komen hoor.
http://blog.seniorennet.be/bojako/
|
