ODE AAN EEN ZWARTKIJKER.

Wat hij ook zou drinken of eten

Alles zou zijn pret bederven

Zijn leven lang had hij geweten

Dat hij vroeg of laat zou sterven

Dus leefde hij als een bewuste man

Die zijn leven lang alles wist

En soms dacht je, hij geniet ervan

                                                           
                        HET SPEL DER BOSSEN.

De bossen zwijgen

Prevelen lispelend

Van verlangen

Op het ritme

Van de sluipende wind

Wat hou ik

Van het land

Dat mij immer volgt

Omkaderd door barok

Herinneringen als kunst

De bossen zwijgen

Prevelen lispelend

En glimlachen als speelse

Zonnestralen de jonge kruinen

Vol warmte strelen

Winden berijdend als

Volleerde heersers

Van de tijd

Wat hou ik

Van het land

Hier te zijn geplant

alleen al

Is een gunst

                                                            IMPRESSIONISME.

Vanavond heb ik even mogen raken

In eindeloze gedachten

Aan de vleugel van een engel, broos

In glimlach, verdriet, hoop, liefde

Alle gevoel vervoerend

De vleugel van een engel

En  Cézanne beeldhouwde

Verven figuren op gestreken doeken

In vlagen van wijngedachten

Wijl Rénoir penselen grinnikend

Aan Monet spiegelde hoe de vleugels

Van neergedaalde engelen

Voelbaar op vlasdoeken

Van aardse klei  voor eeuwig

Werden geboetseerd

Vannacht wordt verf in olie

Op muziek gezet

Ritme van tevreden harten…

   GELUK.

Geluk

Is zo broos

Sprak de kartonnen doos

Tot voor kort

Zat ik strak

In mijn pak

Doch gisteren

Werd ik nat

En vandaag

Ben ik plat …