HERINNERINGEN.
Hij is al jaren niet meer
Maar toch voelt zij nog het zeer
En iedereen die haar ziet
Bemerkt haar stil verdriet
Haar handen hangen
Doelloos naar omlaag
Zij konden zo naar hem verlangen
Zij namen hem vast, zo teder, zo graag
En in haar doffe ogen
Spreekt de weemoed
Als zij tijdens het wandelen
Hun geliefkoosde plekjes groet
|