Toen hij zijn blik keerde
Naar waar de warmte en stralen
Hem bereikten en hij vroeg, zon zou je
Minder stralen als mijn bewondering je nooit meer
In gedachten zou bereiken
Wijl hij even later
Verfrissend werd afgekoeld
Door de druppels regen, als letters
In een bad van verkwikking waar hij onder
Gedompeld de vraag opperde
Regenbui, wil jij minder vlagen
Wetend dat ik niet meer kan genieten
Van de verkoeling van jouw waaiend vermogen
Om natuur te rusten
Geen juwelen woorden
Kunnen het verhaal der dingen,
Schijnbaar gehuld in ampere eenvoud
Overtreffen, in gedachten kralenÂ…
|
