AFSCHEID VOOR EVEN.
En dan, als zij hem teder ter afscheid kust
Voelt hij de warme golven der eeuwige rust
Verschijnt er een lichte glimlach op zijn milde mond
Het teken, de cirkel van zijn bestaan, is afgerond
Aan de vallende trekken van zijn wassen gelaat
Schildert de tijd wat ook haar weldra te wachten staat
Een zoveelste zoen drukt zij op zijn killende wang
Ga in zachtheid, ik blijf nog even, maar niet voor lang
Want hier , in dit schier eindeloze levensveld
Is het aantal van mijn dagen gewogen, nageteld
En dan, als ook mijn afscheid is gekomen
Bouwen we samen verder aan onze ultieme dromen!
|
