xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

                  SCHOONHEID.

Zij zei : “Ware schoonheid leeft van binnen”

Opende een deurtje, krakend,  met een schuinig slot

Waar hij binnentrad en rustte

Temidden van een ontiegelijke schat

Krassen zwegen op zijn gezicht

Verward, een gedachte dwaalde

Enkel daar van binnen

Daar alleen kon hij haar minnen

Haar lieven, houden

Van haar ware schoonheid

En nimmer voelde hij nog de oorlog

In zijn strijdend hoofd, want

Zij was de welgekomen engel

Die hem redde van zijn slagveld

Als een verdwaasde drenkeling

Aan de oevers van een glimlach…