Alexander 3.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
14 september 2007.
Vandaag.
Toen ik gisterenavond thuiskwam lag een briefje op tafel.
Alexander wordt morgen begraven in Hasselt. Op het kerkhof aan de Sint Truidersteenweg. Om 10 uur.
Dus niet gecremeerd, noch overgevlogen naar zijn geboorteland om ginder ter aarde te worden besteld.
14 september 2007.
Vandaag.
Om 10 uur sta ik op de betreffende begraafplaats.
2 Vrouwen geven water aan de bloemen die het graf van hun onlangs gestorven moeder siert. Onmiskenbaar de dochters van. Zoals de foto op de gepolijste steen duidelijk aantoont. Het verwerkingsproces weerspiegelt nog in hun ogen.
Ietsjes verder veegt een man de grafsteen van een familielid op een haast strelende wijze schoon. Tederheid sterft nimmer, ook niet bij het gedwongen afscheid.
Échte warmte blijft immer de handelingen aan voorbije herinneringen tooien.
Om 10 uur sta ik aan enkele vers gedolven graven.
Een klein, voorlopig houten kruisje, voorzien van een herkenningsnummer prijkt boven respectievelijke laatste rustplaatsen. Ook het leven na de dood vereist een boekhoudkundige en cijfermatige aanpak.
10 minuten later sta ik gans alleen te wachten.
De zon en de zwijgende stenen zijn mijn enige metgezellen.
Alles ademt een diepe, ja eeuwige rust uit.
Als ik er even bij stilsta bedenk ik dat ik in deze omgeving de enige ben die ook inademtÂ…
5 minuten later nadert een man. Ook een bezoeker aan voorbije liefdevolle herinneringen.
Of hij soms weet waar de laatst afgestorvenen worden begraven?
Oh, zeker niet op deze plaats, dan moet je aan de andere kant van het kerkhof zijn.
Als je wilt dan loop ik wel even met je mee, ik moet daar toch zijn. Verschillende familieleden liggen daar begraven.
Zo maakt de vriendelijke man me wegwijs naar de uitvaartruimtes bij het crematorium.
Dank je wel.
Een ingetogen medewerkster begeleidt me naar het zaaltje waar de uitvaartplechtigheid van Alexander plaatsvindt.
