xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Een tiental dagen later krijg ik een telefoontje van een van de dames.

-         Het eerste schilderij van Alexander is klaar.  Wanneer mag hij het binnenbrengen?

Het is moeilijk voor mij om op dat moment mijn nieuwsgierigheid te bedwingen.

Mijn gevoel schreeuwt het uit, mijn verwachtingen liggen hoog!

Ik kan me niet voorstellen dat het resultaat zal tegenvallen.

-         Oh, ik ben de ganse dag hier.  Hij mag vandaag al komen als dat lukt.

-         Dat is geen probleem, we zullen er zijn in de late namiddag.

Rond de klok van 16 uur is het zover.

Alexander stapt mijn bureel binnen, voorafgegaan door Philo en Lea.

Zij zijn de beschermengelen die hem en zijn zwangere vrouw Jeanne, hebben opgevangen.  En zij zijn het die trachten om hen hier een menswaardige toekomst helpen op te bouwen.

Alexander heeft weeral een muur voor zich opgetrokken.

Heeft zich reeds op voorhand gewapend tegen een eventueel “njet”.

Een slappe handdruk bevestigt zijn houding.  Zijn vertrouwen in zijn huidige leefwereld is duidelijk verpakt in een nevelveld van onzekerheden.  Wat gaat er met hem en zijn Jeanne gebeuren?  Zullen ze worden uitgewezen of hebben ze kans om hier te mogen blijven?  Kan hij hun ongeboren kind een toekomst bieden?  Wat zal het leven nog brengen?  Zijn ogen kunnen het gonzen der gedachten niet verdoezelen.  Al tracht hij er  nog zo onbewogen mogelijk uit te zien…

Na de gebruikelijke beleefdheden komen we al snel terzake.

-         Alexander heeft iets moois gemaakt hé Alexander? 

Bij het horen van zijn naam verheft de jonge kunstenaar even zijn hoofd.

Hij is de taal geheel niet machtig en dus wordt het gesprek in het Engels verdergezet, ondersteund met de universele handgebarentaal.

Even later wordt het eerst - gemaakte schilderij van Vishnikin op Belgische bodem, uit een tas gehaald.  De gladde achterzijde van het linnen doek is beschreven met sierlijke drukletters : ALEXANDER VISHNIKIN.  Stijlvolle aanduiding van de kunstenaar.

Langzaam krijg ik de voorzijde te zien.

Een knap staaltje van zijn kunnen!  Prachtige vazen en glazen.

Het licht blinkt in het loepzuivere glas.  En wat een kleurenkeuze!

Een diep gevoel van tevredenheid daalt over mij neer. 

Gevolgd door een directe, oprechte en meervoudige reactie.