xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

                                                            DE HAAN VAN DE BUREN.

De schrale haan, ik zeg het met een lach

Te stok om nog stijf te kunnen wippen

Kreeg op zijn oude, versleten dag

Gezelschap van 2 stevige, donker kippen

Stuntelig en met veel houterig omhaal

Bereidde hij hen een arrogant onthaal

Zelf dromend van een aangenaam cadeautje

Een stomend – heet – naai – triootje

De zwarte dames, protserig jong en strak

Keken meewarig naar de oude haan in het vak

Zagen in zijn ogen de gloed der jonge jaren

Onstuimige wil om hen beiden te bevaren

Gelijkmatig schudden zij meerdere keren

Hun kippenkop met gekamde veren

Zet het uit je hoofd dat je ons zal naaien

Hooguit dulden wij dat je voor ons mag kraaien!

Sindsdien slapen wij met onze ramen dicht

Want de burenhaan kraait als een overjarig wicht

Soms denk ik, het speelt wellicht in zijn gedachten

Dat op een keertje de dames toch naar hem zullen smachten

Tenzij, en dat ligt misschien wel in de lijn

Dat de zwarte dames “voor de kippetjes” zijn

Dat zij geen behoefte hebben aan een haan

En als lesbisch kippenduo door het leven gaan…