ESSENTIE.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zijn hele drukke bestaan

Was één ingewikkeld woord

Vol onbegrip is hij heengegaan

Geen enkel hart heeft hem aanhoord

Zijn bedoelingen, zo rein en puur

Werden en bleven onbegrepen

En hij besefte op de pijnlijke duur

Dat hij naast de essentie had gegrepen

Zijn laatste en ampele woorden

Waren enkel aan zichzelf gericht

Geen ander die hem in spraak nog hoorde

Toen hij tenslotte lispelde, bijna gezwicht :

Hoezeer wordt nu mijn hart gekweld

Hoezeer aanschouw ik mijn ongewilde fout

Nu pas begrijp ik, hier liggend, bijna geveld

Ik had te weinig oog voor de rijkdom der eenvoud…