Vorige eeuw, halfweg de “golden sixties”…

Mijn herinneringen aan die tijd baden in een weldoend zonlicht.

Warm en vertederend zoals enkel goede herinneringen zich in een geheugen kunnen opstapelen. 

De tijd bood ook de gelegenheid om alles in een ander ritme te ervaren.

Wellicht het gepaste ritme? 

Aan iedere maatschappij is een ritme gekoppeld.

Een ritme waartegen die maatschappij het best kan functioneren.

Trager betekent extra luxe.  Sneller betekent creatie van stressituaties.  Impliceert een afvalrace, de zwakkeren zullen het eerst afvallen, gevolgd door de net iets sterkeren of minder zwakkeren, hoe je verkiest, en zo maar door…

Zonlicht overgoten herinneringen, omkaderd door een leeflandschap met vele gezonde en pure ingrediënten!  Gekruide nostalgie…

Beekjes waarin de visjes moeiteloos hun baantjes konden trekken, en waarin ze tijdens de zomermaanden het gezelschap kregen van joelende kinderen.

Beekjes waarvan het water indertijd zelfs drinkbaar was!  Kopje onder betekende in het ergste geval dus een scheut gezond water binnenkrijgen.  Enkele fatale ongevallen niet te na gesproken.  Maar waar leven heerst ligt de dood op de loer.

Het huis waarin ik mocht opgroeien lag temidden van landerijen, velden, bossen, een babbelend beekje… Neen, geen kabbelend, ons beekje voerde benevens water ook verhalen aan van wat er boven in de loop gebeurde.  Ons babbelend beekje…  Waar vind je ze tegenwoordig nog?

Nu nog beschouw ik het als een absoluut voorrecht om op deze plek te zijn opgegroeid.

De zomervakantie was voor mij de periode die het meest aanleunde bij de verlangens die mijn eigen karakter koesterde.  Weg de druk van de school, zalig genieten van hetgeen de mooie natuur te bieden had.

Af en toe onderbroken door menselijke ingrepen…