VERLATEN.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Je plek is schralend leeg
Je beeld als stuk gebroken
Hoe zeer graag had ik een woord
Nog met jou gepleegd, gesproken
Je met een regen van dierbare zinnen
Gevuld met de puurste klanken
Voor alles wat ik voel vanbinnen
Had ik jou zo willen danken
Hoe jij me met warme genegenheid
Voor de waanzin van het zijn behoedde
Me stuurde, verbaasde sensitiviteit
En mijn wezen vol liefde voedde
Maar ach, jij hoefde mijn woorden niet te horen
Je vermoedde mijn drang naar nostalgie
Wist dat het gevoel me immer zou bekoren
Als ik diep in mij, het teken van jouw liefde zieĀ
|
