Gegroet! Eert en vooral wil ik vertellen dat één van de jonge kandidaten waarover ik het een tijdje geleden over had, in de vioolwedstrijd voor 11 jarigen, gisteren in de finale GROOTSTE onderscheiding haal (90%) Proficiat Ewout De Geeter!!!!. Over de andere deelnemers heb ik nog geen informatie maar ik houd U op de hoogte!
Een kleine overweging:
Mirakels. _______
Ik geloof nog altijd in mirakels. Niet in die spectaculaire, maar in die doodgewone kleine! Deze waar ik dagelijks van genieten mag, zoals bijvoorbeeld in het hectische verkeer, als ik ongedeerd thuiskom telkens weer. Fran.
Gegroet!, alhoewel het vandaag weerom een koude dag was, vooral door de noord- of noord-oostenwind, zijn we toch bijna in Mei. En dat deed mij denken aan het volgende gedicht.
Kijk ik door het vensterraam naar een regenbui dan heb ik heimwee naar de zon, naar een bloementuin. Maar verdwijnt de kou weldra, is April op komst, zingt een merel vroeg zijn lied: LENTE in 't verschiet!!!
Bloesems ziet men overal, waarheen men ook gaat. "Lente" zingt de nachtegaal in zijn mooiste taal. Mens en dier herleeft zowaar!
Kom, wij gaan op pad! Trek je mooiste kleren aan want de zon is daar!
De bomen staan weerom te bloeien de heide in pracht en in praal. De brem staat weer vurig te gloeien: Het moèt weerom LENTE zijn. De Bloemen in prachtige kleuren de wei overladen met groen. Het wonder staat wéér te gebeuren Dat geeft mij dat heerlijk gevoel.
Fran.
Deze tekst is ook "zingbaar" op de melodie van "Im Prater blühn wieder die Bäume" van Robert Stolz
Gegroet! De recepten die ik in mijn twee boeken opnam waren er o.a. van mijn ouders en oma,en van vrienden en kennissen. zoals het volgende:
Crème Branbançonne. _________________
Uit het kookboek van mijn vriendin Léonne komt het recept van " Crème Brabançonne. Een soepje dat er wezen mag en dat ik nog in geen restaurant op de spijskaart zag Althans niet onder,;deze naam, maar je ziet meteen: die soep komt uit Brabant vandaan!!
We nemen meteen dat handige ding dat het geknoei met plank en mes verving.
"Op een vloek" zegt men alhier, zijn al de groenten klein: het witloof, de ui, de selder en de prei. In olijfolie en wat verse boter, lijkt het magie en getover, want er komt een aroma uit de pan dat je zelfs nog heel wat versterken kan, door het toevoegen van een 3dl-flesje Geuze en hier heb je de keuze: een "Geuze Lambiek" of een "Mort Subite" verstand van Geuze heb ik niet!
Bij de slager haalde ik een stuk vlees voor de bouillon. dat komt nu bij de Geuze in de kom. Als het zacht is mag je kiezen: de mixer of de "passe-vite" Maar zo snel gaat soep "doordoen" ook weer niet. Laat nog wat koken op een zachte vuur. De tijd om even te relaxen, z'on klein half uur. voor mij is dat relaxen toch wel relatief. Tijdens dit half uurtje is mijn geest nog altijd heel actief en weet ik precies wat ik met het vlees van de bouillon uithaal. maar dàt staat in een volgend verhaal.
Met wat boter en wat bloem, maken wie een roux, en voegen die aan onze Brabançonne toe. In verse boter bak je wat zéér fijn gesneden witloof aan dat moet met room als garnituur, in de soepkom gaan.
We vergeten niet om rijkelijk met Minne te kruiden. Dat houdt alvast de sleur, van elke dag, bij u buiten.
Gegroet! Mijn man ging maandag vissen op de zee,. Heel dikwijls ga ik mee, maar OP ZEE krijgen ze mij nog moeilijk mee ik ben namelijk ontzettend zeeziek, niet altijd, maar ik neem geen risico meer! Veilig achter het raam kijk ik naar de zee en dat gaf volgend "gedichtje":
Zicht op zee. -------------
In een boot op de zee, zit je gevangen in mijn raam. Ik kijk en roep je naam, maar nee, je hoort mij niet. De wind neemt mijn stem niet zo ver mee. Je bent te ver van mij vandaan om mijn roepen te verstaan.. Je kijkt niet op, je hoort mij niet!.. De zee heeft je weer al eens in haar macht. Toch was ze je altijd goedgezind want...... 't was eens de "Sea King" die je aan land bracht. De zee wil niet dat jij verdrinkt ze brengt je terug bij hoge tij. Ze geeft je steeds terug aan mij. Fran. Uit "Minnestrelend"
Het verhaal van die redding vertel ik ook eens een van de dagen. Grietjes van Fran.
Gegroet !Ik was verleden week in een rusthuis op bezoek en heel wat mensen kende ik daar omdat ze enkele jaren geleden, toen ze nog fit en gezond waren, naar de koffietafel van een bejaardenclub kwamen, waar ik in het bestuur was. Het was een soort serviceclub voor "minder jonge" zeg maar oudere mensen. Na de vele taken die ons bestuur had was er ook het bezoeken van zieken . Ik had de gewoonte om, als ik een zieke bezocht, bij het heengaan een kruisje te geven op het voorhoofd, en het werd zeer op prijs gesteld . Dat was een gewoonte die ik geërfd had van mijn oma en ouders. Zo vroeg mij verleden week in het rusthuis weer iemand " Gij gaat ons toch een kruisje geven? dat heb ik dan ook gedaan. . Ik deed ook in die club waar ik het over had, de animatie en zodoende kwamen regelmatig mijn gedichten aan bod . Een daarvan uit 1995 gaat over :
"'t Kruiske" __________
Het eerste dat ik van Gezelle heb geleerd was van :
"'t Kruisken diep mij in den kop geschreven"
't was met moeite dat ik toen begreep dat het in mijn geheugen was gebleven.
Ik had een moeder die mij 't kruiske vragen leerde en ik had een vader die mij 't kruiske gaf. Zö dat ik het, zonder "slagen" verder aan mijn kinderen gaf.
Ik geef nog steeds mijn zoon een kruiske als hij op zijn zware motor stapt. Ik zeg dan telkens: "Erik, breng het mij weder, ongeschonden , lijk ik het u gaf."
Aan Ludwina deed ik het vôôr en nu doet zij mij na en leert ze mijn kleinkinderen vragen "Geef mij een kruiske , Oma!".
Aan ons Tine geef ik dan ook een kruiske als ze 's avonds huiswaarts keert. Zij geeft mij een kruisje en een zoentje Ze zegt "Oma morgen kom ik weer".
Ons babytje geef ik een kruisje als ze in haar bedje ligt en lacht God zegene je kleine Alice, slaap zacht".
Aan mijn liefsteken geef ik ee kruisje 's avonds, vöör we ons ogen dicht gaan doen. Ik krijg dan altijd een kruisje weder maar...... met een hele fijne zoen. Voor mij geen slagen "zoet en tere" 't Is veel beter met een zoen. Ik vind het wel jammer voor Gezelle Zou hij dat ook geweten hebben toen?
Gegroet! Ik las dit week-end in de krant het overlijdensbericht van een jongen, Piet Van Isacker, hij was nog geen twaalf jaar. Onderaan het bericht las ik : Ik citeer: Wij houden eraan heel oprecht de medische en verpleegkundige teams van het U.Z. Gasthuisberg te bedanken voor hun expertise en inzet. Zij hebben het Piet mogelijk gemaakt tot op het einde te vechten als een leeuw, en uiteindelijk via donorschap levenshoop te schenken aan 9 kinderen doorheen Europa.
Wel vind ik dit, na al de heisa van de voorbije weken rond het pompeus opgezet sterven, een hoopvolle gedachte dat dit voorbeeld zal nagevolgd worden vooral door jonge mensen.
Het deed mij ook denken aan een gedicht dat ik 32 jaar geleden schreef toen mijn moeder zwaar ziek in Leuven in het ziekenhuis lag. Ik zag toen een paar artsen die mij vertelden over overplanting van nieren. En over mensen die zich kandidaat stelden om na hun dood afstand te doen van hun lichaam; Na een paar dagen nadenken heb ik ook zo'n formulier ingevuld en ingestuurd. Ik was toen 40 jaar.
Mijn gedicht was toen nog gedeeltelijk fictie, maar nu is het al lang achtehaald!
Om voort te leven. _______________
De dag dat mijn hersenen niet meer functioneren laat dan geen apparaat mijn lichaam in leven houden. Laat miijn zielloos lichaam dienen om anderen beter leven te geven.
Geef mijn ogen aan iemand voor wie de dag reeds nacht is. Geef mijn "gehoor" aan iemand die nog nooit een baby hoorde lachen. Geef mijn stem aan iemand die nog nooit een liefdeliedje zong. Geef mijn lever aan iemand die te laat de A.A. ontdekte. Geef mijn hart aan iemand die te langzaam moet leven. Geef mijn nieren aan iemand die ,dag in dag uit, op dialyse moet. Geef mijn bloed aan iemand die het leven niet meer aan kon. Geef mijn huid aan iemand die het vuur trotseerde om een mens te redden.
Als ge alles gegeven hebt wat bruikbaar was, begraaf de rest met alle slechte herinneringen aan mij en zeg aan iemand dat het uit vriendschap was reeds lang voor mijn dood.
Zeeduivel onder "Hoogspanning" _________________________
Een zeeduivel die onder hoogspanning staat!! Is het om een science-fiction verhaal waar het hier om gaat ? Nee, beslist niet, het is heel reëel al hoort men dat inderdaad niet veel.
"Hoohspanning" is namelijk Jenever van distillerie Mertens, en zonder deze sta je voor dit recept nergens;
De marinade is gemaakt van Jenever en visbouillon, in een diepe ovale glazen kom;
we maken de lotte nu droog en snijden die in mootjes. We leggen die porties op een rij, wij zeggen op "rootjes". Onze duivel der zee gaat nu baden; een uur of twee mag je hem zo rusten laten. Dan is hij vast dronken en jij mag hem weer drogen. en schuif hem nu vliegensvlug in een voorverwarmde oven. Het nat (marinade) doe je meteen door een zèèr fijne zeef. Ja laat wat inkoken en, dit is een raad die ik je geef: blijf constant in de buurt en blijf roeren,en.. blijf van de jenever anders gebeuren rare toeren.Gooi zo nu en dan een klontje bote bij "Beurre échiré! ..... of margarine de keuze daar tussen is vrij.
Serveer met rijst of of zelfs "Pommes Dauphine" met fijn gestoofde prei en een vleugje Minne.
Voor de liefhebbers die houden van iets geraffineerd wordt natuurlijk een "Bobijntje" Hoogspanning van Mertens geserveerd.
Gegroet! Wij werden onlangs bij vrienden uitgenodigd en als welkom speelde de dochter (Ze zit nog in het l.o. dus nog zeer jong)HARP! wat een verrassing! wij waren natuurlijk in de wolken ! (hemelse wolken). Sindsdien ben ik fan en zo kwam ik te weten dat de miziekacademie van Geraardsbergen een uitsekende lerares-harp in haar rangen heeft die optreedt onder de naam JANU. ze heeft een dertilgtal leerlingen in de klas en die gaan samen met haar een Harpconcert geven in Sleidinge. Er zullen dus 30 harpspelers op het podium staan!!! Nadien treedt JANU ook nog solo op. Niets is haar vreemd: van klassiek over alle mogelijke genres naar musical met de leerlingen. Ze bespeelt ook Schotse harp,Zuid-Amerikaanse harp, Keltische harp en zelfs electronische.. Het beloofd, voor mij althans een ontdekking! Het concert gaat door op zondag 13 april in Sleidinge C.C. "De Stroming".
Ik onderbreek even mijn dagelijks blogwerk, ik moet gaan zingen in de kerk!!! Straks breng ik een recept dat U ook op een wolkje zal brengen. Groetjes! Fran.
Gegroet! verschiet niet als je dit recept ziet het is een lang verhaal voor een zeer eenvoudig recept! Het komt uit "Koken met Minne 1".
Spaghetti _________
Door mijn disgenoten van elke dag,wordt verteld dat mijn spaghetti als de beste van de hele wereld geldt!! Je bent nochtans heel wat gewend, als je , net als zij, op plaatselijke keuken bent gesteld. Het zijn genieters, ze eten graag, dat zie je want ze eten traag. Ze reisden reeds naar verre streken en waren misschien al uitgeweken, ware het niet dat mijn "kookkunst" hen weerhoudt en dat alles op liefde en minne is gebouwd.
Ik geef dus ook dit recept met plezier aan U door, maar stuur mij geen verwijt omdat het zo eenvoudig lijkt.
Ik koop "gewoon" gehakt, geen gemengd of speciaal, Ik zorg wel dat ik het bij een echte slager haal.
Ik doe wat olijfolie in de pan en bak het vlees zo snel ik kan. dit wil zeggen op een hevig vuur, en ik begin te "pletten" Als alles fijn is mag je op klein vuur zetten. Tomatenpurée vermeng je met bouillon of water en die roer je onder het vlees met een houten spatel. Laat staan op je kleinste vuur en op een "amiante" want het staat daar voor een tijdje "en attente". In een kom doe je wat olie en verwarmt ze licht daarin verwelk je de sjalot, die je met een mesje fijn hakte, of ben jij voor zo'n apparaatje gezwicht? Een lepel of twee vloeiende bloem en roeren zoals in de tijd van toen. Je giet nu weer wat water, onder voortdurend roeren, totdat je saus bekomt, die elke lekkerbek zou ontroeren. Voor de kleur nemen we "concentré de tomates" en een soeplepel Hot Ketchup "pour ses aromates"
En nu zal ik publiek biechten wat nog niemand weet:: de kruiden koop ik in bokaal. Kant en klaar zoals dat heet. De spaghetti of capellini koop ik sowieso kant en klaar al kreeg ik dààrdoor nooit een ster, dat is waar.
Na vijf minuten is de pasta zoals het moet, hem nog even laten rusten in het kookvocht dat bekomt hem goed. Serveer nu alles in afzonderlijke recipiënten, Laat ook hier je goeie smaak weer gelden. De pasta : op een ondiepe schaal weerom. Het vlees: in een iets diepere kom. De saus serveer je, als het even kan, in een goeie ouderwetse sausepan.
Heb je dit alles in Terra-cotta blauw? aarzel niet, gebruik dit gauw.
Leg een tafelkleed in sneeuwwit linnen. Haal nog vlug wat bloemen binnen, Ach ja! je hebt nog wat gemalen kaas voorzien, Emmental of Gruyère of de twee misschien? Dan is alles "af " zoals je ziet. Maar vergeet het vleugje "Minne" niet!!!
Gegroet! vandaag een recept uit "Koken met Minne 1 "/
Vlaamse "Calderade". ________________
In Portugal is dit visgerecht beroemd. Door de koloniaal in Kongo "Buitengewoon" genoemd. Hebben wij hier niet dezelfde vissen ? Ach, geen nood, wij zorgen voor vissen van een ander soort.
Gun je man een dagje vissen op de zee en hij brengt je al de nodige ingrediënten mee als basis voor een "Vlaamse Calderaad " een goeie kok als jij weet altijd raad.
Wrijf een vuurvast recipiënt in met kruiden uit de Oriënt, met boter, pili-pili en wat look, liefst vers, maar droog mag ook. snij de gefileerde vis in mootjes klein. De ui en de patat moeten in schijfjes zijn. Een laag van elk, wel 3-4 keer een maat en af en toe een laag tomaat. Giet "Chenin blanc" tot aan de rand. Zet nu enkele uurtjes aan de kant. Zo' n klein twee uur vöör het aan tafel gaan, moet alles in een warme oven staan. in Diepe, witte borden, op een fel rood laken, kan je er weer iets moois van maken.
Kleed je met wat Minne en je felst gekleurde jurk. Ontdoe de tweede fles "Chenin blanc" alvast maar van zijn kurk.
Sla nu appèl op de tam-tam
"Smakelijk eten" dit wenst je: Fran.
______________________
Benodigdheden: Kabeljauw, wijting, zeebaars en tong./ Half gaar gekookte aardappelen, 4 grote uien, 1doos ( of verse) gepelde tomaat, olijfolie, pili-pili, peper, look. witte wijn: Chenin Blanc, os Pouilly Fuissé.
De paasbloemen en de narcissen stonden naast mekaar aan de rand van de kruidentuin. Ze vonden het fijn dat ze in mekaars buurt stonden, zo konden ze eens een praatje slaan. Dat ging dan meestal over het weer, net als de mensen, die spreken ook altijd over het weer! Maar dikwijls hadden ze het ook over de vogels, over de MEREL die in de winter 's mrogens en in de late namiddag de stukjes brood en kaas kwam halen die daar voor "Mevrouw Merel" gelegd werden. Ze hadden het ook over het ROODBORSTJE dat na de merel de restjes kaas ging halen. De vogels deden zich ook te goed aan de appel die ze dagelijks kregen. Het roodborstje vloog dikwijls in de buurt van de bloemen, naar de dikke KLIMOP haag. 't was net of de bloemen knikten" smakelijk". De laatste dagen was er nogal drukte onder het vogelvolkje. De mannetjes waren druk bezig met de vrouwtjes het hof te maken. Een echt ballet was dat onder de PERGOLA. Wat kregen de bloemen een spektakel te zien!
Ze vlogen ook regelmatig met kleine takjes en rietjes en blaadjes in hun bek naar de dichtgebladerde KAMPERFOELIE, daar bouwden mijnheer en mevrouw Merel een nest. De NARCISSEN vonden het geen goede keus om dààr een nest te bouwen! zo dicht bij het terras waar altijd wel iemand kwam! Neen! rustig was het daar niet! Maar merels hadden allang geen schrik meer van de mensen hier.
Deze morgen was er echter paniek bij de familie MEREL!! Wat een kabaal, gefluit,gewiek heen en weer!! Dat betekende GROOT GEVAAR!!!!!!! De KAT was op ROOFTOCHT!!
Op dat moment waren Alice en Tine juist nog even komen groeten vôôr ze naar school gingen en ze stoven meteen naar buiten! De rover sloeg op de vlucht!! De NARCISSEN, PAASBLOEMEN,KROKUSSEN en SNEEUWKLOKJES haalden opgelucht adem.... het gevaar was momenteel geweken.Ze zouden wel opletten want de kat zou weerkomen! Wat jammer toch dat ze de volgels niet konden verwittigen als de kat er aankwam of...deden ze dat wèl.....en kunnen wij mensen dat niet horen? Zag ik ze beamend knikken? of was het toch de wind? Fran. een verhaaltje van Oma voor alle kinderen
Gegroet! Ik heb nog een verhaaltje dat ik vroeger aan mijn kleinkinderen vertelde. Oma of Opa moeten nu wel een beetje uitleg geven over waar en waarheen van de klokken en mischien ook eerst zeggen wat de klokken precies zijn!!! en de hemel! en de engelen! Hou de traditie in ere en stuur de paashaas vanwaar hij komt!
De verdwenen engel. __________________
In de hemel was een engel zoek. Iedereen, zelfs zaligen en heiligen, keken er naar uit maar niemand vond hem. Het was eigenlijk maar een kleine engel, een engeltje, daarom werd ook op alle kleine plekjes gezocht, wat geen eenvoudige opdracht was want de hemel is grooooot en hoooog en er zijn ontelbare gangen en kamers en wolkjes die je van hier naar overal brengen. Je moet er maar opstappen. Ze vliegen je waar je wilt. Tevergeefs werd er gezocht , het engeltje bleef zoek. Iedereen werd gevraagd wanneer de engel laatst gezien werd. Iedereen was het er over eens : de engel was gezien èn gehoord met het koor op de repetitie voor de grote paasviering. Door zijn glashelder stemmetje zong hij zelfs een paar ALLELUA's als solist. Daarna???? Er was toch iemand die hem zag met een bord rijstpap. Dàt was het laatste sindsdien, niets meer!
Toen zuster Angelina nog snel een laatste blik wierp op de kaarsen en de bloemen in de St Pietersbasiliek in Rome, vöör de Paasmis, stond ze perplex! Ze haalde er een medezuster bij en vroeg haar heel aandachtig te kijken naar een sculptuur in het hoogkoor. Daar stonden, van de hand van Michelangelo, 2 putti's, dat zijn kleine engelfiguurtjes, die op een wolkje zaten. Zag zij er ook 3 vandaag? Zo snel mogelijk werd de indringer ondervraagd. Hoe was hij daar terechtgekomen?
"Wel" zei het engeltje "Ik kwam met de klokken mee naar Rome!"
Gegroet! Vandaag op Witte Donderdag nog een tekstje van de folder die wij in de bus kregen met het verloop van de Goede Week.
Het laatste woord is :"Vrede voor jou!"
Het laatste gevoel is :"Ik ben niet alleen!"
De sterkste kracht is :" Liefde!"
En die liefde, in al haar vele vormen en kleuren, die liefde, vergaat nooit.
Altijd weer wekt zij tot leven. Altijd weer richt zij mensen op. ...zelfs in de donkerste nacht. ...zelfs aan het zwaarste kruis!
In diep respect voor ùw levensvisie en overtuiging,mag ik in naam van het dekenaal team en de parochieploegen U en al wie U lief zijn, een levenschenkend en vreugdevol Paasfeest 2008 wensen.
Rudy Van Acker, deken Geraardsbergen. _____________________________________________________________ Een gedachte uit "Sterven met Minne". in her zicht van Goede Vrijdag ::
Geloof in eeuwig leven maakt het sterven minder zwaar. Want wij zien elkander weer, in 't licht dat nooit zal doven.
Daarom bid ik niet zömaar.... neen ....... Ik bid dat U en ik zouden blijven geloven.
Gegroet! het vervolg op mijn berichtje van gisteren. In dezelfde brochure lees ik van de hand van Deken Rudy!
Niet het onrecht, niet de strijd om macht en winst, niet de uitbuiting van moeder aarde zullen het halen....
Niet in het niets, niet in de leegte, niet in vergetelheid zullen wij verdwijnen....
Maar thuiskomen zullen we, in Zijn hart en bij elkaar. Deken Rudy
Droom. --------
In mijn droom was geen onrecht, geen strijd naar macht. In mijn droom was geen uitbuiting van moeder aarde. In mijn droom leefde niemand in vergetelheid.
Om mijn droom te verwezenlijken moest ik wakker worden en op zoek gaan en zie::
Ik vond goede mensen die licht zijn in het duister, Ik vond goede mensen met respect voor het milieu, Ik vond goede mensen die hongerigen spijzen en dorstigen laven. Ik vond goede mensen die zieken bezoeken en verzorgen. Ik vond goede mensen die vrede brengen.
Het waren allemaal mensen die in mijn droom geloven. Die weten dat zij zullen thuiskomen "in Zijn hart! en bij elkaar". Fran.
Gegroet! in de week voor Pasen brobeer ik iedere dag een stukje uit mijn boek "Sterven met Minne" op mijn blog te zetten. Er zijn deze week nogal wat vieringen in de kerk. Deken Rudy nodigt iedereen vriendelijk uit om zoveel mogelijk deel te nemen en ik ben dan ook zinnens om dat te doen. Daarom begin ik al "vroeg" vandaag met een tekst die op de blaadjes stond, nu eens niet via e-mail, maar via vrijwilliger-handen in de bus gestopt.:
Niet ruzie, niet onbegrip, niet oorlog, niet geweld, zullen het laatste woord hebben...
Niet pijn, niet verdriet, niet leed, niet eenzaamheid , zullen het laatste gevoel zijn....
Maar thuiskomen zullen we, in Zijn hart en bij elkaar.
Rudy Van Acker, deken Geraardsbergen.
Als sterven een stuk leven is. _________________________
Als mijn tijd van lijden komt, blijf dan bij me. Als mijn uur van sterven komt, blijf dan bij me. 'k Hou zoveel van 't leven, dat het zwaar zal zijn het op te geven, maar blijf dan bij me met je stille stem die over liefde spreekt, met je zachte hand die mijn gelaat nog streelt.
Als de dood dan naar mijn leven grijpt hou me vast omklemd, dan voel ik, door de dood heen, je armen om mij heen...... en sterf ik niet alléén. Fran. uit "Sterven met Minne". Groetjes en tot morgen!
Gegroet! Ik had gisteren(zondag) zodanig veel mails te behandelen dat ik mijn blog niet kon spijzigen!! Sorry voor diegenen die tevergeefs een receptje gingen zoeken. Ik maak het bij deze weer goed.
Het "MinnegerEcht gedicht" is al al zo oud dat ik niet weet of het nog uit te voeren is . Na de dioxine crisis mocht immers een tijd lang geen orgaanvlees verkocht worden, voor dit gerecht zijn varkensniertjes nodig dus : ??????? MinnegerEcht gedicht. _________________
Doe een klontje boter in de pan, liefst natuur, als dat nu nog kan! Kleur ze goudgeel, niet te bruin, strooi daarin nu de ajuin. Geef ook hem een zonnig kleurtje, in ruil geeft hij dat zoet geurtje.
Snij behoedzaam met een mes elk niertje in een part of zes. Strooi azijn met lichte hand, peper, kruiden navenant. Giet daarbij een scheut bouillon en roer af en toe eens alles om. Leg er bovenop een boterham, beplet met mosterd, liefst die van Abraham.
Laat sudderen op een heel klein vuur, een kwartiertje minder dan een uur.
" Bij varkensnier hoort schuimend bier, je kiest er een met zwier van één of andere abdij" Dit zei mijn vriend de slager mij.
Dek onverwijld je tafel met het mmooiste linnen. Serveer mer rijst, met liefde en met Minnne, zo maak je van zo'n klein gerecht een feest en geniet je van zo'n hapje nog het meest.
Fran. Benodigdheden:Varkensniertjes,boter,azijn,peper,herbes de Provence,bouillon (event.blokje), 1 snede brood, mosterd en donker Trappistenbier.
Gegroet! nog een aperitiefje uit "Koken met Minne1"
Picon de Comines: ----------------------
Dit aperitief noemt "Picon de Comines" en er zit volgend lekkers in:
Als basis 1 deel siroop van citroen in een mooi, groot glas doen. Dan 1 maat "Amer Picon" langzaam laten glijden, jusqu'au fond. Daarna 1 maat "Grand Marnier" of "Tripple-sec" en aanlengen met een witte "Bordeaux" demi-sec. Ik heb dit recept van een dame uit Komen en ik dacht dat ik alles had meegenomen, maar er was toch nog een geheimpje aan.... als ik zo mijn glas zag staan.
Hoe kwamen die verschillende drankjes in het glas, in laagjes, alsof het een glas met streepjes was? Na wat oefenen en een stevige kater, stond het vast : ik drink alleen nog water! Dit was evenwel een dronkemans-eed, ik drink weer af en toe wat lekkers zo u weet. O ja! vergeet het vleugje Minne niet. Want blijkbaar kent men dat in Comines nog niet.
Fran. het geheim opgelost: (door de verschillende drabkjes op een omgekeerde lepel in het glas te gieten)
