Gegroet! Het is wat stil op mijn blog, dat komt omdat ik zo druk ben met een heleboel andere dingen. Ik was er ook een paar dagen "uit". Vandaag was ik op "Abdijendag" naar Gistel! Fijne dag ! Een oase van rust. Een paradijs van groen. Een oord van stilte; Maar ook van vreugde, zang gebed en andere spijs voor de ziel. Ik was droef gestemd omdat één van mijn vrienden gisteren overleden is. De serene omgeving van de Abdij paste deze morgen zo goed bij mijn gedachten deze morgen Ik vertel er later meer over. Groetjes van Fran.
Gegroet! Het lange week-end was voor veel mensen een gelegenheid om "van huis" te gaan. Ook bij ons vlogen enkelen ( letterlijk en figuurlijk) buiten de stadsmuren. Een paar trokken met glijscherm, camper en hond naar het zuiden van Frankrijk, een drietal naar onze belgische kust (hun tweede thuishaven) , mijn man en onze oudste kleindochter reden met de fiets de taalgrens over en ik trok rond voor zangsessies van de ene kerk naar de andere en gisteren bekroonde een bezoek aan de Opera van Gent MIJN lang weekend.Het was een concertante van "La Sonnambula"" ( De slaapwandelaarster) van Vincenzo Bellini. Symfonisch Orkest en Koor van de Vlaamse Opera en 6 solisten . De titelrol werd gezongen door de lyrische colloratuursopraan ANNICK MASSIS. Onthou deze naam daar horen we zeker nog héél veel.van. Ze zong Bellini zoals ik het al weinig hoorde! Met frazeringen waar je kippenvel van krijgt! ik raakte al buiten adem door haar te luisteren en zij "scheen "geen enkele moeite te hebben , Hoge noten om duizelig van te worden en fiorituren "zonder eind". De slotaria eist het uiterste van de stem maar ze kwam glansrijk aan de eindmeet!!! Het zou zonde zijn moest ik van de andere zangers niets zeggen daarom toch dit: Hendrickje Van Kerckhove, jonge sopraan die ik al verscheidene keren hoorde en die steeds maar mooier klinkt, een tenor Colin Lee mooie stem voor wie zingen een plezier is en zo is het ook om naar te luisteren. De Bas die een belangrijke rol zingt is de meest aangename basstem die ik ooit hoorde ( en ik heb er tientallen gehoord) :GIORGIO GIUSEPPINI. De overige kleinere rollen Susannah Self en Nanco de Vries pasten zeer goed in het gezelschap . Ik heb genoten en geniet nu weer om het aan U te kunnen vertellen.
Ik behoor tot die mensen van wie (sommige anderen) zeggen dat ik een mooie stem heb. Ik zing zeer graag en veel. Maar ik krimp telkens ineen als ik dan denk aan die echte zangers zoals deze die ik regelmatig hoor!! maar genieten van zingen doe ik als geen ander!!!!
Gegroet! Ik had het zo druk de dagen voor het lang week-end, iedereen trok ergens naartoe, ik bleef "gezellig thuis" en ik had mijn P.C. niet onder de vingers gehad, zodat mijn mailbox overliep. Een ramp!! enfin ik overleef het wel.
Het is weldra "Moederdag" en dan wordt ik door heel mijn gezin in de bloemen gezet. Voor mij is er nog altijd de schaduw van het verlies van mijn moeder, rond deze tijd is het 30 jaar geleden maar nog zo levendig die laatste momenten. Ik schreef toen het volgende :
Afscheid van mijn "Ma" ___________________
Toen je sterven ging, nam ik je in mijn armen en poogde zö je te onttrekken aan de dood. Ik wou, jouw reeds kille lichaam nog verwarmen, maar die andere kracht was veel te groot.
In die laatste blik in je reeds uitgedoofde ogen zag ik in een flits mijn hele leven stromen. Ik zag héél veel liefde, maar ook een traan. dat was toen ikje, zonder het te willen, pijn had gedaan.
Jij kon jouw leven niet langer vasthouden, Ik kon de dood niet langer tegenhouden. Ze nam je mee, weg van mij, voor altijd. Ze nam je mee naar de eeuwigheid!
Fran. uit "Sterven met Minne".
"Moeders sterven, maar gaan niet dood" "Moeders leven in hun kinderen voort" "Zij gaan rusten bij de Heer"
Als dit waar is waarom ......doet dan het afscheid zo'n zeer.?
Gegroet! Een zalige Hoogdag! Een fijn 1 mei feest en een aangenaam "Rerum Novarum" !! Vroeger zei men dat God een socialist was omdat het meestal zonnig weer is( ) op 1 mei.Op Rerum Novarum dat samenvalt met Ons Heer Hemelvaart durfde het nog als een regenen. Vandaag vielen zéér uitzonderlijk deze feesten op één en dezelfde dag. Wel het heeft vandaag geregend, gewaaid, het was soms koud en als de zon er doorkwam was het warm!!!!! God is werkelijk een heer in het verdelen van het weer!
Het is ook de eerste dag van de meimaand. In Geraardsbergen, mijn geboortestad, is een bedevaartsoord op de beroemde Oudenberg. Het ganse jaar door komt er bezoek bij Maria, maar in de Meimaand is het er een begankenis van jewelste. De steile muur is niet alleen voor renners steil ook voor voetgangers vraagt het inspanning, maar de wandeling loont de moeite!!
Ik schreef er een mijmering over:
Het is net of er op de weg naar de kapel van de Oudenberg geen helling,geen trappen en geen drempels zijn. Naar onze grote kerken zijn die er wel!
Ik kom naar hier, gewoon, zoals ik vroeger naar mijn "thuis" ging. Soms heb ik niets te vragen, maar altijd is er iets waarvoor ik wil danken. Ik krijg ook zoveel waavoor ik niet moest bidden.
Dikwijls luister ik hier naar de stilte. Het is hier ontzettend rustig en mooi op onze "berg". Ik ben steeds weer verbaasd wat het landschap te vertellen heeft.
En dan , zoals vaak, sluit ik mijn ogen om dit alles in mij op te nemen, op te bergen. dan ruik, voel en smaak ik de stilte zoal God die geschapen heeft.
Gegroet! Vooraleer aan de slag te gaan met het echte werk van confituur maken alvast een receptje dat het hele jaar door, van past komt bij vele soorten vlees, gevogelte en wild.
Uienconfituur. ___________
Van een vriend en keukenpiet kreeg ik dit recept van uienconfituur. De exacte uitvoering was wel ontzettend duur want er kwam "Château Petrus" aan te pas. Maar ik weet wel dat dit als grap bedoeld was!! Want "Petrus" is zelfs te duur om te drinken, laat staan om er doodgewone uien in te verdrinken. .
Je hoort over "Château Petrus" veel vertellen en er nog meer over snoeven, maar..... Bij mijn vriend de keukenpiet heb ik hem toch al een paar keer mogen proeven.
Je maakt dus 1kgr. ajuin schoon en klein. Laat hem smoren in een soeplepel boter en dit keer niet krenterig zijn. Als de uien bijna gaar zijn, voeg je120gr. suiker bij en 2spls. wijnazijn.
En nu komt het: een 1/4 fles rode wijn laat het een Pomerol, een St. Emilion, of een andere Bordeaux zijn Je voegt hem bij in verschillende fasen, Nu 2spls. grenadine en die kleur brengt je zeker in extase, zo, dat je ijlings om wat "Minne" snelt
al stond dàt in het recept van de keukenpiet niet vermeld !
Gegroet! Ik was dinsdag in Brussel en bezocht in het Museum voor het Kostuum en de Kant, in de violetstraat 12, de tentoonstelling " VAN NEW LOOK TOT EXPO 58 " . Echt de moeite waard vooral voor mensen, zoals ik, die toen "Sweet seventeen" of twintigers waren. Je krijgt er een overzicht van de mode uit de jaren 50 . Sommige tentoongestelde stukken zijn in bruikleen gegeven , maar de meeste stukken zijn eigendom van het museum dat opgericht is in 1977. Het zijn creaties van beroemde couturiers, maar ook dameskleding en accessoires van Belgische modehuizen. Avondjaponnen, trouwjurken,mantels en mantelpakjes ( de "tailleurs" die toen zô in de mode waren) en vooral de "Cocktail " kleedjes ( wat is het spijtig dat die uit het modebeeld verdwenen zijn!) Hoeden , schoenen, handtassen sjaals en nog veel meer! Er is ook een film waarin mode-shows getoond worden uit Amerika, Parijs, Londen. Wat een elegance hadden die "mannequins" (ze liepen op de "catwalk" zonder hun benen in een spiraal te draaien). De nostalgie stak de kop op en ik heb mijn fotoalbum " uit de tijd van toen " doorbladert en er kwamen heel wat mooie herinneringen naar voor! Zo heb ik tweemaal genoten van de" New look en de expo 58" dit keer in mijn eigen museum.!!!!
Gegroet! Een taartrecept dat niet te ingewikkeld is moet in ieder kookboek zitten:
Als mijn dochter appeltaart bakt, zit ieder die dat weet, op wacht totdat ze zegt: "Vôila, ziedaar ze mag aangesneden worden, z' is klaar!"
Ze gaf dit recept reeds aan "Jan en Alleman" zodat je "Ludwina's Appeltaart" zowat overal proeven kan. Maar nergens smaakt ze als bij haar dat komt door de gezellige sfeer voorwaar. Behoor jij nu tot die mensen die het recept nog niet hebben maar het wel wensen, hier gaat het dan, mèt een tekening erbij. Dit is een geheugensteuntje, als je ouder wordt ben je daarmee blij.
Schil de appels vlijm, vlijm scherp, ik zorg altijd dat ik de afval op de composthoop werp.
Snij de appels in dobbelsteentjes als je van het goktype bent. Snij ze in kubusjes als je van het "rekenknobbel" -type bent.
Doe in een stenen kom de bloem, de suiker en de melk. Voeg de appels bij en het is met fluwelen hand dat ik dat meng. Giet de pasta in een beboterde vorm. Zet in een verwarmde oven 180° is de norm.
Als je nieuwsgierig bent: Kijk! je ziet hoe alles kleurt. Pas dan komt de garnituur van de taart aan de beurt. De lepel boter en de lepel suiker die je spaarde, mag je mengen met het eigeel, voor je kunstwerk van onschatbare waarde!
Nu moet de taart héél even onder de grill. omdat Ludwina dat voor hààr taart wil!
Maar ook omdat het veel mooier oogt als je tot slot ook nog wat "Minne" strooit!
Gegroet! Gisteren werd Ewout De Geeter, 11jaar, (viool) laureaat van de wedstrijd waar ik een paar weken geleden over vertelde. Hij werd 3e met 85,4% een hele prestatie, alwéér!!. De eerste laureaat haalde 88%. Aan allen : hartelijke gelukwensen! Volhouden is de boodschap! Wij zullen zeker van hen nog horen!
In een vorig recept beloofde ik te vertellen wat ik met het gekookte soepvlees deed. Was er nu geen vervolg geweest dan zat ik daarmee verveeld, want je beloften vervullen geest een goed gemoed en een gerust geweten doet goed!
Ik maak het vlees, dat al eens heeft gediend voor de bouillon, heel, heel fijn in dat handige elektrische ding van mij. Ik voeg daarbij peterselie, bieslook, salie, ook een paar sjalotjes, alles fijn gemalen, daarvoor druk ik ook op een paar knopjes. Ik maak, dit keer zonder apparaat, een mayonaise, die door een flinke lepel mosterd de naam krijgt van Dijonaise.
Als aperitiefhapje, of 's avonds op een broodje, in een tuinstoel met een glas Steenbrugge voor je. Geen oester, kaviaar of foie-gras die zo smaakt als je dit "second -hand" gerecht met Minne hebt klaargemaakt.
Gegroet! Gisteren volgde ik een lezing over orgaan- en weefseldonatie. Zeer leerrijk want het evolueert zo snel allemaal dat je rap achterstaat met de informatie die je leest in de krant. Het gebrek aan organen is momenteel de belangrijkste hinderpaal voor transplantaties. Er zijn immers onvoldoende donors om aan de behoefte te voldoen (alhoewel, in Belgë, iedere burger per definitie donor is, tenzij hij/zij bezwaar aantekent.) Er was ook een getransplanteerde die getuigenis gaf . Ook onder de toeschouwers zat een man met zijn echtgenote en na de lezing en de getuigenis, vertelde zij aan het publiek dat zij de eerste zelfhulpgroep oprichtte voor getransplanteerden en hun nabestaanden. Ze vertelde : " wij verloren één van onze dochters(20jaar) in een verkeersongeluk. Had men mij toen gevraagd of wij haar lichaam wilden vrijgeven voor orgaandonatie, zou ik geweigerd hebben, mijn mooie meisje zomaar laten..... nee! Zes maanden later viel het verdict voor mijn man : een levertransplantatie of sterven. Hij moest uiteraard wachten tot een geschikte donor gevonden was. Kort: Hij kreeg een lever en genas!!! Dat is nu bijna 23 jaar geleden.!!!!!!!!!
Om te eindigen vertelde ze nog dat ze op het kerkhof bij het graf van haar dochter telkens zegt: "Had ik toen maar Ja geantwoord dan was er nu misschien nog een stukje van haar dat voortleeft"
Haar man stelt het nog altijd prima, zingt als Tenor in verschillende koren ,ook af en toe als solist. Hij legt regelmatig getuigenis af over zijn leven na de transplantatie. Hij was in 1985 pas de tweede levergetransplanteerde.
Donor worden ook als "SENIOREN" is één van de mooiste gebaren van solidariteit.
Gegroet!Ik kom net thuis en onderweg kwam ik langs een baan die ik een 15 tal jaren geleden regelmatig nam. Nu is het uitzonderlijk dat ik daar nog voorbij kom. Deze weg inspireerde mij toen tot het volgende geschrijf:
Van barbecue tot "Tuinfeest" ______________________
Deze morgen stond de "Sleedoorn" in bloei. Zachte witte bloemen tussen 't stekelige groen. Dit wonderlijke gebeuren kondigt de Lente aan. Warme dagen komen met rasse schreden aan. Tijd dus om een tuinfeest te organisezen en van de eerste warme zonnestralen te profiteren. Heden ten dage noemt men dat een "Barbecue". Luister, ik vertel hoe ik het doe.
Ik zet in mijn tuin een tentje op voor het geval het toch nog regenen mocht. Ik dek lange tafels of zet kris kras door elkaar ronde of vierkante kleine tafels klaar. Ik dek ze met fleurige napjes de kussentjes op de zitjes zijn van dezelfde lapjes Ik persoonlijk koos voor viooltjesmotief, blauw en geel, die staan ook als "border" in de tuin, enorm veel!! Twee schragen met een plank erop, bedekt tot op de grond, vormen het buffet ,rechthoekig, ovaal of rond. Daarop wordt al het nodige bestek gezet: borden, vorken, messen en servietten..
Geef je kreeft dan moet je ook "vingerbadjes" zetten. De glazen zet ik op een dienblad neer.
Van bij de aanvang zorgt muziek voor sfeer. Kareffen met water, flessen met wijn, moeten steeds op tafel voorradig zijn.
Als hapje bij de Champagne of bij het zelfgemaakte aperitef geef ik scampi's (zelfs geroosterde bloedworst al alternatief!). Ondertussen ligt op het vuur de, vooraf gekookte, kreeft die een tweede kruidige aroma geeft.
om het gebruikte bestek op te vangen heb ik op diverse plaatsen mandjes hangen.
Na dit voorgerecht dat iedereen wel lust is een assortiment vlees een must. Côte à l'os en dik gesneden kruidige "Gebakken ham" en "Barbecue-worst", daar houden de kinderen van. Het vuur onder controle, goed geparfumeerd, daarop komt ook de schapenbout, die werd gemarineerd, in olijfolie, verse boter, tijm,laurier, salie en look. Ik bak de schapenbout even in de oven, maar rauw mag ook.
Warme "Flageolets", een slasausje met noten allerhande koude groenten, met vinaigrette overgoten. Ach ja! Aardappelen in de schil of " en chemise" zelfs verpakt in zilverfolie is dit nu echt geen surprise
Dat kan niet gezegd worden van het dessert dat door één van de gasten aangeboden werd.
Mijn gasten genieten van spijs en drank dat zie je zo en van het vleugje Minne dat over alles zweeft, sowieso.
Volledigheidshalve moet ik bekennen, en mischien kan U dit troosten: noch ik noch mijn man kunnen "roost'ren!! Maar wij hebben wel een vriend die dat uitstekend doet "César, doe dat maar voort, gij doet dat goed!"
Fran. Uit "Koken met Minne 1 " 1994 't Is met een traan in het oog dat ik dit afsluit niet zonder U te zeggen dat onze vriend César reeds een aantal jaren overleden is. Het aantal tuinfeesten is bij ons fel verminderd sedertdien vooral omdat wij hem zo missen.
Gegroet! Eert en vooral wil ik vertellen dat één van de jonge kandidaten waarover ik het een tijdje geleden over had, in de vioolwedstrijd voor 11 jarigen, gisteren in de finale GROOTSTE onderscheiding haal (90%) Proficiat Ewout De Geeter!!!!. Over de andere deelnemers heb ik nog geen informatie maar ik houd U op de hoogte!
Een kleine overweging:
Mirakels. _______
Ik geloof nog altijd in mirakels. Niet in die spectaculaire, maar in die doodgewone kleine! Deze waar ik dagelijks van genieten mag, zoals bijvoorbeeld in het hectische verkeer, als ik ongedeerd thuiskom telkens weer. Fran.
Gegroet!, alhoewel het vandaag weerom een koude dag was, vooral door de noord- of noord-oostenwind, zijn we toch bijna in Mei. En dat deed mij denken aan het volgende gedicht.
Kijk ik door het vensterraam naar een regenbui dan heb ik heimwee naar de zon, naar een bloementuin. Maar verdwijnt de kou weldra, is April op komst, zingt een merel vroeg zijn lied: LENTE in 't verschiet!!!
Bloesems ziet men overal, waarheen men ook gaat. "Lente" zingt de nachtegaal in zijn mooiste taal. Mens en dier herleeft zowaar!
Kom, wij gaan op pad! Trek je mooiste kleren aan want de zon is daar!
De bomen staan weerom te bloeien de heide in pracht en in praal. De brem staat weer vurig te gloeien: Het moèt weerom LENTE zijn. De Bloemen in prachtige kleuren de wei overladen met groen. Het wonder staat wéér te gebeuren Dat geeft mij dat heerlijk gevoel.
Fran.
Deze tekst is ook "zingbaar" op de melodie van "Im Prater blühn wieder die Bäume" van Robert Stolz
Gegroet! De recepten die ik in mijn twee boeken opnam waren er o.a. van mijn ouders en oma,en van vrienden en kennissen. zoals het volgende:
Crème Branbançonne. _________________
Uit het kookboek van mijn vriendin Léonne komt het recept van " Crème Brabançonne. Een soepje dat er wezen mag en dat ik nog in geen restaurant op de spijskaart zag Althans niet onder,;deze naam, maar je ziet meteen: die soep komt uit Brabant vandaan!!
We nemen meteen dat handige ding dat het geknoei met plank en mes verving.
"Op een vloek" zegt men alhier, zijn al de groenten klein: het witloof, de ui, de selder en de prei. In olijfolie en wat verse boter, lijkt het magie en getover, want er komt een aroma uit de pan dat je zelfs nog heel wat versterken kan, door het toevoegen van een 3dl-flesje Geuze en hier heb je de keuze: een "Geuze Lambiek" of een "Mort Subite" verstand van Geuze heb ik niet!
Bij de slager haalde ik een stuk vlees voor de bouillon. dat komt nu bij de Geuze in de kom. Als het zacht is mag je kiezen: de mixer of de "passe-vite" Maar zo snel gaat soep "doordoen" ook weer niet. Laat nog wat koken op een zachte vuur. De tijd om even te relaxen, z'on klein half uur. voor mij is dat relaxen toch wel relatief. Tijdens dit half uurtje is mijn geest nog altijd heel actief en weet ik precies wat ik met het vlees van de bouillon uithaal. maar dàt staat in een volgend verhaal.
Met wat boter en wat bloem, maken wie een roux, en voegen die aan onze Brabançonne toe. In verse boter bak je wat zéér fijn gesneden witloof aan dat moet met room als garnituur, in de soepkom gaan.
We vergeten niet om rijkelijk met Minne te kruiden. Dat houdt alvast de sleur, van elke dag, bij u buiten.
Gegroet! Mijn man ging maandag vissen op de zee,. Heel dikwijls ga ik mee, maar OP ZEE krijgen ze mij nog moeilijk mee ik ben namelijk ontzettend zeeziek, niet altijd, maar ik neem geen risico meer! Veilig achter het raam kijk ik naar de zee en dat gaf volgend "gedichtje":
Zicht op zee. -------------
In een boot op de zee, zit je gevangen in mijn raam. Ik kijk en roep je naam, maar nee, je hoort mij niet. De wind neemt mijn stem niet zo ver mee. Je bent te ver van mij vandaan om mijn roepen te verstaan.. Je kijkt niet op, je hoort mij niet!.. De zee heeft je weer al eens in haar macht. Toch was ze je altijd goedgezind want...... 't was eens de "Sea King" die je aan land bracht. De zee wil niet dat jij verdrinkt ze brengt je terug bij hoge tij. Ze geeft je steeds terug aan mij. Fran. Uit "Minnestrelend"
Het verhaal van die redding vertel ik ook eens een van de dagen. Grietjes van Fran.
Gegroet !Ik was verleden week in een rusthuis op bezoek en heel wat mensen kende ik daar omdat ze enkele jaren geleden, toen ze nog fit en gezond waren, naar de koffietafel van een bejaardenclub kwamen, waar ik in het bestuur was. Het was een soort serviceclub voor "minder jonge" zeg maar oudere mensen. Na de vele taken die ons bestuur had was er ook het bezoeken van zieken . Ik had de gewoonte om, als ik een zieke bezocht, bij het heengaan een kruisje te geven op het voorhoofd, en het werd zeer op prijs gesteld . Dat was een gewoonte die ik geërfd had van mijn oma en ouders. Zo vroeg mij verleden week in het rusthuis weer iemand " Gij gaat ons toch een kruisje geven? dat heb ik dan ook gedaan. . Ik deed ook in die club waar ik het over had, de animatie en zodoende kwamen regelmatig mijn gedichten aan bod . Een daarvan uit 1995 gaat over :
"'t Kruiske" __________
Het eerste dat ik van Gezelle heb geleerd was van :
"'t Kruisken diep mij in den kop geschreven"
't was met moeite dat ik toen begreep dat het in mijn geheugen was gebleven.
Ik had een moeder die mij 't kruiske vragen leerde en ik had een vader die mij 't kruiske gaf. Zö dat ik het, zonder "slagen" verder aan mijn kinderen gaf.
Ik geef nog steeds mijn zoon een kruiske als hij op zijn zware motor stapt. Ik zeg dan telkens: "Erik, breng het mij weder, ongeschonden , lijk ik het u gaf."
Aan Ludwina deed ik het vôôr en nu doet zij mij na en leert ze mijn kleinkinderen vragen "Geef mij een kruiske , Oma!".
Aan ons Tine geef ik dan ook een kruiske als ze 's avonds huiswaarts keert. Zij geeft mij een kruisje en een zoentje Ze zegt "Oma morgen kom ik weer".
Ons babytje geef ik een kruisje als ze in haar bedje ligt en lacht God zegene je kleine Alice, slaap zacht".
Aan mijn liefsteken geef ik ee kruisje 's avonds, vöör we ons ogen dicht gaan doen. Ik krijg dan altijd een kruisje weder maar...... met een hele fijne zoen. Voor mij geen slagen "zoet en tere" 't Is veel beter met een zoen. Ik vind het wel jammer voor Gezelle Zou hij dat ook geweten hebben toen?
Gegroet! Ik las dit week-end in de krant het overlijdensbericht van een jongen, Piet Van Isacker, hij was nog geen twaalf jaar. Onderaan het bericht las ik : Ik citeer: Wij houden eraan heel oprecht de medische en verpleegkundige teams van het U.Z. Gasthuisberg te bedanken voor hun expertise en inzet. Zij hebben het Piet mogelijk gemaakt tot op het einde te vechten als een leeuw, en uiteindelijk via donorschap levenshoop te schenken aan 9 kinderen doorheen Europa.
Wel vind ik dit, na al de heisa van de voorbije weken rond het pompeus opgezet sterven, een hoopvolle gedachte dat dit voorbeeld zal nagevolgd worden vooral door jonge mensen.
Het deed mij ook denken aan een gedicht dat ik 32 jaar geleden schreef toen mijn moeder zwaar ziek in Leuven in het ziekenhuis lag. Ik zag toen een paar artsen die mij vertelden over overplanting van nieren. En over mensen die zich kandidaat stelden om na hun dood afstand te doen van hun lichaam; Na een paar dagen nadenken heb ik ook zo'n formulier ingevuld en ingestuurd. Ik was toen 40 jaar.
Mijn gedicht was toen nog gedeeltelijk fictie, maar nu is het al lang achtehaald!
Om voort te leven. _______________
De dag dat mijn hersenen niet meer functioneren laat dan geen apparaat mijn lichaam in leven houden. Laat miijn zielloos lichaam dienen om anderen beter leven te geven.
Geef mijn ogen aan iemand voor wie de dag reeds nacht is. Geef mijn "gehoor" aan iemand die nog nooit een baby hoorde lachen. Geef mijn stem aan iemand die nog nooit een liefdeliedje zong. Geef mijn lever aan iemand die te laat de A.A. ontdekte. Geef mijn hart aan iemand die te langzaam moet leven. Geef mijn nieren aan iemand die ,dag in dag uit, op dialyse moet. Geef mijn bloed aan iemand die het leven niet meer aan kon. Geef mijn huid aan iemand die het vuur trotseerde om een mens te redden.
Als ge alles gegeven hebt wat bruikbaar was, begraaf de rest met alle slechte herinneringen aan mij en zeg aan iemand dat het uit vriendschap was reeds lang voor mijn dood.
