Vredeseilanden wandeltocht:

Oostkamp is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt circa 24.000 inwoners, die men Oostkampenaren noemt. Oostkamp komt van de naam "orscamp" (paardenplaats). Het oude woord "ors" is identiek met het oude Engelse woord "Horse". Oostkamp ligt in Zandig Vlaanderen op een hoogte van ongeveer 10 meter. Een belangrijke waterloop die ten oosten van Oostkamp loopt is de Rivierbeek. Deze stroomt in noordelijke richting en komt bij het natuurgebied Warandeputten uit op het Kanaal Gent-Brugge, dat ten noordoosten van Oostkamp loopt. De relatief bosrijke omgeving (Doeveren, Kampveld, Munkebossen in het Bulskampveld) bleek aantrekkelijk voor de stichting van tal van kastelen en landgoederen.

De Vredeseilanden wandeltocht staat bekend omwille van zijn natuurgerichte parcours. De afstanden 4-8-12 km gaan richting Moerbrugge, waar een rustpost voorzien is. De 12 km gaat langs het Beukenpark, naar het bos ‘De Cellen’ (aan kasteel Gruuthuse) , langs het natuurreservaat De Leiemeersen en de warandeputten om af te sluiten met het gemeentelijk park De Valkaart. De 8 km volgt dezelfde richting maar komt niet in het bos ‘De Cellen’ en gaat niet langs de Leiemeersen. Voor de 4 km staan de twee gemeentelijke parken op het menu: Beukepark en De Valkaart De langste afstanden 15-21-32 km gaan richting Waardamme en Nieuwenhove en gaan als na +/- 1 km een compleet andere richting uit via een doorsteek door het park van Kasteel Gruuthuse. Via de bossen rond kasteel Erkegem gaat het naar het Nieuwenhovebos, waar de 15 km naar de rustpost ‘Nieuwburg’ gaat en daarna nog een lus door het privé domein van Kasteel Nieuwburg en omgeving maakt, gevolgd door een tweede stuk van het Nieuwenhovebos vooraleer via rustige paden terug naar de startplaats af te zakken. De 21 en 32 km trekken naar het Kampveld en het Comeniuswandelpad langs de Rivierbeek en rustpost in zaal De Wara, gevolgd door een bosrijk gedeelte naar ‘De Breidels’ en de rustpost Nieuwburg. De 32 km maakt nog een bijkomende grote lus door een ander gedeelte van het Kampveld en komt een tweede maal in zaal De Wara. Kortom: veel groen en veel onverharde wegen voor alle afstanden en voor de grootste afstanden ook drie exclusieve doortochten door privé domeinen.

Een hele mooie wandeling met enkele mooie privé domeinen.

28-01-2023 om 21:27 geschreven door jipie

36° Gaperstocht:

Wervik is een stad in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De stad ligt langs de Leie, die er de grens met Frankrijk vormt. Aan de overzijde van de Leie ligt de Franse gemeente Zuid-Wervik (Wervicq-Sud). De stad heeft een oppervlakte van 4361 ha en meer dan 18.000 inwoners, die Wervikanen worden genoemd. Wervik is een van de oudste steden in België.

Het nieuwe Gemeenschap Centrum Gilwe

Een hele rustige wandeling, er waren 1601 deelnemers.

22-01-2023 om 00:00 geschreven door jipie

Nieuwjaarstocht:

De Pinte (Frans: La Pinte) is een dorp en gemeente in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen ten zuidwesten van Gent. De gemeente telt samen met deelgemeente Zevergem ongeveer 11.000 inwoners, die Pintenaars worden genoemd. De hoofdkern De Pinte bestaat uit 8 500 inwoners (2009). Naar het gemiddelde netto belastbaar inkomen van de inwoners is de gemeente anno 2012 de op twee na rijkste gemeente van België. De Pinte ligt tussen de rivieren de Schelde en de Leie, tussen 7,5 m en 10 m boven de zeespiegel, waarbij de Scheldevallei het laagste punt is. De Schelde stroomt door de deelgemeente Zevergem. De naam van de gemeente is afkomstig van een oude herberg, Het Pyntken (gelegen aan de huidige Pintestraat 69[5]), die reeds op een kaart van 1662 wordt vermeld. Het grondgebied bleef lang een uitgestrekt heidegebied van de Gentse Sint-Pietersabdij, het Scheldeveld genoemd. Vanaf de 13de eeuw was er, ten oosten van het huidig dorpscentrum, een ontginningshoeve gevestigd, doch begon men pas vanaf de 18de eeuw met een systematische ontginning. Op de Ferrariskaart uit de jaren 1770 is de plaats weergegeven als een landelijk gebied met verspreide gehuchten en landgoederen. Op de plaats van de huidige dorpskern toont de kaart nog het gehucht Pintestraete. In 1791 was er al een eerste verzoek voor het oprichten van een hulpkerk. De bouw werd gestart, maar werd door de Franse bezetting al gauw stopgezet. Bij de creatie van de gemeenten op het eind van het ancien régime behoorde het gebied tot de gemeente Nazareth. Het gehucht werd ook wel "Klein Nazareth" genoemd. Reeds in de Hollandse periode in 1829 werd een verzoek tot zelfstandigheid ingediend onder de naam "Willemsdorp", maar dit ging toen niet door. In 1838 werden nieuwe plannen voor een kerk goedgekeurd en in 1839 werd een eerste kerk ingewijd. In het midden van de 19de eeuw werd De Pinte door spoorlijnen doorsneden, namelijk de spoorlijn Gent-Kortrijk vanaf 1839 en de aftakking Gent-Oudenaarde vanaf 1857. Het station De Pinte werd geopend in 1839. Op 2 juni 1868 werd het gehucht afgescheiden van Nazareth en werd het een zelfstandige gemeente onder de naam De Pinte. Eind 19e eeuw komen er zich een aantal tuinbouwbedrijven vestigen, die later in de twintigste eeuw verkaveld werden.

08-01-2023 om 20:05 geschreven door jipie

Driekoningentocht:

Beernem is een dorp en gemeente in de groene rand rond Brugge (30 km ervandaan) in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt ruim 15.000 inwoners, die Beernemnaars worden genoemd. Beernem is bekend van het Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus, haar verenigingsleven, de gesloten jeugdinstelling De Zande Beernem waar meisjes tussen 12 en 18 jaar die misdrijven gepleegd hebben worden geplaatst door de jeugdrechter. Beernem bevindt zich op een knooppunt van verbindingswegen, wat ideaal is voor pendelaars. In 1977 werd besloten tot een gemeentelijke fusie tussen Beernem, Oedelem en Sint-Joris-ten-Distel. De gemeente bestaat naast Beernem zelf nog uit de deelgemeenten Oedelem en Sint-Joris (ook wel Sint-Joris-ten-Distel genoemd). Beernem zelf is de grootste deelgemeente, maar Oedelem telt slechts een grote 1000 inwoners minder. Op het grondgebied van Oedelem ligt nog een klein afzonderlijk gehucht en parochie, Oostveld genaamd. Het centrum van Beernem bestaat uit de oude dorpskern ten noorden van het kanaal Gent-Brugge, een nieuwer gedeelte ten zuiden van dit kanaal nabij de snelweg A10/E40 en een woonkern genaamd Vliegende Paard.

De keersluis aan de Gevaerts is een fraai staaltje van hedendaagse waterbouwkundige architectuur. Bij hoge waterpeilen worden de schotten neergelaten die de watertoevoer richting Brugge afremmen om te verhinderen dat laag gelegen wegen en woonzones aldaar overstromen. Met neergelaten schotten is geen scheepvaartverkeer mogelijk. De waterafvoer kan dan worden geregeld met een regelbare stuw.

Nogal veel verhard en een hele poos langs de spoorweg.

08-01-2023 om 19:42 geschreven door jipie

Oudenaarde in Kerstsfeer:

Traditiegetrouw organiseert Hanske de Krijger hun jaarlijkse wandeltocht Oudenaarde in kerstsfeer op, 2° Kerst. Deze wandeling is het 3°luik van de 4kunststeden. Oudenaarde (Frans: Audenarde) is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De stad ligt 30 km ten zuiden van Gent en telde op 1 januari 2021 31.650 inwoners, die Oudenaardenaren of Oudenaardisten[1] worden genoemd. Eertijds was de stad in heel Europa bekend om haar wandtapijtenproductie, een nijverheid die haar bloeiperiode meemaakte in de zestiende eeuw, maar nog bleef voortduren tot in de achttiende eeuw. Vandaag wordt de stad weleens de parel van de Vlaamse Ardennen genoemd. Naast de stad Oudenaarde zelf behoren ook de deelgemeenten; Bevere, Edelare, Eine, Ename, Heurne, Leupegem, Mater, Melden, Mullem, Nederename, Volkegem en Welden tot de fusiegemeente Oudenaarde. Verder is ook het landelijke gedeelte van de vroegere gemeente Ooike nu een onderdeel van de stad. De dorpskern van Ooike is weliswaar bij de gemeente Wortegem-Petegem gevoegd. De wandeling start in het Bernarduscollege dat gesticht werd in het jaar 1844 door de “Congregatie der priesters van Onze-Lieve-Vrouw”. Van hieruit hebben we de mogelijkheid om verschillende historische gebouwen te bezichtigen die tijdens deze periode voorzien zijn van een prachtige kerstverlichting. De 5 – 10 km gaat rechts via de Hoogstraat naar de historische gebouwen van het vroegere Hospitaal die dateren uit de 13de en 14de eeuw en het Begijnhof (15e eeuw). We komen aan de “Ham” en steken de Schelde over om verder langs een rustig wandelpad langs het Spei (aangeplant in 1988) naar de rustpost “Het Sportkot” in Leupegem te wandelen. De 10 km maakt een lus in Leupegem via onverharde paden rond de Ladeuze. Dan keren beide afstanden terug via het wandelpad langs de Desire Waelkenstraat, de Bergstraat (oude rijkswachtkazerne), de Broodstraat (de straatnaam werd reeds vermeld in de 13de eeuw) en de Markt met het prachtige stadhuis (dat werd opgetrokken van 1526 tot 1536 in Brabantse laat gotiek) terug naar de startzaal. De 14 en 18 km maken eerst vanuit de startzaal een lus in de omgeving van de Donkvijver en volgen dan verder de 5 en 10 km naar de rustpost. Hier maken beide afstanden een lus rond de Ladeuze met zijn panoramische vergezichten en keren dan terug naar de startzaal samen met de 5 km.

08-01-2023 om 19:16 geschreven door jipie

Brugge, binnenste buiten in kerstsfeer:

Brugge (Frans en Engels: Bruges; Duits: Brügge) is de hoofdstad en naar inwonertal grootste centrumstad van de Belgische provincie West-Vlaanderen en van het arrondissement Brugge. De stad, gelegen in het noordwesten van het land, is tevens de hoofdplaats van het kieskanton Brugge, telt zelf vier gerechtelijke kantons en is de zetel van het bisdom Brugge en van een hof van assisen. Het historisch centrum is als middeleeuwse stad opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is eivormig en ongeveer 430 hectare groot. De volledige gemeente heeft een oppervlakte van ruim 14.099 hectare, waaronder zo'n 1.075 hectare gewonnen op de zee, bij Zeebrugge. De stad telt ruim 118.000 inwoners; ongeveer 20.000 daarvan wonen in de binnenstad. De inwoners van Brugge worden Bruggelingen genoemd. De economische betekenis van Brugge vloeit voornamelijk voort uit de zeehaven, Zeebrugge, maar ook uit de industrie, dienstensector en scholen op alle niveaus. Tevens is de stad een wereldberoemde toeristische trekpleister.

19-12-2022 om 15:51 geschreven door jipie

Winterfeestentocht 

Sijsele is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Damme, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Sijsele is met zijn 5.000 inwoners de hoofdgemeente en grootste kern van de stad Damme. Vooral historische redenen liggen achter het gegeven dat de gemeente naar de stad Damme en niet naar Sijsele vernoemd is. In 961 de eerste schriftelijke vermelding als Siedsela. Een sala was de hoeve van een Frankische erfpachtboer, mogelijk met eigennaam Siedsu, voorloper van de heren van Sijsele Sijsele is het buitenbeentje tussen al de andere Damse deelgemeentes in het opzicht dat het de enige deelgemeente is die niet in de polders ligt, maar in de zandstreek. Hier vind je geen kreken en dijkjes maar wel het enige bos op het Damse grondgebied: het domein Ryckevelde. Het is bovendien de gemeente met de meeste inwoners (meer dan de helft van alle Dammenaars woont hier!).

Kerk van Sijsele, de startzaal ligt er juist achter.





Heel veel variatie in de wandeling



























Zicht op het Kasteel.Altena.Dit kasteel staat op grondgebied Moerkerke. Het werd voor het eerst vermeld in 1325. Er was toen ook sprake van de heerlijkheid Altena van zo’n 19 hectare. In de periode 1875-1879 werd het gesloopt en in eclectische stijl herbouwd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het bezet door Duitse soldaten. Na de oorlog werd het zwaar verwoest door een brand. In 1927 werd een nieuw kasteel gebouwd in neo-roccoco stijl. Dit is het huidige kasteel. Kenmerkend is de gele baksteen met natuurstenen omlijstingen en het mansardedak. Rond het kasteel is een omwalling. De tuin is aangelegd volgens principes van de Engelse landschapstuinen en bevat veel plantensoorten en een vijver. Er is een oprijlaan met oude eiken. Het kasteel en het park zijn privé eigendom.







De kerk van Vivenkapelle. Vivenkapelle is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen, gelegen op het grondgebied van Damme. Het plaatsje telt ruim 500 inwoners. Vivenkapelle behoort sinds 1977 tot Damme, daarvoor hoorde het bij Sint-Kruis, nu een deelgemeente van Brugge. In 1240 is sprake van ene Hendrik van Vyve, en in 1300 werd de plaatsnaam Viven voor het eerst gebruikt. Vanaf 1530 sprak men van de capelle van viven, en vanaf 1743 werd de naam Vijve cappelle gehanteerd. Ook tegenwoordig ziet men de naam Vijve kapelle nog wel. Vijve kapelle was een leengoed van de Burg van Brugge. In 1341 kreeg de heerlijkheid eigen rechtspraak. Willem de Kalkere was toen de heer. In 1351 werd het gekocht door Jacob de Wale en in 1354 door Hendric Braderic. Hij bouwde reeds in 1349 een kapel te Viven en bezat daarvan het patronaatsrecht. Dit recht bleef tot aan de Franse tijd in handen van de heren van Viven. Door huwelijk kwam de heerlijkheid aan de familie Adornes. De kapel groeide uit tot een belangrijk Maria-bedevaartsoord. In 1561 kocht Jan Lopez Gallo de heerlijkheid. Deze was raadgever van Filips II en tevens heer van Male, zodat beide heerlijkheden verenigd werden. Tot 1697 bleef de familie Gallo in bezit van Viven. De kapel werd echter tijdens de godsdiensttwisten 1578-1579 geplunderd. In 1584 kwam een eind aan de Calvinistische republiek van Brugge, maar pas in 1635 werd de kapel gebouwd.In 1697 werd de heerlijkheid verkocht aan Gaspar de Gourcy, en in 1710 verkocht deze de heerlijkheid weer aan François Claesman. In de Franse tijd werd Vivenkapelle aangehecht aan de burgerlijke gemeente Sint-Kruis.In 1797 werd de kapel opnieuw verwoest, nu door Fransgezinde libertijnen. Het meubilair werd verkocht. In 1799 werd de kapel door een landbouwer namens de bevolking teruggekocht, maar vervolgens door dezelfde landbouwer als schuur gebruikt. In 1827 werd de kapel weer via koop door Philippe Verhulst, ter beschikking van de eredienst gesteld, ook het 17e-eeuws Mariabeeld werd geplaatst, maar pas in 1855, na de instelling van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria (1854), werd de kapel gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw-Geboorte. In 1858 werd de kapel verheven tot proosdij, afhankelijk van de parochie van Sint-Kruis, en daarop werd een neogotisch ensemble gebouwd in Vivenkapelle naar ontwerp van Jean-Baptiste de Béthune. Zo ontstond de Onze-Lieve-Vrouw-Geboorte en Sint-Philippuskerk, welke in 1867 werd ingewijd en de oude kapel als zuidkoor had. Verder een jongensschool met broedersklooster en een bewaarschool en meisjesschool met zustersklooster. In 1885 werd Vivenkapelle verheven tot parochie. Vanaf 1945 werd de kerk geklasseerd als monument. In 1980 werden ook de kloostergebouwen en het dorpsgezicht beschermd. In 1988 werden de kloostergebouwen overgedragen aan de gemeente Damme, waar Vivenkapelle in 1977 bij werd gevoegd.

Na de eerste rust in Vivenkapelle, ging ik rustig verder terug naar Sijsele via enkele mooie weggetjes.

Wat uitleg over dit beeld

Trots monument











Nog een zicht op Vivenkapelle



Op weg naar Domein Rijckevelde, enkel voor de grootste afstand.



Hier aangekomen aan de Bijentuin. In de tuin van de stedelijke bibliotheek van groot-Damme werd tussen februari en mei 2019 een bijvriendelijke tuin aangelegd. Er is een variatie aan planten, struiken en bomen en er zijn wandelpaden aangelegd. Iedereen kan er ook inspiratie opdoen voor de eigen tuin. Voordien was deze tuin een eenvoudig grasland. De tuin werd in juni feestelijk geopend op 19 mei 2019 met het feest ‘Biebabeloela’. Bij die opening waren er workshops, rondleidingen, productenmarkt, speelplezier voor de kinderen en muziek. De bekende chocolatier en imker Dominique Persoone was peter van deze campagne. Hij woont ook in Damme. Het initiatief voor de aanleg van de bijentuin was voor de kandidaatstelling van ‘Mooiste bijenvriendelijke tuin van Vlaanderen’ waarbij Stad Damme deze verkiezing ook won in 2019. Uitdager van de verkiezing dat jaar was de Oost-Vlaamse gemeente Beveren



Na de tweede rust kreeg de langste afstand een heel mooi stuk.



Hier zijn we in het begin van het domein Rijckevelde



Het was heel rustig, weinig volk op de been

Aangekomen in de laan richting het kasteel.



Mooi zicht op het Kasteel Rijckevelde.

Het Ryckevelde bos vormt een grote groene long ten oosten van Brugge op grondgebied van Assebroek, Oedelem en Sijsele. Oorspronkelijk bevonden zich hier dorre zandruggen van een vroeger duinengebied. Dit is nog duidelijk merkbaar aan de huidige ondergrond. Er werd hier niet aan landbouw gedaan omdat deze grond onvoldoende vruchtbaar is. Daarom werd het huidige bos aangeplant in de 18de en 19de eeuw. Een aantal gebieden in het bos zijn recent helemaal gerooid voor de aanplanting van nieuwe jonge bomen. Het bos werd begin jaren 2000 uitgebreid naar de Maalse Steenweg waarin een hondenweide met vijver aangelegd werd. Het wandeltraject gaat langs de heemtuin. Deze werd in 1999 aangelegd en geopend. Het bevat een wandelroute van 1,3 km met de typische landschapselementen en de biotopen van de arme zandgronden die de streek kenmerken.In het Ryckevelde bos bevindt zich ook het kasteel van Ryckevelde (vroegere Europacentrum) en het oud kasteel van Ryckevelde. Daarbij is er ook een vijver die vogels aantrekt. Deze kastelen liggen op het wandeltraject en kan je met je eigen ogen bewonderen.













Bijna terug, hier een mooi zicht op de dorpskern.

Nog enkele honderden meters en deze mooie , koude tocht zit erop.

11-12-2022 om 17:30 geschreven door jipie

Gent by Night:

Gent (Frans: Gand) is de hoofdstad en grootste centrumstad van de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en van het arrondissement Gent. Gent heeft een oppervlakte van 15.774 hectare en telt ruim 260.000 (ingeschreven) inwoners (2020), waarmee het naar inwonertal de op een na grootste gemeente van België is, na Antwerpen. De stad is tevens de hoofdplaats van het kieskanton Gent en telt vijf gerechtelijke kantons. Gent ontstond uit Keltische woonkernen in het gebied van de samenvloeiing van de Leie en de Schelde. In de middeleeuwen groeide Gent onder impuls van een bloeiende wolnijverheid uit tot een van de grootste steden van Europa. Ook de vlas- en linnennijverheid en het stapelrecht op graan dat Gent verwierf droegen aanzienlijk bij tot haar welvaart. Na een korte calvinistische periode kende de stad een zeker verval dat pas keerde tegen het einde van de 18e eeuw, toen de katoennijverheid Gent tot een van de eerste industriesteden van het Europese vasteland maakte. In het Hof ten Walle, het latere Prinsenhof, werd op 24 februari 1500 de latere keizer Karel V geboren. In de stad werden de Pacificatie van Gent (1576) en de Vrede van Gent (1814) ondertekend. Gent wordt ook wel de Fiere Stede of de Arteveldestad genoemd. Wegens zijn ligging in een uitgestrekt gebied van bloemen- en plantenkwekerijen wordt Gent ook de Bloemenstad genoemd (zie Gentse Floraliën). De inwoners van Gent heten Gentenaars[1] en dragen de bijnaam Stroppen (Stroppendragers). In Gent spreekt men Gents, een dialect dat behoorlijk sterk van de andere Oost-Vlaamse dialecten afwijkt. De patroonheiligen van Gent zijn Sint-Lieven en Pharaïldis. Sint-Bavo is de patroonheilige van het bisdom Gent; naar hem zijn de voormalige Sint-Baafsabdij en de huidige Sint-Baafskathedraal vernoemd.

<img src="http://blogimages.bloggen.be/mijn_wandelavonturen/3306670-29f87c7800ae2fd4220711b3518bf272.jpg

10-12-2022 om 22:25 geschreven door jipie

Sinterklaaswandeling:

Dentergem is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt ruim 8000 inwoners. De naam van het dorp, voor het eerst vermeld in 1035, is een samentrekking van een persoonsnaam en de -heim (woonplaats) uitgang en heeft een Germaanse oorsprong. Op het grondgebied van Dentergem werden omstreeks 1900 de overblijfselen van twee paaldorpen aangetroffen. Het oudste dorp werd al vanaf het neolithicum bewoond en tot in de late bronstijd vond er bewoning plaats. In het tweede dorp kwamen in de vroege middeleeuwen een aantal Frankische immigranten te wonen. Vermoedelijk vestigde zich omstreeks de tiende eeuw een heer in Dentergem. Naast de heerlijkheid Dentergem lagen op het grondgebied nog een aantal, soms zeer kleine, heerlijkheden. In 1322 werd het bestaan van een kerk gemeld, in 1353 was voor het eerst sprake van een zelfstandige parochie. Vanaf de 14e eeuw kent Dentergem, naast de landbouw, ook huisnijverheid zoals de linnenweverij. De heerlijkheid was oorspronkelijk waarschijnlijk in handen van de Sint-Pietersabdij te Gent. Later, tot 1535, de familie van der Zype, vervolgens van Lichtervelde en de Gruutere, vanaf 1578 aan Lachals en vanaf 1698 aan de Kerckhove de Denterghem. De omgeving van Dentergem had te maken met de legering van Franse troepen in 1581, en hetzelfde gebeurde eind 17e eeuw, nu door anti-Franse troepen, tijdens de Negenjarige Oorlog. Tijdens de 18e eeuw keerden betrekkelijke rust en welvaart terug. Vanaf 1789 waren de Zusters van Onze-Lieve-Vrouw van 7 weeën actief in het onderwijs. In 1861 stichtten zij een klooster. In 1888-1889 werd onder meer de Meulebekesteenweg aangelegd, die een betere verbinding met Meulebeke mogelijk maakte. In 1892 kwam er een weverij (Abbeloos) en in 1896 een grote brouwerij (Desplenter). In 1977 fuseerde Dentergem met Markegem, Wakken en Oeselgem tot een fusiegemeente met zetel in Dentergem.

Het parcours die ik volgde

Via mooie veldwegels ging het richting Markegem.





Het eerste gedeelte was heel mooi, bijna alles was onverhard.



Zicht op Markegem





Hier een mooie dreef die ons door het bedrijf deed wandelen.





Door de boomgaarden







Enkele vergezichten



Na de doortocht door de fruitboer, kwamen we aan in Markegem. Hier moesten we een mooie lus maken richting Baliekouter.

eerst een kleine weg volgen vooraleer we aan de Baliekouter aankwamen.

Hier zijn we aangekomen aan het domein.



De Baliekouteris een West-Vlaams provinciedomein in Wakken, deelgemeente van Dentergem. Het domein is gelegen aan de Mandel. De naam baliekouter is afkomstig van een balie (of tol) op de weg tussen Tielt en Waregem. In 1993 werd het voormalige kasteeldomein overgenomen door de provincie, en later in 2004 opengesteld en in 2005 uitgebreid. Het gebied is nu 51 hectare groot waarvan 8 hectare bebost.

Heel rustig om er door te wandelen. Dit domein is enkel voor wandelaars, dus geen moutainbikers toegelaten.



Een lus van 5.5km deden we hier.























Hier even buiten het domein

om hier er terug in te gaan.











Markegem is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Dentergem, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Aan de kerk werd in 2011 een standbeeld van een uil onthuld. Het verwijst naar de bijnaam van Markegem, Uilengemeente, en de legende van Uilegem. De legende gaat ongeveer als volgt: De pastoor begroef zijn geld op een plaats en schreef daarboven: hier woont een uil. De nieuwsgierige koster ging daar eens kijken, trof het geld aan en nam het mee, nadat hij in het zand geschreven had: hier woont geen uil meer. Uiteindelijk schreef de pastoor: hier zal nooit meer een uil wonen .Na de tweede rust in Markegem  gingen we terug richting startzaal.

Hier gingen we door het bedrijf van Walcarius, een heel groot bedrijf.







eventjes voorbij een pretpark



een weg volgen tot aan de andere kant van dit bedrijf.

terug tussen de appelen en peren.







En dit was voor het allerlaatste gedeelte door dit bedrijf. iedere afstand moest hierdoor

En dan nog een mooi nieuw wandelpad volgen tot aan de startzaal.

Het was een rustige en mooie wandeling rondom deze gemeente. er waren meer dan 1600deelnemers.

03-12-2022 om 00:00 geschreven door jipie

Mannavita warmewijntocht:

Gullegem is een plaats in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het is sinds 1977 een deelgemeente van Wevelgem. De gemeente is sterk verstedelijkt. Ze wordt van de hoofdgemeente Wevelgem gescheiden door de verkeerswisselaar van Moorsele en is bijna vergroeid met de stad Kortrijk, waarvan ze nog door de R8 is gescheiden. Het grondgebied van Gullegem werd al bewoond in het neolithicum, uit welke tijd enkele pijlpunten van silex werden aangetroffen. Uit de Keltische tijd stamt een brandgraf. Ook werden er in 1976 Romeinse waterputten gevonden van de 1e eeuw n.Chr., waarin zich enkele sieraden en munten bevonden. Gullegem zou gelegen zijn op het tracé van de heerbaan van Tongeren naar Boulogne. Gullegem werd voor het eerst vermeld in 1066, als Godelinchehem, de verbinding van een persoonsnaam en de -heim (woning) uitgang. Het patronaatsrecht werd toen geschonken aan de Sint-Maartensabdij van Doornik. De eerste vrouwe van Gullegem die bekend is, was Catharina van Maldegem, genoemd in 1340. De laatste heer was Louis de Haveskerke (1788-1792). Van belang is de vlasnijverheid die vanaf de 15e eeuw van groot belang werd voor Gullegem. Omstreeks 1838 werden in de regio enkele uitvindingen gedaan die het weven van linnen ster, vooral de Europese weg 403k verbeterden. In de 19e eeuw kwam de industrialisatie van de vlas- en linnenindustrie op, hoewel er ook nog lange tijd veel thuiswevers waren. Einde 19e eeuw waren dat er 154. Daarna slonk dit aantal snel. Het hoogtepunt van de industriële vlasnijverheid lag in 1935. Vooral na de Tweede Wereldoorlog liep het belang van deze activiteit snel terug maar nieuwe bedrijvigheid kwam op. Naast de snelwegen, vooral de E403, verrezen bedrijventerreinen. Ook groeide Gullegem vrijwel vast aan de Kortrijkse agglomeratie. Een zwingelmolen was een speciaal type windmolen dat in deze streek omstreeks 1880 werd ontwikkeld en diende voor het zwingelen van vlas. Dit was de eerste stap op weg naar de mechanisatie van het zwingelproces. Op 19 oktober 1914 richtten de Duitse troepen grote schade aan in het dorp. Ook op 6 en 7 september 1944, toen Britse troepen Gullegem kwamen bevrijden, werden een aantal huizen vernield door beschietingen en bombardementen. Na de Tweede Wereldoorlog breidde Gullegem zich snel uit. In de jaren '60 van de 20e eeuw werd de sociale woningbouwwijk Wijk Te Walle aangelegd. In 1977 werd Gullegem een deelgemeente van de fusiegemeente Wevelgem.

Vanaf 10km naar Bissegem. "Ja ,mein ne kjer noa Bissegem gewist" klinkt in onze oren ! Eens over de R8 trekken we naar het onlangs aangelegde stadsgroen Ghellinck, en zo verder langs OC De Neerbeek en een stukje natuur, de oude startbaan van het vliegveld van Wevelgem, naar de rustpost.









hier wandelden we door het stukje natuur de Ghellinck







Hier zicht op de startbaan van het vliegveld Wevelgem

De nieuwe brug te Bissegem die verbinding heeft met Marke

Hier langs de Leie

We volgden een eindje het Prikkelpad

Hier aan gekomen aan het park van Marke

Dit diertje kwam even dag zeggen

Het kasteel park van Marke. Het kasteel werd gebouwd tussen 1802 en 1807 als zomerverblijf voor François van Ruymbeke (1770-1840) en zijn echtgenote Marie-Thérèse Delebecq (1768-1844). Samen baatten zij de lakenhandel Bethune & Fils van haar eerste echtgenoot Jean Baptiste Bethune (1757-1791) verder uit. François van Ruymbeke liet het belangrijkste deel van zijn patrimonium aan zijn schoonkinderen en zo bleef het kasteel eigendom van de familie de Bethune. Het park is door Dewarlez ontworpen in Engelse stijl, zeer in de mode bij het begin van de Romantiek. Men streeft naar een natuurlijk en idyllisch landschap, waarbij schilderachtige plekjes gecombineerd worden met verre uitzichten. De bijgebouwen met oranjerie, nu omgebouwd tot bibliotheek, zijn aan het oog onttrokken. Over de twee vijvers werden kleine, op China geïnspireerde brugjes aangelegd. Zij moeten tot de vroegste smeedijzeren bruggen in ons land worden gerekend. Ook de ommuurde, ovale moestuin is een zeldzaamheid.

Na het bezoek aan het park gaan we verder door Marke richting onze rustpost het Open groene.



Dit was een mooi stukje tot aan de rustpost







Het Preshoekbos is een natuur- en recreatiegebied in de West-Vlaamse gemeenten Kortrijk en Menen met hoofdingang aan de Aalbeeksesteenweg 49. Dit gebied heeft als kern het gehucht Preshoek, gelegen tussen Aalbeke, Lauwe en Marke. Het gebied wordt doorsneden door de autowegen E17 en E403. In dit gebied beheert het Agentschap voor Natuur en Bos sinds 2009 een 250-tal hectares, die reeds werden of worden bebost. Zowel ten oosten als ten westen van de E403 ligt het domein. Een viaduct verbindt beide stukken. Het bos, op voormalige akkers en weilanden geplant, bestaat uit inheemse bomen en struiken. In het oosten van het domein, nabij de Keizerstraat in Marke, ligt een bloemrijke helling met onder meer aardaker en donderkruid. Tot de vlinders die in het domein worden aangetroffen behoren oranjetipje landkaartje, bruin blauwtje, icarusblauwtje, oranje luzernevlinder, bont zandoogje en sleedoornpage. Andere dieren zijn patrijs, haas, konijn, wezel, hermelijn en vos.



Na onze rust maakten we een 1°lus door het deel van het Preshoekbos







Mooie zichten













Na de rust begonnen we aan de 2°lus richting het stadsgroen van de Marionetten.



Hier passeerden we Vanneste Molen

Op weg naar de Libelle





Zicht in de Libelle







Al een zicht op het frame

In de Libelle zelf



Op weg naar het stadsgroen. Op een steenworp van het stadscentrum vind je een groene schat. Stadsgroen Marionetten is een ecologisch recreatief natuurgebied in Kortrijk, aantrekkelijk en bereikbaar voor alle Kortrijkzanen en bezoekers. Je wandelt er door verschillende stukken landschap: boskanten, waterpartijen, open plekken, verdoken hoeken, een speelheuvel, een bos om in te ravotten en weilanden. Een stuk natuur, midden in jouw stad. Ideaal om een frisse neus te halen, de benen te strekken, tot rust te komen of heerlijk te ravotten. Stadsgroen Marionetten bestaat uit verschillende landschapskamers, elk met een eigen gezicht en sfeer. Een rood pad loopt als ruggengraat door de verschillende kamers. In de landschapskamer Sint-Anna kan je ravotten in het speelbos, kampen bouwen in het geboortebos en je uitleven op de speelheuvels. Of kom fruit plukken in de sneukelhaag en fruitbomen. In de Smokkelpot kom je heel dicht bij het water. Loop over en rond de mooie waterpartij omringd door riet. Of kom heerlijk picknicken langs de oevers van het bufferbekken.





















Na de 3°stop gingen we nu terug richting Bissegem via een deel van het prikkelpad en enkele autoluwe weggetjes







Nog een zicht op Marke





Skatepiste tussen Marke en Bissegem





Wat langs de Leie



Na onze laatste stop in Bissegem,  nu nog naar de Oude pastorie in Gullegem voor onze degustatie.

Hier zijn we aangekomen aan de Oude Pastorie voor onze warme wijn die we aangeboden kregen van de wandelclub de 7Mijlstappers

Na onze degustie was het nog een 500tal meters te wandelen tot aan onze startzaal. Het was een hele mooie wandeling met heel veel groen. Proficiat aan de parcourmeester en de wandelclub.

26-11-2022 om 00:00 geschreven door jipie

Herfsttocht:

Kruiseke of Kruiseik is typisch landbouwgehucht in de Belgische stad Wervik. De dorpskern - enkele erven, drankgelegenheden, winkels en een huizenrij - ligt een viertal kilometer ten noorden van het centrum van Wervik op 38 meter boven de zeespiegel in een heuvelachtige omgeving, bovenop de glooiing van de Leievallei. De naam Kruiseke zou teruggaan op het feit dat de eerste geloofsverkondigers de ingewortelde boomaanbidding niet konden uitroeien. Aan verschillende bomen werd een kruis aangebracht, waaronder de vermaarde eik tussen Wervik en Geluwe. De grote weg N8 Brussel-Kortrijk-Ieper-Kust passeert nabij de dorpskern. Kruiseke raakte bekend, toen het in het middelpunt van de gevechten van de Eerste Slag om Ieper lag. Het Duitse 16de Beierse reserveinfanterieregiment, waarbij Adolf Hitler diende, deed op 29 oktober 1914 een tweede poging door te breken in Kruiseke nabij Geluveld. Na drie dagen moesten ze de gevechten staken. Op 31 oktober 1914 veroverden ze Geluveld wel maar verloren daarbij meer dan de helft van hun manschappen. De volgende dag namen ze Wijtschate in, maar verloren Geluveld aan de Britten. Op 11 november 1914 vielen de Duitsers opnieuw Ieper aan via de Meenseweg (komende van Menen) ter hoogte van Kruiseke. Ze waren met hun 18.000 manschappen duidelijk in de meerderheid, maar konden de 8.000 Britten die hun de toegang ontzegden niet verslaan. De volgende dag viel de eerste sneeuw wat voor een adempauze zorgde. De manschappen groeven zich in en bereidden zich voor op de komende winter. Nadien schoof het front enkele kilometers verder op, zodat Kruiseke net buiten de frontlinies kwam te liggen, maar nog steeds in de gevarenzone. In 1918, bij het ultieme tegenoffensief, werd minder gevochten om en rond Kruiseke. Toch lag Kruiseke voor 90% in puin, en het was zelfs onmogelijk om de wegen te herkennen.[bron?] Vanaf 1919 werd Kruiseke door de eerste terugkomers weer opgebouwd. Bij de vastlegging van de taalgrens in 1963, werd het Vlaamse gehucht Kruiseke overgeheveld van de gemeente Komen naar de stad Wervik.

De kerk van Zandvoorde.

Zandvoorde is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Zonnebeke. Zandvoorde is een land- en tuinbouwdorp, in het golvend landschap in het zuiden van de provincie. De oudste vermelding gaat terug tot 990, als Sanfort.[bron?] "Voorde" is een doorwaadbare plaats. Zandvoorde ligt op een heuvel en lag in de nabijheid van de Romeinse heirweg die in Kruiseke passeerde. Om meerdere redenen zal het dus een veilige vestigingsplaats zijn geweest. Naast de kerk had ook de adel in Zandvoorde invloed. In 1102 werd het patronaatsrecht van de kerk toegekend aan de Abdij van Voormezele. Dit gebeurde door de bisschop van Terwaan wiens invloed ook in Zandvoorde zeer bepalend was. De Geuzenstorm en Inquisitie hadden een grote invloed op het dorp. Van het "kasteel van Zandvoorde" zijn enkel nog sporen in de vorm van een WO I-gedenkplaat te zien. In de 19de eeuw was het lager onderwijs in Zandvoorde het toneel van een taal- en schoolstrijd. Zandvoorde werd geheel verwoest tijdens de Eerste Wereldoorlog en vanaf 1921 vond wederopbouw plaats. In 1971 fusioneerde Zandvoorde met Geluveld, tot die gemeente in 1977 bij Zonnebeke werd gevoegd en Zandvoorde een deelgemeente van Zonnebeke werd. Land- en tuinbouw vormen er nog steeds een heel belangrijke economische activiteit. De inwoners zijn qua moderne diensten voor een groot deel afhankelijk van en gericht op de nabije steden Ieper, Komen en Wervik. Kerkelijk gemeenschapsleven speelt hier nog een rol van betekenis. Zacht landelijk toerisme zorgt langzaam maar zeker ook voor nieuwe invloeden en inkomsten. Voor veel (oude en nieuwe) inwoners is Zandvoorde een zogenaamd woon- en slaapdorp geworden.





Zicht op Zandvoorde, na de rust

Het was een rustige wandeling, spijtig van de eerste kms dat het regende. Weinig opkomst (590dln)

19-11-2022 om 00:00 geschreven door jipie

Hellegattocht:

De Klijte (ook: Klijte) is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen, gelegen in de fusiegemeente Heuvelland. De Klijte is in theorie echter geen echte deelgemeente van Heuvelland, omdat de gemeente voordien niet zelfstandig was, maar onder Reningelst viel. Het dorpje telt ruim 500 inwoners. Ter plaatse wordt van De Kliete gesproken. Het was een heerlijkheid tijdens het feodale tijdperk. In 1465 werd een kapel gebouwd die de rang van proosdij had. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd De Klijte verwoest, en daarna weer herbouwd. De proosdij werd in 1923 tot parochiekerk verheven. Na de fusies van 1977 werd Reningelst bij Poperinge ondergebracht, De Klijte, voorheen onderdeel van Reningelst, kwam bij Heuvelland. Het dorp ligt aan de voet van de Scherpenberg, een van de vele getuigenheuvels in Heuvelland. De Klijte ligt in het West-Vlaams Heuvelland op een hoogte van ongeveer 55 meter, aan de voet van de Scherpenberg. Waterlopen zijn de Scherpenbergbeek in het westen, en de Kemmelbeek in het oosten. Beide beken lopen in noordoostelijke richting. 

13-11-2022 om 00:00 geschreven door jipie

40° Viggaaltocht:

Deinze is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen, langs de rivier de Leie. De gemeente fuseerde met Nevele op 1 januari 2019 en telde op 1 januari 2022 44.319 inwoners, die Deinzenaars worden genoemd. De gemeente bestaat uit 17 deelgemeentes waarbij Deinze en Petegem-aan-de-Leie een stedelijke kern vormen met ongeveer 17.500 inwoners. Deinze heeft een oppervlakte van 127,38 km². De stad telt 17 deelgemeenten, heeft drie treinstations (Station Deinze, Station Hansbeke en Station Landegem) en heeft zowel aan de E40 als de E17 een op- en afrit. Naast Deinze-centrum bestaat de gemeente nog uit de deelgemeenten Astene, Bachte-Maria-Leerne, Gottem, Grammene, Hansbeke, Landegem, Meigem, Merendree, Nevele, Petegem-aan-de-Leie, Poesele, Sint-Martens-Leerne, Vinkt, Vosselare, Wontergem en Zeveren. De start was vanuit het VTI, en de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen.

12-11-2022 om 00:00 geschreven door jipie

31°Frontierenwandeling:

Een hele rustige herfsttocht.

30-10-2022 om 00:00 geschreven door jipie

Ardooise Veldbostocht:

Meulebeke is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt bijna 11.000 inwoners. Er werd de eerste keer gewag gemaakt over Meulebeke rond 1200. Men sprak toen over Mulenbeca. Men neemt echter aan dat er al rond het jaar 1000 een romaanse kerk stond. Etymologisch is de naam Meulebeke gemakkelijk te verklaren daar het over een nederzetting met een molen aan een beek ging (=de Devebeek). Rond 1500 telde Meulebeke reeds een bevolking van 2000 inwoners wat in die tijd niet weinig was. Op 27 september 1645 werden de parochiekerk, 25 huizen en enkele hofsteden door de Fransen in lichterlaaie gezet. De kerk werd in erbarmelijke staat hersteld bij gebrek aan middelen. Het duurde dan ook lang voor er weer van een echte kerk sprake was. Tussen het einde van de 15de en het einde van de 18de eeuw was de baronie van Meulebeke in het bezit van de familie de Beer. Jan de Beer, zegelbewaarder van hertog Karel de Stoute, was de eerste. De familie leefde in het Kasteel Ter Borcht. Hierdoor komt het ook dat Meulebeke een beer in zijn wapenschild heeft. In 1896 werd de kerk in neogotische stijl verbouwd, de toen zo gangbare kerkelijke stijl in Vlaanderen. Het modernisme van de jaren zestig heeft de kerk vanbinnen getroffen doordat de vele pilaren verwijderd werden om plaats te maken voor een aantal betonnen exemplaren. In de 19de eeuw was de vlasindustrie een belangrijke werkgever in het landelijke Meulebeke. Er werd berekend dat ongeveer 65% van alle Meulebekenaars hierin op één of andere manier actief was. Zo werd de vlasweverij Libeco rond 1900 opgericht in Meulebeke. Deze is overigens tot op vandaag nog steeds actief. Rond 1900 waren er ook ongeveer 12 molens in Meulebeke. Door de twee wereldoorlogen blijft er vandaag de dag nog maar een molen meer over, de Herentmolen.

We gingen richting het Veld



Genieten van de zonsopkomst.







Na een doortocht door 'tVeld gingen de wandelaars de 1° rustpost opzoeken.



Een stukje regenboog.





Mooie vergezichten









Hier een mooi zicht op de regenboog.















Na de rust op weg richting Rodesgoed.



Op weg in het Rodesgoed.





Het Rodesgoedis een natuur- en recreatiegebied in de tot de West-Vlaamse gemeente Izegem behorende plaats Kachtem. Het omvat een bos dat werd aangeplant op 40 ha landbouwgrond die in 1995 door het Agentschap Natuur en Bos werd verworven. De grond behoorde aanvankelijk tot het domein van de heren van de heerlijkheid Rode. Hier stond de voornaamste hoeve. Deze werd gerestaureerd en doet sindsdien dienst als brasserie. Het Rhodesgoed wordt doorstroomd door de Roodebeek, die hier zijn meanderende loop heeft behouden. Ook zijn er poelen gegraven. Er zijn fiets-, wandel- en ruiterpaden door het domein en ook is er een speelweide.

Mooi domein om eens te wandelen.



















Terug naar onze rustpost.





Bijna aan de rustpost.

























Zicht op 'tVeld.



Hier gaan we nog eens door het domein. Het Provinciedomein 't Veld is een natuur- en recreatiegebied in de West-Vlaamse gemeente Ardooie, direct ten westen van de kom van het dorpje 't Veld gelegen. Het 44 ha grote gebied was oorspronkelijk het domein van het Kasteel van Ardooie, en bestaat uit park met vijvers en bos. Het kasteel is particulier bezit, maar het domein is vrij toegankelijk en er zijn wandelpaden door en om het domein uitgezet die ook langs de Rysselendemolen en het historische Veldkruis, dat zich aan de rand van het gebied bevindt.

Ook het laatste gedeelte was heel mooi.











Rond de vijvers.









Zicht op de kerk van Sint-Antonius.

Nog een 300tal meters verwijderd van de startzaal. Een mooie en aangename wandeling.

22-10-2022 om 21:46 geschreven door jipie

Rondom kaasdorp Passendale:

Passendale is een landelijk dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en tegenwoordig de hoofdgemeente van Zonnebeke. Het ligt op de Midden-West-Vlaamse Heuvelrug, die doorloopt richting Westrozebeke. Tot 1977 was Passendale een zelfstandige gemeente.Passendale is vooral bekend vanwege de vele oorlogsmonumenten en -begraafplaatsen die refereren aan de Eerste Wereldoorlog, met name de Derde Slag om Ieper. De naam betekent vermoedelijk een "pas tussen de dalen", dus een verbinding over hoger gelegen grond tussen de uitgestrekte West-Vlaamse moerassen. Een alternatieve verklaring is dat de naam afkomstig is van de Germaanse benaming voor het 'dal van Pasko' of Pascandale.[2] De naam Pascandale werd voor het eerst schriftelijk vermeld in 855. Passendale is bekend van gebeurtenissen uit de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de Derde Slag om Ieper in 1917 sneuvelden er meer dan honderdduizend geallieerde en Duitse militairen in een uitzichtloze strijd die maanden duurde. Vooral in het Brits Gemenebest is Passendale een begrip geworden. De slag werd beschreven als een hel van modder en vuur, één der bloedigste veldslagen aller tijden, die duurde van 4 oktober tot 6 november 1917. Doordat het Britse leger (Franstalige) Belgische stafkaarten gebruikte, met de oude schrijfwijzen van de Vlaamse toponiemen, is de plaats in de Engelse oorlogsliteratuur bekend als Passchendaele, door de Britten uitgesproken als passion dale of "dal van de lijdensweg". Het dorp werd totaal verwoest. Op 28 september 1918 werd Passendale definitief op de Duitsers heroverd door het 4e Regiment Karabiniers en door de Grenadiers. Naar deze legeronderdelen werden dan ook twee straten genoemd.

Herfsttocht richting Moorslede langs autoluwe en onverharde wegen tijdens het weekend 'Dag van de Trage Weg'. Geniet van het kaasdorp Passendale. Gedeeltelijk nieuw parcours, nieuwe rustpost. Geniet even mee van enkele sfeerbeelden.

Het was een hele mooie en aangename wandeling, er waren meer dan 2000 wandelaars.

17-10-2022 om 14:08 geschreven door jipie

Zilleghemtocht:

Zedelgem is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente ligt tussen Brugge en Torhout en telt ruim 22.000 inwoners. Zedelgem (in de volksmond Zilleghem) bestaat uit de deelgemeenten Aartrijke, Loppem, Veldegem en Zedelgem zelf. Mooie verkenning door Groot Zedelgem.

<

12-10-2022 om 10:39 geschreven door jipie

1°Scheldedorpenwandeling:

Wortegem is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Wortegem-Petegem. In Wortegem bevindt zich het gemeentehuis van de fusiegemeente. Uit een 11e eeuwse kopie van een document uit 964 dateert de benaming Wrattingem. Het betreft de combinatie van een persoonsnaam en de -heim (woonplaats) uitgang. Het dorp maakte deel uit van de kasselrij Oudenaarde en behoorde tot de heerlijkheid Petegem. In de 17e eeuw werd Wortegem door de Graaf van Vlaanderen als aparte heerlijkheid uitgegeven en kwam aan de familie de Bossière, in 1669 kwam hij aan de familie Van den Bossche en in 1686 aan de familie van Spiere, baronnen van Moregem. Door huwelijk kwamen beide heerlijkheden aan de familie de Dennetières. In 1767 kwam de heerlijkheid aan Emmanuel Charles van Hoobrouck. In 1830 was er enige industrie: er werden houten pompen en weefkammen vervaardigd. In de 2e helft van de 19e eeuw werd het grootste deel van de aanwezige bossen gerooid. In de loop van de 20e eeuw werd Wortegem een forenzenplaats.

Start en aankomst op het domein.

Het Domein De Ghellinck is een kasteeldomein in de Belgische voormalige gemeente Elsegem, thans een deelgemeente van de Oost-Vlaamse Wortegem-Petegem. Het situeert zich langs de Kortrijkstraat, een onderdeel van de N453. Het kasteel brandde af in 1973, maar het domein zelf kreeg later een openbare functie. Eerder was het domein de Ghellinck bekend als het leen Ten Doorne. Op dit leen was een kasteel gelegen dat sinds 1331 bekend was en later Rockegem genoemd werd. In 1718 kwam het kasteeldomein in bezit van de familie de Ghellinck, toen Jean-Baptiste De Ghellinck het kasteel en omgeving kocht van Pierre de Berghes Saint Winnoc. De familie bleef er nadien meer dan 2 eeuwen wonen en leverde meestal de burgemeester aan de gemeente Elsegem. Zijn kleinzoon en naamgenoot Jean-Baptiste de Ghellinck liet het kasteel in 1786-1789 verbouwen. Gedurende de jaren 1864-1866 werd op het eiland in de parkvijver een nieuw exemplaar gebouwd in de neo-Lodewijk XIII-stijl ,naar ontwerp van architect Limbourg uit Ath. Meteen het derde kasteel op die plaats. In 1973 brandde het kasteel af (zonder dat de oorzaak ooit werd gevonden) en in 1975 werd het 28 ha grote goed aangekocht door de gemeente Wortegem-Petegem. Het kreeg een openbare functie en het koetshuis, stallingen en bibliotheek werden decennia later grondig gerestaureerd. De ondertussen al bouwvallige bijgebouwen gingen aan hun functie voorbij en hadden bovendien tijdens de beide wereldoorlogen veel schade opgelopen. De restauratie kostte € 2,75 miljoen en was volledig afgewerkt in 2011. De stallingen en koetshuis worden thans uitgebaat als restaurant en congrescentrum. De bibliotheek, oorspronkelijk uit 1895, fungeert nu als vergader- en ontvangstruimte, en heeft een dakterras dat uitzicht geeft op de Vlaamse Ardennen. Het park dat ligt nabij de (oude) Schelde werd grondig onder handen genomen en is vrij toegankelijk. Het was destijds aangelegd in landschappelijk stijl maar had tijdens diezelfde oorlogen fel te lijden onder de houtkap. Het verbrande kasteel zelf werd afgebroken, maar de met balustrades omringde plaats en toegangsbrug zijn nog duidelijk aanwezig. Ook goed zichtbaar in de park is een arm van de oude loop van de Schelde

Een klein stukje openbare weg en dan terug de natuur in.



Mooie zonsopgang



Heel veel afwisseling tijdens de wandeling.















Hier een eindje in en langs het Golfterrein van Wortegem.









Blik op het Golfterrein











De rust was voorzien in Petegem aan de Schelde nabijna 8km. Daar moesten de grotere afstanden een mooie lus maken van ongeveer 10km richting Donkvijver.









Zicht op Petegem.



Weidse zichten.

Zicht op Moregem

Op weg naar Donkvijver

Hier aangekomen op het domein

 Het Recreatiedomein De Donk is gelegen aan de westelijke rand van de Belgische stad Oudenaarde. Het accent ligt op sportieve recreatie, op en rond een aangelegde vijver. Het domein is 85 ha groot, de vijver 30 ha. De Donkvijver is ontstaan in de jaren 60 door uitgraving in functie van de wegenbouw, waarbij de grond werd aangewend voor de aanleg van de N60. Sinds de middeleeuwen zijn er al vijvers en meren in het gebied dat toen al Den Donk werd genoemd. Het gebied was toen enerzijds een verdedigingsgordel van Oudenaarde, maar daarnaast ook gemeenschappelijke weidegrond waar dorpsbewoners hun vee lieten grazen onder toezicht van de Donkmeesters. Dit bleef zo tot begin van de 19e eeuw. De Donkvijver is niet alleen bestemd voor zeilers, kajakkers en surfers maar ook voor vissers. Rondom het meer werden door de eigenaars - de Oost-Vlaamse stad Oudenaarde en Toerisme Vlaanderen - wandel- en joggingpaden aangelegd. Daarnaast is er een camping, een Taverne, een beachbar en een hotel voor de sportbeoefenaars. Die kunnen er naast de vernoemde sporten zich tevens wagen aan avontuurlijke hindernispistes. In de winter van 2012-2013 werd er voor eerste maal aan langlauf gedaan. Het open domein is vrij toegankelijk en in de zomer ziet men er vooral zonnekloppers, alhoewel het zwemmen is verboden. In de winter is het een winterrustgebied voor allerlei in het wild levende vogels. De Donk fungeert als een aantrekkingspool voor allerlei groeperingen voor events, teambuilding, survival, sportkampen, milieuklassen. In April 2017 opende The Outsider Vlaamse Ardennen in samenwerking met Stad Oudenaarde en de Provincie Oost-Vlaanderen een kabelbaan rondom de Donkvijver. Deze kabelbaan maakt het voortaan mogelijk om te wakeboarden, waterskiën en kneeboarden op de recreatievijver. De Donk sluit tevens aan op een route van fietsknooppunten en ligt in het zicht - sinds 2012 - van de aankomstplaats van de Ronde van Vlaanderen.



Heel mooi om er te wandelen.



Ook het bijbehorende park deden we aan.









Nog een zicht op de vijver



Door de tunnel



Een eindje de Schelde volgen







Nog een stuk door de Langemeersen.De Langemeersen vormen een natuurreservaat in Zuid-Oost-Vlaanderen. Het reservaat ligt in de Scheldevallei, aan de uitlopers van de Vlaamse Ardennen. Het natuurgebied bevindt zich op de grens van het grondgebied van de gemeente Wortegem-Petegem (deelgemeente Petegem-aan-de-Schelde) met Oudenaarde. Het volledige open Scheldemeersengebied rond Bevere en Wortegem-Petegem beslaat een 190-tal ha, waarvan 130 ha beschermd is als natuurgebied. In dit gebied wordt 51 ha beheerd door Natuurpunt in samenwerking met de plaatselijke landbouwers. Het gebied maakt deel uit van het Vlaams Ecologisch Netwerk. In 2019 werden er vier kantelstuwen geïnstalleerd om het natuurlijke waterpeil in het gebied te herstellen.





































Zicht op de kerk van Elsegem

Terug aan gekomen op het domein. Een hele mooie wandeling, zeker een aanrader. Proficiat aan de parcoursbouwers.

08-10-2022 om 00:00 geschreven door jipie

Knooppuntenwandeling rondom Sluis.

Sluis (West-Vlaams: Sluus) is een vestingstad in het westen van Zeeuws-Vlaanderen, in de Nederlandse provincie Zeeland. De gemeente waartoe het stadje behoort heet eveneens Sluis, maar de hoofdplaats van deze gemeente is Oostburg. Tot 1995 was Sluis een zelfstandige gemeente. Op 1 januari 2021 had de stad Sluis 2.350 inwoners. Sluis ligt in het zeekleipoldergebied op een hoogte van ongeveer 2 meter. De omgeving wordt gekenmerkt door akkerbouw. De Wallen van Sluis en de Damse Vaart zijn belangrijke natuurgebieden. Ten oosten van Sluis ligt de Krabbekreek terwijl de Belgisch-Nederlandse grens ten zuiden van Sluis gevormd wordt door het Lapscheurse Gat, dat overgaat in de Stierskreek. Enkele overblijfselen van de Staats-Spaanse Linie, zoals de Kruisdijkschans en Krabbeschans, zijn nog in het landschap aanwezig. De aantrekkingskracht van Sluis komt voort uit het feit dat de winkels op zondag geopend zijn. Vroeger waren sommige producten in Nederland goedkoper of in België verboden en dat verhoogde de aantrekkingskracht. De opening op zondag begon al in 1908. Dit had te maken met het feit dat, ten gevolge van de toenmalige Franse secularisatiepolitiek de kloosters geen onderwijs meer mochten geven. De congregaties weken naar België en Nederland uit. In Sluis werd een zeer groot internaat, het Instituut Saint-Joseph, gesticht. Veel jongens uit België en Frankrijk genoten daar hun onderricht. In het weekend kwam de familie op bezoek hetgeen voor grote drukte zorgde en leidde tot het openstellen op zondag van de winkels. Daarom heeft Sluis, ondanks zijn geringe aantal inwoners, een groot winkelbestand. Sluis is in Zeeland de winkelstad met het grootste aantal meters hoofdwinkelstraat. Het stadje, dat slechts een kleine twee kilometer van de grens ligt, kent een druk kooptoerisme vanuit België. De stad kent meerdere restaurants, waaronder tot eind 2013 Oud Sluis, een driesterrenrestaurant. In de zomer, wanneer veel toeristen aan de Zeeuws-Vlaamse kust verblijven, trekt het stadje een groot aantal dagjesmensen. Jaarlijks bezoeken zo’n 5 miljoen mensen Sluis. Kenmerkend was ooit het grote aantal seksshops, in een tijd dat deze in België niet voorhanden waren.

De start is dicht bij de molen.De Brak is een ronde stenen stellingmolen die zich bevindt te Sluis en als korenmolen is ingericht. Hoewel de stad Sluis in de 15e eeuw wel zeven windmolens telde zijn de meeste daarvan gesloopt. De laatste twee, beide houten standerdmolens, in 1926 en 1937. Gebleven is De Brak, genoemd naar een hondenras, die gebouwd is in 1739 en zich op een 2,5 m hoge molenbelt bevindt. Het was de eerste stenen molen van Sluis. In 1933 werd de molen stilgezet maar werd het malen op de begane grond voortgezet met een oliemotor. Op 31 oktober 1944 brandde de molen af ten gevolge van oorlogshandelingen. In 1950 werd hij echter hersteld. Op de begane grond kwam een elektrische maalderij, die echter in 1964 buiten bedrijf werd gesteld. Sindsdien is er een horeca-inrichting in gevestigd. Op de bovenverdiepingen bevindt zich een werkende maalinrichting met twee koppel 17der (150 cm) maalstenen, die regelmatig door vrijwillige molenaars wordt gebruikt. Ook is er een elektrisch aangedreven buil aanwezig en een eveneens elektrisch aangedreven mengketel. Het luiwerk van De Brak is een sleepluiwerk.Belangwekkend aan deze molen is de prachtige gevelsteen boven de deur, waarop een hond is afgebeeld en het jaartal van de stichting alsmede de namen van de stichters worden vermeld in een golvende tekst.Hoewel de directe omgeving van de molen enigszins commercieel aandoet is de landschappelijke waarde van de molen hoog.De molen is van Pasen tot eind oktober vrijwel dagelijks te bezichtigen; kaartjes zijn in de tegen de molen aan gebouwde souvenirwinkel te verkrijgen.





Ik passeerde deze vijver



Een zicht vanop de wallen



Hier aan deze ruine is het goed opletten qua bepijling.

Hier over de brug was het volgende markeerpunt, dus dit was even schrikken, niks van markering ervoor.



En hier was het helemaal fout, nergens een merkteken te bespeuren, dus wat improviseren.

Deze  ooievaars waren aan het genieten



Zicht op St Anna ter Muiden, wat verder was ik weer op het rechte pad.

kruising met grens België en Nederland



Heel wat afwisseling en mooie zichten.

Op de dijk staat grenspaal 362. Dit is de laatste paal met jaartal 1843.





Op weg naar het Zwin.



Hier aangekomen, nog de trapjes op en ben dan in het natuurdomein.

Mooi zicht, Rond het begin van onze jaartelling drong de zee ver het land binnen. Er ontstond er een binnenzee met een uitgebreid stelsel van geulen en kreken. In de 13e en 14e eeuw was deze zeearm, ’t Zwyn, een belangrijke vaarweg naar Brugge. De steden aan het Zwin, waaronder Brugge, Damme en Sluis, werden bloeiende handelscentra. Ze verloren hun handelspositie toen de geul steeds ondieper en uiteindelijk onbevaarbaar werd. In latere eeuwen werd het Zwin grotendeels ingepolderd. Slufter en poldertjesHet Zwin is een slufter: een strandvlakte achter de duinen die in open verbinding staat met de zee. Direct achter de geulmonding ligt zandstrand, meer naar binnen liggen duinen en schorren. Achter de duinenrij liggen twee kleine polders, die in beheer zijn bij het Zeeuwse Landschap: de Kievittepolder en de Oudelandsepolder. In de Zwinweide, ooit een zijgeul van het Zwin, is zeer gevarieerd gebiedje waar zoet en zout elkaar op kleine afstand afwisselen. Dankzij de afwisseling tussen nat en droog, zout en zoet, en klei en zand kent het hele gebied kent een grote variatie in plantengroei. Het Zwin in verandering Om het Zwin te behouden worden er momenteel grootschalige ingrepen gedaan.

Hier at ik mijn boterhammetje op,er stak een felle wind op.





Het Zwin was van oorsprong de zeearm die Brugge met de Noordzee verbond. Volgens sommige auteurs zou Sincfala een oudere naam voor het Zwin zijn, hoewel Sincfala waarschijnlijk de zeearm is die later de Scheldemonding zou worden. Het Zwin is vergroot door de stormvloed van 1134. Via het Zwin was Brugge voor zeeschepen bereikbaar en werd de stad in de 12e eeuw een belangrijk handelscentrum. Als gevolg van latere bedijkingen in de 12e eeuw is deze zeearm gaan verlanden. Door verdere aanslibbing en verzanding is er niet veel meer dan een strandgeul met achterliggende slufter van over. Oorspronkelijk was de monding ruim 6 km breed. De torens van Westkapelle en Knokke fungeerden als baken voor de zeelieden bij hun tocht naar Brugge. Door de verzanding werd Brugge onbereikbaar en moesten voorhavens worden aangelegd. De eerste was Damme, nadien volgden zeewaarts Hoeke, Mude (nu Sint Anna ter Muiden) en ten slotte Sluis. In de eerste helft van de 15e eeuw kwam de haven van Antwerpen op, wat ten koste ging van de handel via Brugge. De stad was financieel niet meer in staat het dichtslibbende Zwin open te houden. De slufter, die bij laagwater gemakkelijk te doorwaden is – niet meer dan enkeldiep – vormt de grens tussen Nederland (Retranchement) en België (Knokke). Opmerkelijk is dat de grenspaal tussen België en Nederland (grenspaal 369) hier niet op de grens staat, maar volledig op Nederlands grondgebied. Dit wegens het steeds wegspoelen van die paal. Het sluftergebied is Nederlands en Belgisch grondgebied. Het kreeksysteem bestaat uit schorren, slikken, stranden en duinen. Het is een bekende vindplaats van 40 miljoen jaar oude haaientanden. Natuurreservaat Het Zwin is een actief krekensysteem, een in Nederland inmiddels zeer zeldzaam landschapstype. Eind 19e eeuw werd het Zwin verkleind door de aanleg van de Zwinpolder en de Willem-Leopoldpolder.

Ook de schaapjes waren aanwezig, zij onderhouden de bermen.











grenspaal 366





Hier verliet ik het natuurdomein en zette mijn wandeling verder

Deze kant zicht op Cadzand



Nu ga ik richting Retranchement, voorlopig geen problemen meer met de markering



Nog enkele natuurdomeintjes.













Nog een brugje over



Hier ging ik langs de zijkant van Retranchement.



Zicht op de molen van Retranchement.

Retranchement is een plaats in de gemeente Sluis, in de Nederlandse provincie Zeeland. De plaats, in het westen van de regio Zeeuws-Vlaanderen, ligt aan de grens met België tussen het Belgische Knokke-Heist en het Nederlandse Cadzand. Het dorp telt 295 inwoners (1 januari 2021). Het omwalde dorp Retranchement is een overblijfsel van een veel groter geheel van versterkingen dat bedoeld was om de Staatse oever van het Zwin te beschermen. In 1604 werd er door Prins Maurits een bescheiden versterking aangelegd waar slechts enkele soldaten met hun gezinnen woonden. Dit geheel bestond uit het Retranchement Cadsandria met Fort Oranje in het noorden en Fort Nassau in het zuiden, die op 1 km afstand van elkaar waren gelegen en omstreeks 1621 werden gebouwd. Tussen 1630 en 1640 werd de omwalling met drie bastions aangelegd die het dorp Retranchement ook tegenwoordig nog omsluit en zich tussen beide forten in bevindt. Vroeger waren er aan de landzijde twee poorten: de Zandpoort en de Slijkpoort. Deze zijn volledig verdwenen.In 1643 kwam daar nog de redoute Berchem bij, die op de westelijke punt van de Bewesten Terhofstedepolder werd gebouwd, ongeveer 1 km ten zuiden van het huidige dorp. Deze redoute werd maar enkele tientallen jaren benut, maar in 1784 werd deze weer voor korte tijd in gebruik genomen. Bij de stormvloed van 1682 zakte een deel van het Fort Oranje weg in het Zwin en men heeft daarop een dam aangelegd om de verdedigingswerken tussen beide forten tegen de zee te beschermen. Uit deze Boerendam, de huidige Molenstraat, ontwikkelde zich het huidige dorp.Tot 1970 was Retranchement een zelfstandige gemeente. In dat jaar werd het bij de gemeente Sluis gevoegd. Van 1995-2003 behoorde het bij Sluis-Aardenburg, daarna bij Sluis.

De Retranchementse molen is een koren- en pelmolen aan de Molenstraat in Retranchement, in de Nederlandse provincie Zeeland. Deze open standerdmolen uit 1818, gedekt met schaliën, heeft een vlucht van 20,70/20,80 meter. De molen is maalvaardig, en wordt nog gebruikt om op vrijwillige basis graan te malen. Al vanaf 1643 staat op deze plaats een molen. De huidige molen werd in 1818 herbouwd nadat hij was omgewaaid.



Infobord

Fort Berchemof Redoute van Berchem (of: Berchen) is een onderdeel van de Staats-Spaanse Linies dat gelegen is in Terhofstede bij Retranchement. De plaats van de voormalige redoute is nog zichtbaar door oneffenheden in het landschap. In de omgeving van dit voormalige fort wordt een natuurgebied van 4 ha ingericht. De plannen hiervoor zijn in 2005 geformuleerd. In de omgeving komen de Boomkikker en de Kamsalamander voor, en in de knotwilgen langs de dijken in de omgeving broedt de Steenuil. Omdat het nieuwe gebied ook de cultuurhistorische waarden wil benadrukken wordt de redoute weer gereconstrueerd maar dit gebeurt in overeenstemming met de oorspronkelijke situatie. Een en ander gaat gepaard met archeologisch onderzoek.















Wat een kanjer

Nog dit pad volgen 















Hier al een zicht op het belfort van Sluis. Het meest opvallende gebouw in Sluis is het Belfort van Sluis. Het Belfort van Sluis is het enige Belfort dat zich binnen de landsgrenzen van Nederland bevind. Anders dan de Franse of Belgische belforten staat het Belfort van Sluis niet op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Het bouw van het Belfort startte in de tweede helft van de vijftiende eeuw en werd in het begin van de zestiende eeuw voltooid. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is het Belfort verwoest. Na de oorlog was het Belfort van Sluis het enige historische gebouw in Sluis dat volledig in originele staat werd herbouwd. In de klokkentoren van het Belfort staat een houten beeld dat ieder kwartier de klokken slaat. Het beeld is vernoemd naar Jantje van Sluis een volksheld uit de geschiedenis van Sluis

Bijna aan het eindpunt

Aangekomen in de dorpskern, nu nog wandelen tot aan het sportcomplex. Heb een mooie wandeling gehad, jammer van wat haperingen maar toch voldaan.

05-10-2022 om 00:00 geschreven door jipie

Damse vaart wandelroute:

Damme is een stad in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De stad is een toeristische trekpleister met veel oude gebouwen. Deelgemeenten inbegrepen telt Damme iets minder dan 11.000 inwoners, die Dammenaars worden genoemd. De stad profileert zich sinds een aantal jaren als boekenstad. Damme werd gesticht in 1180 en toen voor het eerst ook schriftelijk vermeld als Hendam. In 1217 werd dat Hondsdam. Vermoedelijk kwam het voorvoegsel af van Honte, een modderige zeearm. In de 14e eeuw ontwikkelde zich dan de legende dat er, alvorens de stad te kunnen stichten, eerst een duivelse hond moest worden verjaagd. Ik parkeerde de auto op de parking Damme oost. Aan de in-of uitgang staat er al een bordje, dus ik kon direct beginnen aan de wandeling. het is een vlakke wandeling van 12km die richting Oostkerke gaat en terug. Je krijgt mooie polderlandschappen te zien en je wandelt langs de Damse vaart en het Leopoldkanaal en vele natuurpaadjes. Toen ik aan de wandeling begon moest ik langs het normale wandelpad gaan, er waren baggerwerken aan de gang. Na een poosje kon ik op het officieel pad verder mijn tocht doen.

Normaal wandel je langs de andere zijde van de prikkeldraad, maar na een tijdje kom je zo op het echte pad terug.



Zicht op de kerktoren



Het was heel rustig









Hier volg je een tijdje de Damse vaart. De Damse Vaart werd op bevel van Napoleon gegraven (vanaf 1810), vandaar ook de alternatieve benaming "Napoleonkanaal". Deze graafwerken werden nota bene uitgevoerd door Spaanse krijgsgevangen, "afstammelingen" van de heren die niet zo lang voordien de scepter zwaaiden in de Nederlanden. Het kanaal moest deel uitmaken van een netwerk van kanalen langsheen de kust die een snelle bevoorrading van de Franse soldaten moest mogelijk maken en tegelijk vermeed Napoleon daarmee de confrontatie met de machtige Engelse marine. De Damse Vaart zelf zou Brugge met de Schelde moeten verbinden, maar zo ver is het nooit gekomen. Napoleon verloor de strijd en het kanaal is nooit afgewerkt geraakt. Het laatste stukje tussen Hoeke en Sluis werd pas in 1856 uitgegraven. Ondertussen was het kwaad al geschied: Napoleon had het kanaal dwars door Damme laten trekken met als gevolg dat een groot deel van de stad werd afgebroken, onder andere de Korenmarkt en vele statige herenhuizen. De 3 waterlopen die tot dan toe in het centrum van Damme samenvloeiden (Lieve, Reie en Zwin) en de havenkom, werden opgevuld met het zand van de "Damse Vaart". Ook de laatste resten van Monnikerede verdwijnen in het water.







Op weg naar Oostkerke








Mooie landschappen



Hier al een zicht op Oostkerke.

Kerk van Oostkerke (ziet er ongeveer hetzelfde uit als in Damme)

Mooie witte huisjes







Aangekomen te Oostkerke, hier at ik mijn boterham op. het was ook uitkijken naar bordjes, want ze waren aan het werken rond de kerk en sommige bordjes waren weg. Oostkerke is een Belgisch polderdorpje en een deelgemeente van het West-Vlaamse stadje Damme, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. In 1974 werd Oostkerke verkozen tot het mooiste dorp van West-Vlaanderen. Oostkerke is ongetwijfeld één van de mooiste dorpjes van West-Vlaanderen, ja zelf van heel Vlaanderen. In 1974 werd het effectief verkozen tot het mooiste dorp van West-Vlaanderen en in 2008 was het geselecteerd bij de 50 mooiste van Vlaanderen. Het mooiste bewijs is het dorp zelf komen bekijken; de ongelovigen nodigen wij graag uit; veel woorden zullen niet nodig zijn. Het dorpscentrum is klein en de witgeschilderde oude geveltjes maken het er erg gezellig. Op een steenworp van de kerk ligt het kasteel van Oostkerke en net buiten de dorpskom bevinden zich nog twee windmolens. De slingerende Krinkeldijk (richting Hoeke) is één van de mooiste wegen uit de streek die een ware wielerliefhebber niet links mag laten liggen. Ook de Damse Vaart, het Leopold- en Schipdonkkanaal liggen dicht bij het dorp. Van op het fietspad dat vlak naast de kanalen ligt, kan je ten volle van deze waterpracht genieten die het vruchtbare polderland doorsnijdt.

Na mijn korte pauze ging ik verder met wandelen.

Hier de molen van Oostkerke. De dorpsmolen van Oostkerke werd voor het eerst vermeld in 1336 en was eigendom van de heren van Oostkerke. Latere vermeldingen: in 1459, 1481 en in 1571 door Pourbus. Tijdens de 80-jarige oorlog (1568-1648) werd hij vernield. Tegen het einde van de oorlog werd de houten staakmolen herbouwd (in 1643 om precies te zijn). In 1874 brandde de molen af. Onmiddellijk daarna werd de huidige stenen grondzeiler gebouwd op de terp waar de vorige molen stond. Eén molenijzer dateert nog van 1643 en in de molenkap staat het jaartal 1874. Er ligt eveneens een gedenksteen ter nagedachtenis aan een dodelijk ongeluk dat zich hier in 1924 heeft voorgedaan toen het jonge molenaarszoontje gegrepen werd door één van de draaiende wieken van de molen. Na deze gebeurtenis werd niet meer met de molen gemalen. In 1960 werd er in het dorp een molencomité opgericht dat de eerste herstellingen aan de molen deed en er mede voor zorgde dat het gebouw in 1964 werd beschermd als monument. In 1970-73 liet de nieuwe eigenaar (de heer De Craeke, die de molen in 1969 kocht) hem volledig restaureren en een kleine 20 jaar later werd hij weer maalvaardig gemaakt. Hij werd gebruikt voor het malen van koren. Let ook op het meerminnetje dat boven op de kap staat; een verwijzing naar de "legende van de meermin".







zicht op het Leopoldkanaal of Schipdonkkanaal









Kreeg ook mooie dreven om door te wandelen.







Heel veel variatie tijdens deze wandeling.

Ook soms wat infoborden met wat uitleg.









Mooi opschrift






<
Kwam een klein kapelleke tegen

Hier aangekomen aan een klein domein die ook langs deze wandeling te bezichtigen is. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648), werd Damme door de Spaanse bezetter uitgebouwd tot een garnizoenstad met een stervormige omwalling. Nadat het militair belang van Damme verdween, ontwikkelden zich in de grachten diverse biotopen. Van open water, drijftillen, vochtige weiden, hooilanden en rietkragen tot moerasbos. Een prachtig stukje natuur! Doorheen de site, die 28 hectare groot is, loopt een educatief wandelpad. Infopanelen laten de bezoeker kennismaken met zowel cultuurhistorische als ecologische aspecten. Het wandelpad is ook toegankelijk voor rolstoelgebruikers en kinderwagens.

Mooi meegenomen tijdens mijn wandeling

Ook hier wat uitleg



Enkele ezels en wat schapen lopen hier rond, dus wandelen met de hond aan de leiband is verplicht.









Na deze korte passage ging ik verder , met nog een honderdtal meters ben ik bijna aan het centrum van Damme

Hier naar links richting markt van Damme

Het stadshuis van Damme. Op het marktplein van Damme kun je niet naast het stadhuis kijken. Dit gebouw werd initieel opgericht in 1241 en werd herbouwd in 1464. Het gebouw dat in 1242 werd opgericht was eigenlijk een halle die ook als stadhuis dienst deed. Het waren graaf Thomas de Savoie en gravin Joanna van Constantinopel die aan de stad de toelating gaven om deze halle te bouwen. Het huidige stadhuis werd in 1464 opgericht op de plaats waar de halle stond. Die halle zou ongeveer tweemaal zo groot geweest zijn als het huidige stadhuis.

een rondje rond de kerk















Mooie beelden rond de kerk. De toren van de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Damme overheerst het polderlandschap. De kerk is één van de bekendste monumenten van Damme; dit komt vooral door de platte toren. Kerken met platte torens zijn uniek en komen bijna uitsluitend in deze streek voor. Ook de kerken van Lissewege, Oostkerke en St.-Anna Ter Muyden hebben een platte toren. Kort na het onstaan van Damme was er al een tijdelijke gebedsplaats. Deze kapel hing af van de kerk van Oostkerke, dat ouder is dan Damme. In 1225 echter werd gestart met de bouw van huidige kerk (en toen had toren wel een spits met hoektorentjes!). De stad groeide snel en de kerk werd al snel te klein. In 1340 werd ze dan ook vergroot. In 1578 werd de kerk geplunderd door de geuzen, waarna ze tussen 1621 en 1626 werd hersteld. Het bleef echter niet goed gaan met de stad. Door de ontvolking die volgde, werd de immense kerk (en de onderhoudsfactuur) veel te groot. In 1704 wordt voor de eerste maal gesproken over de afbraak van een deel van de kerk. In 1725 gaf de "Grote Raad " te Mechelen toestemming voor de afbraak. Het stuk tussen de toren en het huidige kerkgebouw werd gesloopt; de rondbogen moesten blijven staan ter ondersteuning van de toren. Toen werd ook de vervallen spits van de toren gehaald. De gerecupereerde materialen werden verkocht.



Hier ga ik richting het eindpunt van mijn wandeling. Beeld van Tijl Uilenspiegel

Nog langs de molen van Damme.De Schellemolen is een stenen windmolen in het Belgische Damme. De witgeschilderde bergmolen dateert uit 1867 en verving een eerdere standerdmolen. Sinds 1479 staat op deze plaats langs de Damse Vaart een molen. De molen is uitgerust met twee steenkoppels en een olieslagerij in de kelder. In 1963 stopte het maalbedrijf, waarna de Schellemolen in verval raakte. In 1971 kocht de provincie West-Vlaanderen de molen, waarna herstel volgde. In 1977 was hij weer maalvaardig. De molen is van 1 april t/m 20 september elk weekeinde te bezoeken

Het allerlaatste stukje door de stadswallen met hier en daar een gedicht van Bart Moeyaert

Dit pad verbindt de beide parkings

Hier nog een mooi zicht op de kerktoren















Nog tot aan het kruispunt en deze mooie is gedaan.

Dit is een hele mooie wandeling, zeker een aanrader om deze eens te doen tijdens een mooie dag. Je kan parkeren aan de eerste parking die je tegen komt tijdens het binnenrijden van Damme parking zuid, anders rij je door naar parking oost. Op allebei de parkings kan je de wandeling aanvatten.

02-10-2022 om 00:00 geschreven door jipie