Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotografie en tuinieren.
Er waren verscheidenen tochten in West-Vlaanderen, maar ik besloot om naar Zonnebeke te wandelen. Daar is er bijna altijd groen te bespeuren in hun wandelingen.
Zonnebeke is een Belgische gemeente in het zuidwesten van de provincie West-Vlaanderen, de streek die gekend is als de Westhoek. De gemeente omvat vijf deelgemeenten: Beselare, Geluveld, Passendale, Zandvoorde en Zonnebeke en telt ruim 12.500 inwoners. De plaatselijke bevolking spreekt van 'Zunnebeke'. De naam Zonnebeke komt van Sinnebeche. De eerste vermelding van Sinnebeche dateert van rond 1072. Dit staat in een oorkonde van de bisschop Drogo uit Terwaan. Hierin vraagt hij aan Fulpoldus, kastelein van Ieper, om in het reeds bestaande parochiekerkje een kapittel van drie kanunniken te vormen en te onderhouden. Hierdoor ontstond een klooster dat later zou uitgroeien tot de invloedrijke en machtige augustijnenabdij Zonnebeke. Iets verderop vestigde zich een benedictijnse vrouwengemeenschap, de Nonnenbosabdij. De godsdiensttroebelen dreven haar eind 16e eeuw tot een verhuis naar Ieper. De mannenabdij bleef zo'n goede 700 jaar het centrum van cultureel, bestuurlijk werk en economie van het dorpje, tot de Franse Republiek in 1797 alle kerkelijke goederen in beslag nam en verkocht. De paters werden daarna verbannen. Rond Zonnebeke hadden tijdens de Eerste Wereldoorlog heel wat gevechten plaats. In de deelgemeente Passendale bevindt zich het Tyne Cot Cemetery, de grootste Britse militaire begraafplaats ter wereld. In 2017 werd de Zonnebeke Church Dugout voor korte tijd voor het publiek opengesteld, een ondergrondse schuilplaats voor Britse soldaten onder de toenmalige kerk van Zonnebeke.
De start van deze tocht was in het Zonnerad. Toen ik aankwam was er nog heel weinig volk. Sinds de weerbots van het coronavirus zijn de wandelingen niet meer hetzelfde als ervoor. Ik wachtte op een paar vrienden, vooraleer ik aan de wandeling begon.
Geniet van de zomer in het landelijke Zonnebeke met zijn nieuwe groene long: natuurgebied Haneveld. Mooi parcours richting Sint-Juliaan met pittoreske plaatsjes, landelijke wegen en mooie zichten. Alle afstanden gingen richting het kasteelpark(de grotere afstanden hadden een grotere ronde in het park) daarna via de ijzerweg naar de rustpost Inge Mille,daarna doortocht in het natuurdomein Haneveld, dan via onverhard en rustige wegen naar rustpost Hazebrug in Sint-juliaan, daarna terug naar startplaats met de doortocht in het rustbos(lus).20 km (22,40 km): eerste deel idem 15 km tot aan rustpost Hazebrug, daarna een plaatselijkelus van (4,40 km) met passage aan het Canadees monument (‘Canadien’ of ‘The Brooding Soldier) na tweede rust in Hazebrug terug met door tocht in de twee stukjes rustbos (lus) , tweede stuk rustbos alleen voor de 20 km en 26 km.
Parcours die ik volgde. Na de start direct richting Kasteelpark.
Hier vader en zoon. Heel mooi park om er te wandelen.Het historische kasteeldomein van Zonnebeke huisvest het Memorial Museum Passchendaele 1917, de gemeentelijke bibliotheek ‘De Letterschuur, de Koklikoo en de Toeristische Dienst van Zonnebeke. Dit is het ideale vertrekpunt voor een ontdekkingstocht doorheen Zonnebeke. Ook vertrekken er verschillende wandel- en fietsroutes langs autoluwe paden. Op minder dan drie kilometer liggen ondermeer het bekende Polygoonbos en Tyne Cot Cemetery, de grootste begraafplaats van de Commonwealth ter wereld. Naast de balie van het museum vind je in het bezoekerssalon alle nodige informatie, ook voor wie gewoon wil wandelen, fietsen of een plekje zoekt om lekker te eten.
Ook vandaag was het aangenaam wandelweer, enkel wat meer wind dan de dag ervoor.
Zicht op het Menorial museum 1917
Nu wandelen we richting de steenbakkerij.
Hier aangekomen in het natuurdomein.
Dit stukje natuur volgden we tot richting 1° rustpost
Na onze eerste stop waar we ook een gratis ijsje kregen van de wandelclub mits vertoon van de inschrijvingskaart gingen we richting Sint Juliaan. Mooie wegwijzer.
Hier een bekend figuur. mooie zichten
Bijna aan onze 2°rust in Sint Juliaan. De kerk van Sint-Juliaan. De grotere afstanden maakten hier een mooie lus.
Hier wandelden we langs de Hanebeek.
Nogmaals Ludo in actie. Hier waren we aan de Canadien.The Brooding Soldier is een Canadees oorlogsmonument nabij de Belgische plaats Sint-Juliaan in de Westhoek. Het staat er op de Vancouver Corner aan het kruispunt van de N313 met de weg Langemark-Zonnebeke. Het is ontworpen door F. C. Clemenshaw en werd onthuld op 8 juli 1923 om 11 uur. The Brooding Soldier, in de volksmond ook bekend als "Den Canadien", is opgedragen aan de meer dan 2000 Canadese militairen die het leven lieten bij de eerste gasaanval tijdens de Tweede Slag om Ieper in de Eerste Wereldoorlog. Het monument is een 10 meter hoog granieten beeld van een Canadese soldaat, rustend op zijn geweer. Deze houding, "arms reversed", is de traditionele militaire groet aan de gesneuvelden. Het beeld staat op een vierkant plateau met aan elke zijde een boogvormige uitsprong. Het park met rozen, coniferen en juniperussen rond het monument duidt de richtingen aan naar Ieper, Boezinge, Hooghe, Zonnebeke, Passendale, Poelkapelle en Langemark, plaatsen die in de slag een bijzondere rol vervulden. De struiken, gesnoeid in de vorm van artilleriegranaten en de lage struiken aan de zijkanten van de sokkel moeten het front uitbeelden met de oneffenheden die ontstonden door granaattrechters. De aarde rond het monument is afkomstig uit Canada. Het monument werd ontworpen door Frederick Chapman Clemesha, die met het ontwerp tweede werd in een architectuurwedstrijd van de Canadian Battlefields Memorials Commission, die op acht sites in Europa een monument zou oprichten. Het werd op 8 juli 1923 onthuld in aanwezigheid van prins Leopold van België, prins Arthur, hertog van Connaught en de Franse maarschalk Ferdinand Foch. The Brooding Soldier werd in 2009 als monument beschermd.
Terug na de lus in Sint Juliaan.
Na de 2°maal gingen we terug naar het einde
Ook hier kregen we een kort stukje natuur. Nog één van de vele oorlogs begraafplaatsen.Bridge House Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in de Belgische gemeente Langemark-Poelkapelle. De begraafplaats ligt een kilometer ten zuiden van het gehucht Sint-Juliaan en werd ontworpen door Arthur Hutton. Het terrein heeft een rechthoekig grondplan met een oppervlakte van 196 m² zonder het toegangspad, en is omgeven door een natuurstenen muur. Het Cross of Sacrifice staat aan de toegang. De begraafplaats is vanaf de weg bereikbaar via een graspad van 27 m. Deze begraafplaats werd eind september 1917 aangelegd door de 59th (North Midland) Division en werd genoemd naar een boerderij in de nabijheid van een brugje over de Steenbeek. Deze boerderij werd geregeld door een aantal eenheden gebruikt als medische post. Met uitzondering van 5 graven behoren alle gesneuvelden tot de eerder genoemde divisie waarvan de soldaten gesneuveld zijn tussen 26 en 28 september 1917 tijdens de slag om Polygon Wood. Eén slachtoffer (W. Baker) sneuvelde op 16 augustus 1917. Er liggen 45 Britten begraven waaronder 4 niet geïdentificeerde. In 2009 werd de begraafplaats als monument beschermd.
Op het einde kregen we nog een 2tal nieuwe stukjes natuur waarvan je de toelating moet krijgen van Natuurpunt om er door te wandelen. Mooi.Deze wandeling loopt over doorgaans onverharde paden. Bij de brug over de A19 is er ruimte om veilig te parkeren. Je kan ook starten in St.-Juliaan, bij de kerk. Het Haneveld is een nieuw natuurgebied dat zich achter de steenbakkerij bevindt. Dit is een heel aangename wandeling. Hier zijn geen knooppunten of bewegwijzerde wandelingen en zo kom je nog eens op een plek waar je nog nooit voorbij kwam. Het gebied is echt landelijk maar er is altijd wat lawaai van de A19 en de steenbakkerij.
Nog een laatste blik op een vergezicht vooraleer we terug aan het Zonnerad aankwamen. Hele mooie wandeling, ook hier was de opkomst niet al te groots.
Het was goed wandelweer en ik besloot om naar Schuiferskapelle een wandeling te maken van de wandelclub Wattewystappers uit Tielt.
Schuiferskapelle is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Tielt. Het is een landelijk dorpje, ruim drie kilometer van Tielt-centrum. Het telt een 1000-tal inwoners. Schuiferskapeelle was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Schuiferskapelle ligt in Zandlemig Vlaanderen, en wel op het Plateau van Tielt. De hoogte bedraagt 16-32 meter. Iets ten zuiden van het dorp ligt een cuestarug die grofweg van Pittem naar Aarsele verloopt. Ten zuiden van Schuiferskapelle verloopt de Kapellebeek in noordoostelijke richting, waar hij uitmondt in de Poekebeek. Enkele beken lopen naar het noorden af en komen uit in de Ringbeek. Schuiferskapelle was een gehucht dat deel uitmaakte van de stad Tielt, waar het ressorteerde onder de Roede van Tielt, als deel van Tielt-Buiten. Schuiferskapelle werd pas in 1862 een zelfstandige gemeente (wet van 8 augustus). Kerkelijk keert Schuiferskapelle echter terug tot in 1242, wanneer de heer van Meulebeke en zijn echtgenote het kapittel van Harelbeke schenken. Deze kapel blijkt de Onze-Lieve-Vrouwkapel te zijn, gelegen binnen de heerlijkheid Hulswalle. Deze heerlijkheid omvatte een groot deel van het huidige Schuiferskapelle.
De start was vanuit de polyvalentezaal Club77. Na een kop koffie te hebben gedronken besloot ik aan de wandeling te beginnen. Ik koos voor de langste afstand.
Genieten in de onbewandelde streek van de Tieltse deelgemeente. Landelijke verrassingen, rustige landbouwwegen en goed begaanbare dreven en wegels. Op verkenning naar Egem en verder door het heuvelend agrarisch gebied naar de heuvelrug van Tielt.
Gisteren in Oost Vlaanderen, vandaag ging ik wandelen in de provincie Limburg. Ik reed naar Hechtel waar de wandelclub de Bosdravers uit Eksel er hun Zomertocht hielden.
Hechtel is een dorp en tot 1977 een zelfstandige gemeente in het noorden van de Belgische provincie Limburg. Sindsdien is het een deelgemeente van Hechtel-Eksel. Ten westen van Hechtel ligt een groot heidegebied, dat vrijwel geheel wordt ingenomen door een militair domein, bekend als het Kamp van Beverlo. Direct ten westen van Hechtel ligt het bosreservaat en stuifzandgebied In de Brand. Ten oosten van Hechtel ligt de Resterheide met de Begijnenvijvers, die zich bevinden in de Bolissenbeek, die de oostgrens van de gemeente vormt en naar het noorden stroomt. Hier is ook de waterscheiding: de Zwarte Beek ontspringt hier ook, maar stroomt ten zuiden van Hechtel, in westelijke richting. Ten noorden van Hechtel vindt men de bovenloop van de Grote Nete, die eveneens in westelijke richting stroomt.
De start van deze wandeling was vanuit het Don Bosco College in Hechtel. Men kon kiezen uit 2 verschillende lussen van elk 10km, dan nog een lus van 7 en 8km en een aparte van 4km.
Wandelen door het duingebied en het brongebied van de Zwarte Beek. Geniet even mee met de foto's
Startzaal Don Bosco College De kapel van deze school Ik begon met lus 10A.Op weg naar de natuur.
Heel veel variatie Zicht op de Noord-Zuid verbinding.
Nu op weg naar de bossen.
Heel rustig om er te wandelen
Op naar onze eerste rust. Mooie zichten
Zicht op de visvijvers. De kantine van deze visclub was onze eerste rust. Via knuppelpaden ging ik verder door het domein.
Wat verder aan het sportterrein was onze 2° rust.
Terug aangekomen aan de startzaal, daarna begon ik aan de lus 10B. Mooi kapelleke.
daarna was het terug de natuur in.
Prachtig om te wandelen en een aangename temperatuur.
Wichelen is een plaats en gemeente in de Denderstreek en het Scheldeland in de provincie Oost-Vlaanderen in Belgiė. De gemeente telt ruim 11.000 inwoners, die Wichelaars worden genoemd. Wichelen ligt aan de Schelde. In het eigen dialect wordt de plaatsnaam als "'wiχəln" (Wiecheln) uitgesproken. De gemeente bestaat sinds 1977 naast Wichelen zelf nog uit de deelgemeenten Schellebelle en Serskamp. Wichelen en Schellebelle liggen aan de Schelde; Serskamp ligt iets meer zuidwaarts. Vroeger behoorde ook Schoonaarde tot Wichelen, maar in 1873 werd het bij koninklijk besluit afgesplitst van Wichelen. Dit gebeurde vooral op aandringen van de inwoners van de wijk Eegenen, die opzagen tegen de verre verplaatsingen naar de hoofdkerk in Wichelen.
De start van deze wandeling was in De Meander. De wandelaars konden uit een 4tal afstanden kiezen.
Genieten in het mooie natuurgebied van de Bergenmeersen en langs de bloeiende Scheldeboorden. Rustige, landelijke wegen en uitgestrekte groene velden ontdekken via trage wegen.
Vandaag ging ik naar Oudenaarde om er deel te nemen aan de Ronde van Vlaanderen.
Oudenaarde (Frans: Audenarde) is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De stad ligt 30 km ten zuiden van Gent en telde op 1 januari 2021 31.650 inwoners, die Oudenaardenaren of Oudenaardisten worden genoemd. Eertijds was de stad in heel Europa bekend om haar wandtapijtenproductie, een nijverheid die haar bloeiperiode meemaakte in de zestiende eeuw, maar nog bleef voortduren tot in de achttiende eeuw. Vandaag wordt de stad weleens de parel van de Vlaamse Ardennen genoemd. De start was vanuit de Qubus. De wandelaars konden uit een 6tal afstanden kiezen van 6km tot 42km. Er waren 2 afstanden (21-27km) die je via een shuttledienst tot in Kerkhove bracht om daar de tocht aan te vangen waarbij je 3 heuvels te verwerken kreeg(Kwaremont-Patersberg en de Koppenberg). met dit warm weer verkoos ik de 18km te wandelen die toch bijna 20km was te wandelen.
Alle afstanden wandelen achter het station om wat verder door het Liedtspark te gaan. De 6km gaat langs de mooie vijver van het park en door het centrum van de stad. De andere afstanden gaan de Schelde over en wandelen langs de jachthaven naar Leupegem. Via de tunnel gaat het naar de rustpost Oudenaardse betoncentrale. De 18-35 en 42km gaan nu langs de Schelde , en een oude scheldearm wordt een lange tijd gevolgd. Ze bereiken iets verder hun rustpost te Melden. De grootste afstanden (35-42) gaan een lus maken richting de Koppenberg. De 18km keert nu kort langs een rustig baantje terug naar de rustpost OBC. Na de 2°maal gaan de afstanden12-18km langs de andere kant van de Schelde richting het Speibos. We moeten de Schelde over, en aan de Meerspoort komt ook de kleinste afstand erbij en gaan tenslotte naar het einde van de tocht via enkele paadjes en de stationsparking. Ik had toch iets meer van deze wandeling verwacht.
De stadstuintjes Het Liedtspark Zicht vanop de brug richting centrum Tot aan de rustpost was het niet veel zaaks, bijna alles was door de straten tot aan het industrieterrein in Leupegem. Hier verliet ik voor de 1°maal OBC. Men moest nu deze Scheldearm volgen tot in Melden, dus meer dan 3km langs het jaagpad.
Hier een zicht op Melden.
De kerk van Melden, hier verlieten de grootste afstanden en gingen dan richting de 3 heuvels om dan later terug te keren naar de rustpost Het enigste paadje die we kregen om terug naar OBC te gaan , de rest was asfalt en beton. Gelukkig kregen we af en toe nog een mooi zicht richting de Koppenberg.
Hier een versierde gevel.
Nog een zeldzaam zicht op de Vlaamse Ardennen.
Op de terug weg naar de startzaal moest men de andere kant van de Schelde volgen. Zicht op de kerk van Oudenaarde Het enige stukje groen die ik op de 18km kreeg.
Het 't Spei ligt net buiten het centrum van de stad, op het grondgebied van de deelgemeenten Oudenaarde, Bevere en Leupegem. In 1988 werd in het kader van de actie 'Plant een bos' een gemengd loofbos aangeplant van ruim 3 ha. Verschillende plaatselijke scholen werden bij deze aanplant betrokken. De actie werd bekroond door de Koning Boudewijnstichting. In 1997 werd een lokale werkgroep opgericht om het gebied verder te ontwikkelen en de optie genomen om een natuureducatieve zone uit te bouwen. In 1998-1999 werd een bomen- en struikenleerpad aangeplant: 38 verschillende boomsoorten en 24 verschillende struiksoorten werden onder de vorm van een determinatiesleutel op basis van de bladkenmerken langs een parcours uitgeplant. In het gebied is bijzondere aandacht besteed aan de zogenaamde Kleine Landschapselementen (KLE), door het aanplanten van gemengde knotbomenrijen, kaphagen, gemengde hagen en gemengde houtkanten. Hierbij werd gebruik gemaakt van streekeigen beplanting. De aanplantingen zijn gesitueerd in de buitengrenzen van het gebied. De niet beplante zone wordt ontwikkeld tot grasland met verspreid enkele ruigtes, struikengroepen en solitaire bomen. Het grasland krijgt sedert 1999 een natuurgericht maaibeheer, waarbij 2 maal per jaar wordt gemaaid met afvoer van het maaisel. 't Spei is toegankelijk van zonsopgang tot zonsondergang. Enkel wandelaars worden toegelaten, rijwielen blijven buiten het gebied. Er mag enkel gewandeld worden op de aangeduide wandelpaden. Uit veiligheidsoverwegingen kunnen tijdens het uitvoeren van beheerswerken gedeelten van het gebied gesloten worden voor bezoekers.
het laatste stukje groen alvorens men terug door de straten van Eine gingen tot de startzaal. Men kon zeker heel wat meer uithalen qua natuur voor deze tocht.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is sinds 1 mei op rust gesteld.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
