Geïnspireerd door het gedicht hierna
schreef ik een echo.
Met dank aan Kerima Ellouise.
leeg gewaaid landschap
in meer dan mijn armen kunnen dragen
zet jij jouw wereld naast de mijne
met zelf geschreven recensies
die woorden uit de winter schudden
kaalgeplukt, de bomen, mijn ogen
het stoten in mijn buik, de bloesems
en het kijken waar ik lig, waar
niemand mij mag horen
met ontelbare wonden bijt en
beeft de stilte, in mijn hart het wenen,
de vergankelijkheid van grote gebaren
wat voor zin hebben gebarsten vingers
wanneer ik reeds alles heb verloren
in het kielzog van je zwijgende dialogen
Kerima Ellouise
