Ik lees zee in haar ogen hoor de wind in haar haren een stem vlijt zich lokkend neer tussen aanbeeld en hamer
borsten deinen als rustige baren en handen golven over felle flanken op haar strand vlechten we ebbe en vloed in elkaar
o, kon ik maar de maan vertalen in rozen en kleuren haar lichaam van getaande verhalen bewaren in de haven van vandaag
nu jij terug mijn dagen streelt de eelt van mijn ziel zoent zie ik de ochtend weer klaren spaar ik zon in m'n woorden voor jou
dag liefste, tel vanavond vallende sterren en in de ochtend de druppels vol dauw voeg ze voorzichtig breekbaar samen en reken uit hoevele vele malen ...
