k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
Ik ben de bron: Dit is mijn overvloedig water,eeuwige, kristaalhelder voor wie dorst naar liefde heeft, affecten van kracht en steen.
Ik ben de bron De haven waar vermoeide zielen , die verloren liepen,in de wereld; en eenkalme plaats oeken, voor het lossen van hun lading. (groetjes van ploef)
HET VERLOOP VAN DE SLAG BIJ IEPEREN(21) SLOT HET PUIN DER KERK IN NIEUWPOORT
In oogenblikken van kalmte kwamen ze er uit, om levensmiddelen te zoeken,wat niet gemakkelijk viel.Mgr Lobbedey hef het voorbeeld van moed.Van op de preekstoel had hij verklaard bij zijn kudde te blijven tot den laatste vertokken was.Hij hield vol.Hij zag zijn kathedraal in puin vallen.Hij hield de diensten van Allerheiligen in de Sint-Nikolaaskerk,waar de wijk het minst had geleden.Steeds lagen er lijken op straat.Men was gedwongen een stapel dooden op de Place de le Gare te verbranden,om een ziekte te vermijden,daar de pestlucht rond walmde.Het Kerkhof was immers een deel van het slagveld.Dan maakte men graven achter het oud klooster van het "Saint Sacrament."Zoo lag de leege stad daar zonder brood,zonder water, want de leiding was vernield,zonder licht als een uitgestrekte woestenij vol puin.Maar Arras bleef in de macht der Franschen.En de winter brak aan zonder dat de vijand op het frond van daar tot de zee,zoomin als elders op de uitgestrekte linie zijn dood had bereikt.Hun eenige winst was Duinkerke,maar verder kwamen ze daar ook niet,en nu het guur seizoen aanbrak,vorderde de bezetter on steden als Brugge een groot aantal kachels op, om ze in de kelders van Diksmuide te plaatsen,waar de soldaten hun intrek namen.Buiten patroeljeontmoetingen geschiedden er daar geen krijgsbedrijven meer dat jaar.In de eerste Novemberdagen hadden nog schermutselingen plaats bij Nieuwpoort-Lombardzijde, maar het woord was vooral aan het kanon.De Duitschers bleven feitelijk meester van Lombardzijde ofschoon ze hun linie bij Rattevalle een gehucht van Slijpe,vestigden..De laatste bewoners van Lombardzijde,die eer veel geleden hadden,werden naar Oostende gevoerd en het dorp met de strook eenerzijds naar de duinen en die anderzijds naar de Hamburg( in Duitsche handen)werd als zoogenaamd"niemands land"beschouwd,al hadden wij posten over den Yzer.Westende ,Middelkerke,Slijpe, de dorpen daar naar de richtingOostende zouden langzamer hand in puin vallen.De vijand kon hier weinig kracht ontwikkelen,daar de vloed ook zijn bedrijvigheid moest belemmeren.De overstroming had dus haar doel bereikt.Wij zeiden vroeger dat men niet alleen langs het oude Veurne-Sas,doch ook langs de groote sluizen van Nieuwpoort werkte:het bleek inderdaad,dat men door de eerstgenoemde verlaten niet genoeg water trok om een spoedigen uitslag te bekomen. Daarom werkte men eveneens aan de andere zijde van Nieuwpoort.Admiraal von Schroder, die intusschen te Brugge het bevel over de Duitsche marinetroepen genomen had,onderzocht of er geen middelen waren om de vloed te verwijderen,maar hij moest nu ook ervaren,dat Nieuwpoort de sleutel was.Kommandant Thys der genie behield het toeicht over de overstooming. Om zich naar de sassen te begeven,kon kon hij later een onderaardschen weg volgen,die dan buiten Nieuwpoort onder het stadje tot aan de sluizen aangelegd werd..In Nieuwpoort zelf bleven er nog burgers tot eind November,welk een hel de stad ook was geworden.De meeste anderen wachten de bevrijding af te Oost-Duinkerke, die op 31 October voor den eerste maal beschoten werd,teCoxyde; De Panne,zooveel mogelijk in Belgie nog ,tot er strenger en strenger maatregelen voor ontruiming werden genomen.einde.
De wereld is een lange reis, omweven door de kronkels van het leven. de vreugden en de pijn, de goede en de kwade dagen, de stilte van de nacht, de opkomst van de morgen zon, uren van bezinning,ze maken t leven schoon. (Met de groetjes van ploef)
Het leven is een rijkdom, van onschatbare waarde. Gegeven door de Heer, omweven door oneindige liefde. Hij reikt ons steeds zijn hand, en leidt ons door de kronkels van het leven. op weg naar 't vader huis, Het eeuwig leven. (Groetjes van ploef)
Laat zien dat je der bent, zeg eens een goede morgen, dat je ook nog iemand bent van vlees en bloed. dat jer nog bijhoord,als t er op aankomt. (groetjes van ploef)
Hou nog eens even van jezelf, het maakt je hek van blijdschap. brengt je blijdschap over naar de mensen, een vrome lach, een vriendelijk woord, werpt alle zorgen over boord. (Groetjes van ploef)
Het leven is een lange reis, een droom, zolang je er van houden kan. zolang je nog kan zingen, zolang je de moed hebt om te dansen zolang je nog van mensen houden kan.
Als je dit begrijpt, kun je vol moed en vertrouwen verder,want dan weet je dat na elke nacht, weer een nieuwe morgen komt. Als je dat aanvaarden kan, zul je dan door dit regelmatig op en neer, steeds dieper in in vreugde voller leven gaan.
Groetjes ploef) volgende keer een beter leesdare tekst op de foto.
Onder mijn hemd klopt een hart, een hart dat klopt ook voor de medemens. dat oog heeft voor verdriet, een luisterend hart voor iedereen, dat ingaat op de noden, die zorg wil dragen voor wie zorgen heeft, dat altijd klaarstaat voor een ander. al was het maar een lach, een vriendlijk woord, zo leef je eenmaal naar Gods woord.
27 October.Bij Ieperen is het gevecht onbeslist.Ten Zuid-Westen van Ieperen hebben onze troepen goede vorderingen gemaakt.28 October Bij Ieperen hebbende Duitsche troepen gisteren nog vorderingen gemaakt.En zoo ging het voort,soms met eenige afwisseling als;" 4 November.Onze aanvallen op Ieperen gaan nog steeds vooruit.11 November,dus een week later:Onze aanvallen bij Ieperen zijn gisteren langzaam vooruit gegaan."De buren konden wel genoeg tusschen de regels lezen,hoe het Duitsch offensief bij Ieperen dood liep op den heftigen weerstand der verbondenen.En ook hier kwamen de optimistische geruchten van een terugtocht, welke men echter niet zag.Werpen wij ook nog een blik op de krijgsbewegingen ten Zuiden van Ieperen.Alwas het niet zoo heftig gelijk in Vlaanderen?toch woedde in die Novemberdagen de slag ook van La Basséetot Arras.We zagzn een omsingelingsbeweging bij de laatste stad mislukken door den hardnekkigen weerstandder troepen van Maudhuy. Den vijand beschoot dan Arras.Zondag 4 October preekte Mgr Lobbedey onder het gedonder der kanonnen.'t Was tijdens het lof.Hij kon zijn sermoen niet beeindigen,want men bracht aan de mannen,welke in de kerk tegenwoordig waren het bevel der militaire overheid ,dat alle weerbaren onmiddel de stad moesten verlaten. De Kathedraal liep onmiddelijk ledig.Een half uur later richtte zich een kolonne naar Saint-Pol.Den 5e bracht men veel gewonden binnen. Den 6e vielen de eerste granaten.Het hospitaal Sint-Jan was het toneel van een verschrikkelijke ramp:gansch een verdieping storte door de beschieting in; een kloosterzuster en eenige gewonden ,die zich nog in de benedenzaal bevonden,werden onder het puin bedolven.Gelukkig had men de meeste patienten,gelijk in alle ambulancen, naar de kelders overgebracht.Het Duitsch geschut verdubbelde nog in kracht,en slingerde brandbommen op de ongelukkige plaats,welke ze niet konden vermeesteren. 't Ging dus als te Ieperen.Arras brande als een fakkel en bij dien vreeselijken gloed vluchtten veel inwoners naar Saint-Pol.Zoo werd het November.Atrecht lag te zieltogen,maar bleef aan de Franschen.Toch liet de vijand geen pogingen na het te nemen en over Saint-Pol een weg naar de kust te banen. Tot onder de muren werd er geworsteld.Aan beide zijden waren de verliezen vreeselijk.Het prachtig belfort viel onder de granaten.En wilder werd den strijd.De Duitschers namen het kerkhof,dolven loopgraven tusschen de graven,maar de Franschen namen het stormenderhand.De kans wisselde als ebbe en vloed. Nu sloeg den Franschman zijn tegenstander terug,dan kwam deze in dichter massas weer maar de posities wijzigden zich weinig.Nog bleven er burgers in de gedoemde stad en vestigden zich in de kelders.(wordt vervolgd)
Mensen die weinig of nooit lachen, denken meestal ongenuanceerd over het leven en over zichelf. Ze onderscheiden niet duidelijk wat wezenlijk en wat bijkomstig is. Wat betrekkelijk en vergankelijk is., maken ze tot goden:bezit dat ze nooit achterlaten, aanzien dat zo broos is,genoegens die zo vluchtig zijn. Dagelijkse haperingen maken hen humeurig. Een pedante sfeer hangt drukkend op hun conversaties. Ook zichzelf nemen ze te veel au s'erieux. Ze beseffen niet hoe lachwekkend e zijn.
Als duinzand glijden de dagen door onze vingers. Te slordig gaan wij dikwijls om met wat wij meemaken, dag na dag. wij kijken maar zien niet, horen maar luisteren niet, Mochten wij in alles anwezig zijn, dan wordt onze aandacht verwondering om een glimlach, ontroering voor 'n hartelijke attentie, en dankbaarheid,voor kleine dingen, die ons leven verdiepen. (met de groetjes van ploef)
Waarom is t altijd 'o zo druk? waarom voel je, je zo lekker in al dat gedoe? of loop ik weg voor mij eigenste gedoe,mijn ik?
Soms denk ik ,waarom ben 'k mijn sleutels nu vergeten, van de deur die mijn binnenste afsluit? dan zeg ik,Dank u God,omdat je wijst waar ik hem achterliet.
In oogenblikken van kalmte kwamen ze er uit, om levensmiddelen te zoeken,wat niet gemakkelijk viel.Mgr Lobbedey hef het voorbeeld van moed.Van op de preekstoel had hij verklaard bij zijn kudde te blijven tot den laatste vertokken was.Hij hield vol.Hij zag zijn kathedraal in puin vallen.Hij hield de diensten van Allerheiligen in de Sint-Nikolaaskerk,waar de wijk het minst had geleden.Steeds lagen er lijken op straat.Men was gedwongen een stapel dooden op de Place de le Gare te verbranden,om een ziekte te vermijden,daar de pestlucht rond walmde.Het Kerkhof was immers een deel van het slagveld.Dan maakte men graven achter het oud klooster van het "Saint Sacrament."Zoo lag de leege stad daar zonder brood,zonder water, want de leiding was vernield,zonder licht als een uitgestrekte woestenij vol puin.Maar Arras bleef in de macht der Franschen.En de winter brak aan zonder dat de vijand op het frond van daar tot de zee,zoomin als elders op de uitgestrekte linie zijn dood had bereikt.Hun eenige winst was Duinkerke,maar verder kwamen ze daar ook niet,en nu het guur seizoen aanbrak,vorderde de bezetter on steden als Brugge een groot aantal kachels op, om ze in de kelders van Diksmuide te plaatsen,waar de soldaten hun intrek namen.Buiten patroeljeontmoetingen geschiedden er daar geen krijgsbedrijven meer dat jaar.In de eerste Novemberdagen hadden nog schermutselingen plaats bij Nieuwpoort-Lombardzijde, maar het woord was vooral aan het kanon.De Duitschers bleven feitelijk meester van Lombardzijde ofschoon ze hun linie bij Rattevalle een gehucht van Slijpe,vestigden..De laatste bewoners van Lombardzijde,die eer veel geleden hadden,werden naar Oostende gevoerd en het dorp met de strook eenerzijds naar de duinen en die anderzijds naar de Hamburg( in Duitsche handen)werd als zoogenaamd"niemands land"beschouwd,al hadden wij posten over den Yzer.Westende ,Middelkerke,Slijpe, de dorpen daar naar de richtingOostende zouden langzamer hand in puin vallen.De vijand kon hier weinig kracht ontwikkelen,daar de vloed ook zijn bedrijvigheid moest belemmeren.De overstroming had dus haar doel bereikt.Wij zeiden vroeger dat men niet alleen langs het oude Veurne-Sas,doch ook langs de groote sluizen van Nieuwpoort werkte:het bleek inderdaad,dat men door de eerstgenoemde verlaten niet genoeg water trok om een spoedigen uitslag te bekomen. Daarom werkte men eveneens aan de andere zijde van Nieuwpoort.Admiraal von Schroder, die intusschen te Brugge het bevel over de Duitsche marinetroepen genomen had,onderzocht of er geen middelen waren om de vloed te verwijderen,maar hij moest nu ook ervaren,dat Nieuwpoort de sleutel was.Kommandant Thys der genie behield het toeicht over de overstooming. Om zich naar de sassen te begeven,kon kon hij later een onderaardschen weg volgen,die dan buiten Nieuwpoort onder het stadje tot aan de sluizen aangelegd werd..In Nieuwpoort zelf bleven er nog burgers tot eind November,welk een hel de stad ook was geworden.De meeste anderen wachten de bevrijding af te Oost-Duinkerke, die op 31 October voor den eerste maal beschoten werd,teCoxyde; De Panne,zooveel mogelijk in Belgie nog ,tot er strenger en strenger maatregelen voor ontruiming werden genomen.einde.
Onder mijn hemd klopt een hart,
27 October.Bij Ieperen is het gevecht onbeslist.Ten Zuid-Westen van Ieperen hebben onze troepen goede vorderingen gemaakt.28 October Bij Ieperen hebbende Duitsche troepen gisteren nog vorderingen gemaakt.En zoo ging het voort,soms met eenige afwisseling als;" 4 November.Onze aanvallen op Ieperen gaan nog steeds vooruit.11 November,dus een week later:Onze aanvallen bij Ieperen zijn gisteren langzaam vooruit gegaan."De buren konden wel genoeg tusschen de regels lezen,hoe het Duitsch offensief bij Ieperen dood liep op den heftigen weerstand der verbondenen.En ook hier kwamen de optimistische geruchten van een terugtocht, welke men echter niet zag.Werpen wij ook nog een blik op de krijgsbewegingen ten Zuiden van Ieperen.Alwas het niet zoo heftig gelijk in Vlaanderen?toch woedde in die Novemberdagen de slag ook van La Basséetot Arras.We zagzn een omsingelingsbeweging bij de laatste stad mislukken door den hardnekkigen weerstandder troepen van Maudhuy. Den vijand beschoot dan Arras.Zondag 4 October preekte Mgr Lobbedey onder het gedonder der kanonnen.'t Was tijdens het lof.Hij kon zijn sermoen niet beeindigen,want men bracht aan de mannen,welke in de kerk tegenwoordig waren het bevel der militaire overheid ,dat alle weerbaren onmiddel de stad moesten verlaten. De Kathedraal liep onmiddelijk ledig.Een half uur later richtte zich een kolonne naar Saint-Pol.Den 5e bracht men veel gewonden binnen. Den 6e vielen de eerste granaten.Het hospitaal Sint-Jan was het toneel van een verschrikkelijke ramp:gansch een verdieping storte door de beschieting in; een kloosterzuster en eenige gewonden ,die zich nog in de benedenzaal bevonden,werden onder het puin bedolven.Gelukkig had men de meeste patienten,gelijk in alle ambulancen, naar de kelders overgebracht.Het Duitsch geschut verdubbelde nog in kracht,en slingerde brandbommen op de ongelukkige plaats,welke ze niet konden vermeesteren. 't Ging dus als te Ieperen.Arras brande als een fakkel en bij dien vreeselijken gloed vluchtten veel inwoners naar Saint-Pol.Zoo werd het November.Atrecht lag te zieltogen,maar bleef aan de Franschen.Toch liet de vijand geen pogingen na het te nemen en over Saint-Pol een weg naar de kust te banen. Tot onder de muren werd er geworsteld.Aan beide zijden waren de verliezen vreeselijk.Het prachtig belfort viel onder de granaten.En wilder werd den strijd.De Duitschers namen het kerkhof,dolven loopgraven tusschen de graven,maar de Franschen namen het stormenderhand.De kans wisselde als ebbe en vloed. Nu sloeg den Franschman zijn tegenstander terug,dan kwam deze in dichter massas weer maar de posities wijzigden zich weinig.Nog bleven er burgers in de gedoemde stad en vestigden zich in de kelders.(wordt vervolgd)
Mensen die weinig of nooit lachen,
Als duinzand glijden de dagen door onze vingers.
Waarom is t altijd 'o zo druk?
