k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
DE GRUWELEN IN HET LAND VAN NAMEN (4) TE MARIEMBOURG- DOURBES - NISMES
Te Marienbourg verschijnen op den 24° de eerste uhlanen.De Franschen verjagen hen.De bevolking wordt evenwel aangezet te vluchten; slechts een vijftigtal van de 800 bewoners bleef in de stad.De Duitschers komen echter in grooten getale aanzetten,begeerig als ze zijn zich van dit voornaam spoorwegknooppunt meester te maken. Den 25°,in de loop van den namiddag,moeten de Franschen dan ook de plaats ontruimen,nadat verwoede gevechten waren geleverd,vooral in de omgeving van het stadhuis,waar enkele mitrailleuzen de vijandelijke rangen neermaalden.De Duitschers vierden hunne intrede met het in brand steken der gemeente. Wat in de straten aangetroffen werd, werd gevangen genomen.August Desselle werd in de vlammen geworpen en,toen hij daaraan wist te ontsnappen, geffusilleerd.Een drietal anderen ondergingen hetzelfde lot.De gevangen-genomen sloot men in den stal van Jossiaus op.Tien dagen lang werden zij daar opgesloten gehouden,en toen ze eindelijk in vrijheid werden gesteld,was het om de dooden en de paardelijken te begraven. De meeste Duitsche gesneuvelden waren echter al verdwenen.De Duitschers hadden hen in den vuurgloed geworpen.Zeventig huizen, waaronder de kasteelen Druard en Focquet, werden plat gelegd. De andere waren geheel geplunderd. het is vooral aan, de tussenkomst van den H.Sainmont te danken,dat de stad niet geheel in asch werd gelegd. TE DOURBES Het dorpje Dourbes, met 850 inwoners, ligt te midden van de hoge venen, op de weg van Martelange-la-Grande naar Nismes.Den 25°Augustus nemen de bewoners de vlucht in de bosschen van Olloy,nadat de Fransche troepen de aftocht waren begonen. Eensklaps verschijnt uit de richting van Martelagne een groep hollende paarden zonder ruiters, gevolgd door een officier te paard.Deze deelt mede,dat hij de eenige overgebleven van een eskadron is,en raadt de bewoners, die nog gebleven zijn,aan, ten spoedigste te vluchten.De laatste vluchtelingen worden achterhaald door een ambulance-voertuig.De Franschen,die het besturen,roepen hun toe dat ze kunnen terugkeeren,daar den vijand verslagen is.Het is drie uur;alles lijkt inderdaad kalm, en veschillende inwoners van Dourbes keeren terug. Om zes uur evenwel wordt op hen geschoten.Opnieuw nemen zij de vlucht.De gewone plunderingen en verwoestingen grijpen plaats.Tweemaal wordt 't dorpje in brand gestoken;45 huizen branden af;drie mannen worden neergeschoten:Tonglet Palmire,Jules Godefroid en Clément Cogniaux.Deze laatste vind men op de mesthoop terug,het hoofd half door de varkens verslonden. TE NISMES Nismes is een der voornaamste gemeenten van het Couvin, gelegen op 4 km.ten Z-O.van Mariembourg,op het Zwarte Water en den spoorweg van Mariembourg naar Vireux. Volgens het verslag van de heer S Martin,adjudant der administratie-troepen,zouden zich hier twee Fransche soldaten door hun heldenmoed onderscheiden hebben.Verscholen in een houten huisje, bij de statie,zouden ze 98 Duitschers bij den spoorwegbarreel hebben neergeschoten.Een hunner wist-nadat ze al hun kruid verschoten hadden- te ontsnappen, maar de andere viel in handen van den vijand, en werd doodgemarteld.Nismes onderging het lot van de andere plaatsen: het werd geplunderd en verwoest.Het Kasteel Licot werd leeggeroofd. Ook hier zijn slachtoffers te betreuren; zeven mannen werden vermoord.Een grijsgaard van 78 jaar,Ficher,kreeg een bajonetsteek in den buik en stierf op den mesthoop.Een gedeelte van 't dak van zijn huis,die in lichte laaie stond,stortte op hem neer.Waarschijnlijk leefde de ongelukkige nog. Men vond later slechts half-verkoolde beenderen terug.Enkele dagen na de gruwelen bezocht prins Max van Saksen, Nimes. Hij wilde de kerk bezoeken,maar vond deze gesloten. Enkele zijner mannen forceerden het slot, en bij het verlaten der kerk, liet hij een briefje op het altaar achter,waarin hij zijn bezoek meldde. wordt vervolgd(5) Te fagnolles en omstreken
Den 26' bereikten de Duitsche horden Petigny.De geheele bevolking was gevlucht.Slechts een oude dame,van bij de 90 jaar, Mevr Masuy,die die op sterven lag ,en twee grijsaards MrDucha'teau en een landbouwer,bijgenaamd "I'Blanc duTehoquir", waren gebleven.Volgens de gewone methode,plunderden de vijandelijke troepen alle huizen.Tijdens hun strooptocht ontdekten ze Mvr.Masuy.In hun wreedardig cynisme weten ze niet beter te doen,dan de oude,stervende vrouw een pop in de armen te duwen.Dan is het de beurtv aan "l' Blanc du Teboquir".Deze oude man dwingen ze te drinken tot hij stom-dronken is.Vervolgens wordt het vuur op de huizen gejaagd:veertien huizen branden af. Ook hier vallen slachtoffers;vooreerst een zevental gijzelaars, die de Duischers van andere plaatsen met ich hebben meegebracht. De genaamde Clabot , die op de baan van Potigny naat Couvin woonde, op de plaats "A la Folie" genaamd,wordt tot drie maal toe getroffen. Ondanks zijn hevig-bloedende verwondingen,die 48 uren lang onder verorging bleven,is hij genezen,maar voor het leven verminkt.vervolg te MARIENBOURG
DE GRUWELEN IN HET LAND VAN NAMEN (2)(TE COUVIN)FOTO VAN DER COLTZ PASHA?EERSTE GOEVERNEUR VAN BELGIE TIJDENS DE BEZETTING
Vader Dru,een grijsaard van 75 jaar, werd zonder eenige reden, en ondanks de tussenkomst van schepene Pammelard, neergeschoten.Onderpastoor Gilles viel eveneens als slachtoffer der Duitsche geweldenaars.Op weg naar een stervende vrouw,om dee in haar laatste oogenblikken bij te staan,werd op hem geschoten.Hij haaste zich rechtsomkeer te maken en de vlucht te nemen.De soldaten achtervolgden hem evenwel en namen hem in het huis van Dr Focquet gevangen.Zij sleepten hem met zich mede en mishandelden hem op schandelijke wijze.Uit de tegenovergestelde richting kwam een auto aangereden, waarin naast Duitsche officieren,M Mauer,leeraar te Couvin,zat. Deze uitte over de onmenselijke behandeling van den E. H. Gilles zijne verontwaardiging.Zijn optreden kwam hem duur te staan. De officieren deden hem uitstijgen en verplichtten hem zich bij de 20 gijzelaars te voegen, welke naar Rocroi als schild der troepen werden gedreven. De E. H. Gilles twijfelt niet meer aan zijn lot:Eeen laatste laatste poging wil hij niet onbeproefd laten, en plotseling ontsnapt hij aan zijn beulen. Deze laten hun prooi zoo gemakkelijk niet los:schoten knallen, en de priester valt neer:een kogel heeft het been gebroken. Twee inwoners snellen op mem toe, om hem te helpen. De Duitschers jagen hem evenwel weg. Een officier te paard is ondertusschen verschenen en beveelt de soldaten den geestelijken te dooden. Deze wordt op een wagen geworpen. Eerst acht dagen later vindt men zijn lijk terug.Het onderzoek heeft uitgewezen,dat de E.h. Gilles, alvorens te sterven, op afschuwelijke wijze de gewelddaden der Duitschers heeft onderstaan.De gijzelaars waarvan wij hooger melding maakten, waren het slachtoffer van onophoudelijke doodsbedrijgingen.Een hunner, de heer Boutals, werd neergeschoten.Eerst 's anderendaags werden de overigen in vrijheid gesteld. Den 26' 's avonds, werden vier huizen te Couvin in brand gestoken;8 personen,waaronder vier inwoners van Couvin en vier vreemdelingen verden neergeschoten. vervolg (TE PETIGNY)
Ook i n de provicie Namen hebben de Duitschers hun weg met de verwoestingen en doodslag geteekend,. Reeds hadden wij gelegenheid hun onmenschelijk optreden te namen dinant,Dinant en Andenne te brandmerken.Wij zouden aan de historische waarde van ons werk te kort komen,zoo wij niet in enkele woorden melding maakten van de gruwelen die in het overige gedeelte van het Naamsche land gepleegd werden. De bondigheid waartoe deze uitgave ons noopt,laat on niet toe in bijzonderingen te treden,zoodat wij ons ertoe bepalen de meest dramatische gebeurtenissen in 't kort weer te geven.
DE GRUWELEN IN HET LAND VAN NAMEN (1)TE COUVIN)FOTO VAN EEN KANONIER TELEFONIST
TE COUVIN Op zaterdag 22Augustus werd een groote slag geleverd,op een breed front, dat zich van Virton over Neufchchaeau,Dinant en Namen naar Charleroi uitstrekte.De Duitschers slaagden er in,dank zij hunne overweldigende overmacht, meester van het terein blijven.De inwoners moesten ook hier voor den kloeken weerdtand der Franschen boeten.Reeds op 28 Augustus kwamen te Couvin de vuchtelingen uit de geteisterde streken aan.Hunne verhalen over het onmenselijke optreden der Duitsche legerbenden sloegen de bevolking met schrik, zoodat in meenig huigezin toebereidselen tot de vlucht werden gemaakt. En toen de Fransche troepen,na de nederlaag, den 24' begonnen terug te trekken, maakte zich de paniek van de bevolking meester. Den 25' Augustus 's avonds,verlieten de laatste Fransche troepen Couvin. Het lot der stad werd daardoor beslist.Al wie vluchten kon,haaste zich in veiligheid te brengen en ging zich in het woud verschuilen, waar reeds een aantal inwoners van Nimes,Frasnes,Petigny,Marienbourg en omliggende gemeenten een goed onderkomen hadden gezocht.Toen den vijand de streek betrad,leek deze uitgestorven.Slechts enkele grijsaards troffen en aan,wie nog gebleven was,zou deze stoudmoedigheid duur te betalen hebben.De Duitschers hielden den 26',al vroeg in den morgen hun intrede in Couvin. In den beginne ging alles goed,maar om 9 ure kwam een detachement,Saksers, hondert man sterk, uit de richting van Frasnes,Couvin binnengerukt. Reeds hadden ze zich tijdens hun marsch onderscheiden, door het kasteel van Villermont aan een nauwkeurig onderzoek te onderwerpen.Een inwooner van Hermeton,die in zijn schrik in een kelder vluchtte werd daar neergeschoten.Eenmaal te Couvin,drukten ze hunne verwondering uit over het feit, dat de inwooners gevlucht waren."Waarom zijn de bewoners gevlucht?" vroegen ze,terwijl ze er bijvoegden:" Wij zijn geen barbaren", en om zulks daadwerkelijk te bewijzen,begonnen ze met verwoedheid de huizen te plunderen.Tot 's avonds duurden deze geweldaden.Intusschen werden deken Demanet en schepene Pammalard als gijzelaars gevangen genomen.Zij moesten,onder militair geleide,de straten doorkruisen en de inwoners niet op de verzoeken niet op de Duitsche troepen te schieten;daar zij anders onmiddelijk zouden gefusilleerd worden. (wordtvervolgd deel 2)
Ik ben de bron: Dit is mijn overvloedig water,eeuwige, kristaalhelder voor wie dorst naar liefde heeft, affecten van kracht en steen.
Ik ben de bron De haven waar vermoeide zielen , die verloren liepen,in de wereld; en eenkalme plaats oeken, voor het lossen van hun lading. (groetjes van ploef)
HET VERLOOP VAN DE SLAG BIJ IEPEREN(21) SLOT HET PUIN DER KERK IN NIEUWPOORT
In oogenblikken van kalmte kwamen ze er uit, om levensmiddelen te zoeken,wat niet gemakkelijk viel.Mgr Lobbedey hef het voorbeeld van moed.Van op de preekstoel had hij verklaard bij zijn kudde te blijven tot den laatste vertokken was.Hij hield vol.Hij zag zijn kathedraal in puin vallen.Hij hield de diensten van Allerheiligen in de Sint-Nikolaaskerk,waar de wijk het minst had geleden.Steeds lagen er lijken op straat.Men was gedwongen een stapel dooden op de Place de le Gare te verbranden,om een ziekte te vermijden,daar de pestlucht rond walmde.Het Kerkhof was immers een deel van het slagveld.Dan maakte men graven achter het oud klooster van het "Saint Sacrament."Zoo lag de leege stad daar zonder brood,zonder water, want de leiding was vernield,zonder licht als een uitgestrekte woestenij vol puin.Maar Arras bleef in de macht der Franschen.En de winter brak aan zonder dat de vijand op het frond van daar tot de zee,zoomin als elders op de uitgestrekte linie zijn dood had bereikt.Hun eenige winst was Duinkerke,maar verder kwamen ze daar ook niet,en nu het guur seizoen aanbrak,vorderde de bezetter on steden als Brugge een groot aantal kachels op, om ze in de kelders van Diksmuide te plaatsen,waar de soldaten hun intrek namen.Buiten patroeljeontmoetingen geschiedden er daar geen krijgsbedrijven meer dat jaar.In de eerste Novemberdagen hadden nog schermutselingen plaats bij Nieuwpoort-Lombardzijde, maar het woord was vooral aan het kanon.De Duitschers bleven feitelijk meester van Lombardzijde ofschoon ze hun linie bij Rattevalle een gehucht van Slijpe,vestigden..De laatste bewoners van Lombardzijde,die eer veel geleden hadden,werden naar Oostende gevoerd en het dorp met de strook eenerzijds naar de duinen en die anderzijds naar de Hamburg( in Duitsche handen)werd als zoogenaamd"niemands land"beschouwd,al hadden wij posten over den Yzer.Westende ,Middelkerke,Slijpe, de dorpen daar naar de richtingOostende zouden langzamer hand in puin vallen.De vijand kon hier weinig kracht ontwikkelen,daar de vloed ook zijn bedrijvigheid moest belemmeren.De overstroming had dus haar doel bereikt.Wij zeiden vroeger dat men niet alleen langs het oude Veurne-Sas,doch ook langs de groote sluizen van Nieuwpoort werkte:het bleek inderdaad,dat men door de eerstgenoemde verlaten niet genoeg water trok om een spoedigen uitslag te bekomen. Daarom werkte men eveneens aan de andere zijde van Nieuwpoort.Admiraal von Schroder, die intusschen te Brugge het bevel over de Duitsche marinetroepen genomen had,onderzocht of er geen middelen waren om de vloed te verwijderen,maar hij moest nu ook ervaren,dat Nieuwpoort de sleutel was.Kommandant Thys der genie behield het toeicht over de overstooming. Om zich naar de sassen te begeven,kon kon hij later een onderaardschen weg volgen,die dan buiten Nieuwpoort onder het stadje tot aan de sluizen aangelegd werd..In Nieuwpoort zelf bleven er nog burgers tot eind November,welk een hel de stad ook was geworden.De meeste anderen wachten de bevrijding af te Oost-Duinkerke, die op 31 October voor den eerste maal beschoten werd,teCoxyde; De Panne,zooveel mogelijk in Belgie nog ,tot er strenger en strenger maatregelen voor ontruiming werden genomen.einde.
De wereld is een lange reis, omweven door de kronkels van het leven. de vreugden en de pijn, de goede en de kwade dagen, de stilte van de nacht, de opkomst van de morgen zon, uren van bezinning,ze maken t leven schoon. (Met de groetjes van ploef)
Het leven is een rijkdom, van onschatbare waarde. Gegeven door de Heer, omweven door oneindige liefde. Hij reikt ons steeds zijn hand, en leidt ons door de kronkels van het leven. op weg naar 't vader huis, Het eeuwig leven. (Groetjes van ploef)
Laat zien dat je der bent, zeg eens een goede morgen, dat je ook nog iemand bent van vlees en bloed. dat jer nog bijhoord,als t er op aankomt. (groetjes van ploef)
Hou nog eens even van jezelf, het maakt je hek van blijdschap. brengt je blijdschap over naar de mensen, een vrome lach, een vriendelijk woord, werpt alle zorgen over boord. (Groetjes van ploef)
Het leven is een lange reis, een droom, zolang je er van houden kan. zolang je nog kan zingen, zolang je de moed hebt om te dansen zolang je nog van mensen houden kan.
Als je dit begrijpt, kun je vol moed en vertrouwen verder,want dan weet je dat na elke nacht, weer een nieuwe morgen komt. Als je dat aanvaarden kan, zul je dan door dit regelmatig op en neer, steeds dieper in in vreugde voller leven gaan.
Groetjes ploef) volgende keer een beter leesdare tekst op de foto.
In oogenblikken van kalmte kwamen ze er uit, om levensmiddelen te zoeken,wat niet gemakkelijk viel.Mgr Lobbedey hef het voorbeeld van moed.Van op de preekstoel had hij verklaard bij zijn kudde te blijven tot den laatste vertokken was.Hij hield vol.Hij zag zijn kathedraal in puin vallen.Hij hield de diensten van Allerheiligen in de Sint-Nikolaaskerk,waar de wijk het minst had geleden.Steeds lagen er lijken op straat.Men was gedwongen een stapel dooden op de Place de le Gare te verbranden,om een ziekte te vermijden,daar de pestlucht rond walmde.Het Kerkhof was immers een deel van het slagveld.Dan maakte men graven achter het oud klooster van het "Saint Sacrament."Zoo lag de leege stad daar zonder brood,zonder water, want de leiding was vernield,zonder licht als een uitgestrekte woestenij vol puin.Maar Arras bleef in de macht der Franschen.En de winter brak aan zonder dat de vijand op het frond van daar tot de zee,zoomin als elders op de uitgestrekte linie zijn dood had bereikt.Hun eenige winst was Duinkerke,maar verder kwamen ze daar ook niet,en nu het guur seizoen aanbrak,vorderde de bezetter on steden als Brugge een groot aantal kachels op, om ze in de kelders van Diksmuide te plaatsen,waar de soldaten hun intrek namen.Buiten patroeljeontmoetingen geschiedden er daar geen krijgsbedrijven meer dat jaar.In de eerste Novemberdagen hadden nog schermutselingen plaats bij Nieuwpoort-Lombardzijde, maar het woord was vooral aan het kanon.De Duitschers bleven feitelijk meester van Lombardzijde ofschoon ze hun linie bij Rattevalle een gehucht van Slijpe,vestigden..De laatste bewoners van Lombardzijde,die eer veel geleden hadden,werden naar Oostende gevoerd en het dorp met de strook eenerzijds naar de duinen en die anderzijds naar de Hamburg( in Duitsche handen)werd als zoogenaamd"niemands land"beschouwd,al hadden wij posten over den Yzer.Westende ,Middelkerke,Slijpe, de dorpen daar naar de richtingOostende zouden langzamer hand in puin vallen.De vijand kon hier weinig kracht ontwikkelen,daar de vloed ook zijn bedrijvigheid moest belemmeren.De overstroming had dus haar doel bereikt.Wij zeiden vroeger dat men niet alleen langs het oude Veurne-Sas,doch ook langs de groote sluizen van Nieuwpoort werkte:het bleek inderdaad,dat men door de eerstgenoemde verlaten niet genoeg water trok om een spoedigen uitslag te bekomen. Daarom werkte men eveneens aan de andere zijde van Nieuwpoort.Admiraal von Schroder, die intusschen te Brugge het bevel over de Duitsche marinetroepen genomen had,onderzocht of er geen middelen waren om de vloed te verwijderen,maar hij moest nu ook ervaren,dat Nieuwpoort de sleutel was.Kommandant Thys der genie behield het toeicht over de overstooming. Om zich naar de sassen te begeven,kon kon hij later een onderaardschen weg volgen,die dan buiten Nieuwpoort onder het stadje tot aan de sluizen aangelegd werd..In Nieuwpoort zelf bleven er nog burgers tot eind November,welk een hel de stad ook was geworden.De meeste anderen wachten de bevrijding af te Oost-Duinkerke, die op 31 October voor den eerste maal beschoten werd,teCoxyde; De Panne,zooveel mogelijk in Belgie nog ,tot er strenger en strenger maatregelen voor ontruiming werden genomen.einde.
