k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
Want vriendschap betekent dat je van iemand houd, dat je elkaar troost en bemind, dat je troost schenkt als het pijn doet, dat je er bent in den nood, elkaar steunt en begrijpt, dat je elkaar helpt als je 't niet ziet zitten, dat er iemand aan je denkt als aan de zonneschijn ,aan de regen, aan het licht en de duisternis, als iemand je gelukkig maakt. 'Tbetekent iemand hebben die zomaar van je houden wil.
Laat je nog eens verwennen......'t is immers Valentijn
'Tis immers Valentijn,zeg het nog eens met bloemen, een klein geschenk mag ook, bedrijf de liefde op zijn best, en je wederhelft die doet de rest, 't is soms nog eens de moeite waard, laat liefde sromen van uit 't hart, zo wordt de vrede nog bewaard, zo zal je hart nog vreugde kennen, door eens je wederhelft nog te verwennen. Dus geef er eens ne lap op?
(Met de groetjes van ploef) en een prettigen Valentijn.
't Kleinste gebaar....'t geeft hoop om te leven, om de zon te dragen bij wie ze niet kent. Open je deur.....'t kan genoeg warmte geven, om tranen te drogen, te zijn wie je bent. Ja een bloem, een bezoekje, en spelende kindren die maken mij blij. Bij kaarslicht een lied dat iedereen zingt.... Dat is de berg die wij moeten beklimmen, de kracht om te leven,er zijn voor elkaar; in moeilijke dagen; blijven beminnen, Zeg eens ja,durf het aan: teken mee voor elkaar.
Geef uiting van je verdriet, en 't wordt zachter, geef uiting aan je vreugde, en de vervoering wordt intenser. Denk niet steeds wat komt er morgen, 't leven gaat zo snel voorbij, denk niet steeds aan al je zorgen, geniet en blijf een beetje blij.
Niemand wil opzettelijk een ander kwetsen, meestal gebeurd dat van uit zijn eigen gekwetst zijn, dit wetende maakt je milder, zowel naar anderen als naar jezelf.
God bekijkt de wereld van op afstand, hij ziet hoe ellendig wij er mee omgaan, hoe wij begonnen zijn aan de aftakeling, de vele rampen die gebeuren, de oorlog die als maar blijft duren, de onverdeeldheid van de rijkdom, de vele rampen die gebeuren, de wildgroei en het profiteren hoe lang kan dit nog duren, hoelang kan dit nog verder gaan, Hoelang kan God 't nog tolereren, dat wij "zijn"schepping niet verstaan? Het staat geschreven in het boek der wijsheid, dat wij niet altijd zijn schepping kunnen blijven negeren , maar wij ze beter moeten leren waarderen.
Ik was bang om alleen te zijn, 'k was bang van de regen, de wind en de nacht, ik was bang van ziekte en verdriet, ik was bang om op te staan, en ook van 't slapen gaan tot op een dag ik geloofde in een God, een God die mij onder zijn vleugels nam, mij rust en vrede bracht, Die op mij wacht en mij gelukkig maakt.
Ze zeggen? 'K WEET 'T IS NIET GENOEG? het leren aanpassen maakt het leven juist zo boeiend, maar ook soms moeilijk,toch is het de bedoeling,dat het eenvoudig zijn.....Dat 't proberen al weel waard is. Ik wens je veel liefde toe en een goede zondag; ook aan mijzelf.
Wie durft te zijn zoals hij is, is een gelukkig mens, wie het niet kan, die moet nog heel veel leren, wie dit niet mag is soms een beetjen dom, want wie zichelve kent veroordeeld niemand.
Door vriendschap wordt vreugde verdubbelt, en wordt verdriet gedeeld, echte vriendschap is als gezondheid, de waarde is zelden geweten, tot dat je 't verloren hebt.
Niemand is zo arm dat hij geen glimlach kan geven, niemand is zo rijk dat hij geen glimlach nodig heeft. Als voor je kijken je bang maakt, als achter je kijken je triest maakt, kijk dan naast je want daar sta ik.
(Foto enkele van onze gefusilleerden)Stoeber was weer auditeur. Van hoeveel burgers eischte hij als een begeerige beul hoofd?Colson, Roland en Defrasne, de drie hoofdpersonen, namen moedig de verantwoordelijkheid van hun daden. Colson verklaarde, dat hij nooit een centiem had verdiend. Hij betoogde alleen gehandeld te hebben uit liefde voor zijn land. Fier stond hij voor zijn rechters. De lijst der uitspraken was de volgende: 1.Adelin Colson, ter dood( vonnis uitgevoerd) 2.Emile Lefort, 15 jaar.-3.Arthur Roland, doodstraf(uiygevoerd)-4. Zijn dochter Nelly, 10 jaar.-5.Victor Deblocq, doodstraf ( begenadigd).-6.Desiré Dufrasne, doodstraf(uitgevoerd)-7. Zijn vrouw, 10 jaar.- 8.August Thomas koncierge t Brussel, 15 jaar,-9.Pierre 'd Herdt, politieofficier, Brussel, 15 jaar.- 10.J L Hansenne,machinist, ter dood ( begenadigd)-11.Ant Wolf, koetsier, Brussel, 15 jaar. Verder werden straffen uitgesproken van 10 jaar en minder. Het werk van de spoorweg-ambtenaren werd door de postboden en zoo had men op 29 en30 Augustus,het procesMus en komsoorten( aal van de Senaat).Er waren dertien beschuldigden: De rechters waren dezelfde van 't vorig proces, jonge officieren, echte Pruisische militairen, die een menschenleven weinig telden. De itting had plaats met gesloten deuren; de overheid achtte het ongewenschtDuitsche soldaten en ambtenaren het schouwspel te geven van burgers, die tegen officieren fiere taal voerden; bovendien kregen die soldaten andere indrukken en velen voelden sympathie voor de beschuldigden, de Belgische vaderlanders. Belgen mochten natuurlijk nooit op de zittingen aanwezig zijn.Louis Nevts was in dit proces de hoofdpersoon; hij was trieur op de post, 36 jaar oud en vader van een gezin. Hij was altijd een ambtenaar geweest, die in volle vertrouwen van ijn oversten genoot; en slechts izjn plicht kende. Hij was de ziel van de postboden die weigerden onder het Duitsche regiem te werken. De dienst had vooral tot taak evenals de vorige, den loop der treinen na te gaan.De beschuldigden, hielden zich waardig, fier verklarend voor hun land gehandeld te hebben.Zoo hoorde menFranqois Mus, Leon Jacquet, Louis Neyts, JulesChaway, L B Corbisier; Ed Dambroise, Frans Vergauwen, de priesterTruvens, Amandine Proost en Armand Gilles(stationoverste van Leuven).Stoeber eischte tegen negen beschuldigden de doodstraf. De advokaten Kirschen, Braffort en Th Braun, verdedigden de beklaagden hartstochtelijk(wordt vervolgd op 12)
Het leven is? Een uitdaging; ga het aan, 't is een geschenk, neem het aan, het is een avontuur, ontdek het,het is een kweling ,overwin ze Het is een tragedie ,vecht er tegen, het is een plicht vervul het, het is een spel neem er deel aan, het is een geheim ontsluierd het het is een lied, zing het, 't is een gelegenheid grijpt het aan, 'is een reis, ontdek het, 'tis een belofte, hou je er aan, 'ts een schoonheid, prijs het, het is een kamp, neem er deel aan, en 't is een raadsel, dus los het op.
(FOTO) Teekening uit "l' Esquella de la Torratxa)Den 14 de Mei bekrachtigde de gouverneur het doodvonnis van Parenté, Lefévre en Krické. Den 16* om 9 uur 's morgens, werd het vonnis voltrokken. Lefévre verkreeg dat zijn vrouw de laatste uren van den avond bij hem mocht doorbrengen. Ook Parenté had nog een aangrijpende ontmoeting met zijn geliefden en Krické omhelsde voor het laatst zijn achtienjarige dochter, die den volgenden morgen weeze zou zijn.Te middernacht schreef Lefévre nog een brief aan zijn vrouw. Daarin leest men o,m:3 Ha welkeen baarbaarsheid, welk een misdaad,twee wezens als wij te scheiden. Maar troost u, Goddelijke Engel, zeg bij u zelf, dat ik als een dappere sterf.'t Is het noodlot,'t Is de bestemming, het uur is daar. Als ik niet door hem gestoord werd,zou ik misschien morgen door een ongeluk sterven.En dan gelieft vrouwtje, wie ik zoo vergiffenis vraag voor de droefheid, welke ik u aandoe, bedenk, dat ik soldaat en reeds lang dood had kunnen zijn, zonder dat hij het recht zoudt hebben te protesteeren.Maar daar,zou ik een geweer hebben gehad om mij te verdedigen, terwijl ik me hier moet laten dooden zonder iets te zeggen.Uw man offert zich voor anderen.'t Is te verschrikkelijk, maar 't is zoo?Gij zult u als vrouw van een soldaat beschouwen en daarover fier zijn.Ik vertrek moedig, maar met verscheurde ziel, het hart aan flarden, het lichaam gefolterd. Ik had nog zooveel hoop en heb er nog. Eenige uren..... en het vreeselijk einde.Ik zegen u en,zoo er een Hemel is, zullun wij er elkaar terugvinden,want gij zijt een Engel.Ik omhels je duizend maal en nog duizend maal en nog en altijd. Vaarwel, dierbare, vaarwel."Uw bedroefde Omer. Om 5 uur stierven deze drie helden-maartelaars.Na het proces der telegrafisten had men dat van de spoorwegambtenaren(19 en 20 Juli 1916), de zaak Colson en komsoorten, welke afgehandeld werd in de Kamer van volksvertegenwoordigers.Er waren twee beschuldigden, Colson was onderstationoverste te Ottignies. Zijn hardnekkige medewerker was de 59 jarige Arthur Roland stationoverste te Schaarbeek.Deze dienst ging vooral het verkeer op de spoorwegen na.Victor Deblocq onderstationoverste te Ath ging de treinen na op de lijn Brussel-Doornik en Brussel -Bergen. De machienist Louis Hansenne vervoerde rapporten,de postbeambte Desiré Dufrasne van Ottignies kontroleerde de lijn Namen, soms samen met zijn vrouw.Arthur Roland hield zich op de hoogte van het verkeer langs Schaarbeek; dochter Nelly hielp hem. Elke week verzond Roland een verslag van zestig kolom en ontving daarvoor, 20 tot 150 frank per maand, zoo men niet vergat te betalen. Treurig, was hoe Belgen hier tegen de moedige mannen kwamen getuigen.... en verraden.(wordt vervolgd op 11)
Een hoog bejaarde man zit voor zijn open haard, zijn voeten lekker warm maar zo alleen kijkend naar het speelse vlammenspel, hij raakt verdiept in een droom; "zijn droom" Denkend aan de warmte van de moederschoot en de geborgenheid bij ma toen nog als kind. aan de sterke armen van zijn vader, waar hij zich o zo veilig voelde , en genoot van 't speels gedoe onder zijn vleugels. Hij denkt nog aan van zijn eigen gezin, zijn kinders die hij zo kon koesteren, onder zijn vleugels steeds beschermde. Zijn lieve vrouw die hem zo graag beminde maar is plots geengegaan ondertussen zijn ook zijn kinderen groot geworden en het huis uitgevlogen, want ook zij; ze bleven niet,zelfs de kleinkinders werden groot en bleven niet. en stilaan komt de stilte om hem geen en is hij zo alleen.Plots valt het op ;hij krijgt het koud; de haard was uitgegaan. hij pinkt een traan en is naar bed gegaan, want morgen is't een nieuwe dag, een dag waaop ik weer eens dromen mag, van al dat mooi 's aan hem gegeven, die diep in 't hart ontspringen, dat hem nog rechthoud om te leven.
Eeuwig is de heimwee die ons voortdrijft. Sterk is het zoeken van de mens naar een nest van warmte en geborgenheid. Dat schreef Augustinus: Onrustig is mijn hart tot het rust vind bij u God. De mens, onrustig zoeker, leeft in elk van ons. Tot deze mens van alle tijden zei jezus:" Komt allen tot mij, jullie die belast en beladen zijn, en jullie zullen rust vinden." En daarom mogen wij vragen dat God ons nabij wil zijn met zijn warme aanwezigheid, dat Hij ons hart verwarmt en ons aanvuurt om elkaar zorgend nabij te zijn.
Bij ieder mens leeft heimwee naar geborgenheid,naar de warmte van een 't huis en naar die veilige plek waar je aanvaard en bemind mag zijn zoals je bent.
Er is nood aan ruzieloos samenleven,droom van vrede, van een wereld waar een ieder tot zijn recht kan komen en waar alles wordt gedeeld met allen.
Er leeft een diep verlangen naar geluk, zien en voelen en van harte weten: het is goed te mogen leven,tijd om op adem te komen, grond onder je voeten te voelen, ervaren dat er iemand is die ons draagt. Dat zal dan wel die God zijn die ons die ons met zijn warme aanwezigheid gelukkig maakt.
Want vriendschap betekent dat je van iemand houd,
't Kleinste gebaar....'t geeft hoop om te leven,
God bekijkt de wereld van op afstand,
Ik was bang om alleen te zijn,
Ze zeggen? 'K WEET 'T IS NIET GENOEG?
(Foto enkele van onze gefusilleerden)Stoeber was weer auditeur. Van hoeveel burgers eischte hij als een begeerige beul hoofd?Colson, Roland en Defrasne, de drie hoofdpersonen, namen moedig de verantwoordelijkheid van hun daden. Colson verklaarde, dat hij nooit een centiem had verdiend. Hij betoogde alleen gehandeld te hebben uit liefde voor zijn land. Fier stond hij voor zijn rechters. De lijst der uitspraken was de volgende: 1.Adelin Colson, ter dood( vonnis uitgevoerd) 2.Emile Lefort, 15 jaar.-3.Arthur Roland, doodstraf(uiygevoerd)-4. Zijn dochter Nelly, 10 jaar.-5.Victor Deblocq, doodstraf ( begenadigd).-6.Desiré Dufrasne, doodstraf(uitgevoerd)-7. Zijn vrouw, 10 jaar.- 8.August Thomas koncierge t Brussel, 15 jaar,-9.Pierre 'd Herdt, politieofficier, Brussel, 15 jaar.- 10.J L Hansenne,machinist, ter dood ( begenadigd)-11.Ant Wolf, koetsier, Brussel, 15 jaar. Verder werden straffen uitgesproken van 10 jaar en minder. Het werk van de spoorweg-ambtenaren werd door de postboden en zoo had men op 29 en30 Augustus,het procesMus en komsoorten( aal van de Senaat).Er waren dertien beschuldigden: De rechters waren dezelfde van 't vorig proces, jonge officieren, echte Pruisische militairen, die een menschenleven weinig telden. De itting had plaats met gesloten deuren; de overheid achtte het ongewenschtDuitsche soldaten en ambtenaren het schouwspel te geven van burgers, die tegen officieren fiere taal voerden; bovendien kregen die soldaten andere indrukken en velen voelden sympathie voor de beschuldigden, de Belgische vaderlanders. Belgen mochten natuurlijk nooit op de zittingen aanwezig zijn.Louis Nevts was in dit proces de hoofdpersoon; hij was trieur op de post, 36 jaar oud en vader van een gezin. Hij was altijd een ambtenaar geweest, die in volle vertrouwen van ijn oversten genoot; en slechts izjn plicht kende. Hij was de ziel van de postboden die weigerden onder het Duitsche regiem te werken. De dienst had vooral tot taak evenals de vorige, den loop der treinen na te gaan.De beschuldigden, hielden zich waardig, fier verklarend voor hun land gehandeld te hebben.Zoo hoorde menFranqois Mus, Leon Jacquet, Louis Neyts, JulesChaway, L B Corbisier; Ed Dambroise, Frans Vergauwen, de priesterTruvens, Amandine Proost en Armand Gilles(stationoverste van Leuven).Stoeber eischte tegen negen beschuldigden de doodstraf. De advokaten Kirschen, Braffort en Th Braun, verdedigden de beklaagden hartstochtelijk(wordt vervolgd op 12)
Het leven is?
(FOTO) Teekening uit "l' Esquella de la Torratxa)Den 14 de Mei bekrachtigde de gouverneur het doodvonnis van Parenté, Lefévre en Krické. Den 16* om 9 uur 's morgens, werd het vonnis voltrokken. Lefévre verkreeg dat zijn vrouw de laatste uren van den avond bij hem mocht doorbrengen. Ook Parenté had nog een aangrijpende ontmoeting met zijn geliefden en Krické omhelsde voor het laatst zijn achtienjarige dochter, die den volgenden morgen weeze zou zijn.Te middernacht schreef Lefévre nog een brief aan zijn vrouw. Daarin leest men o,m:3 Ha welkeen baarbaarsheid, welk een misdaad,twee wezens als wij te scheiden. Maar troost u, Goddelijke Engel, zeg bij u zelf, dat ik als een dappere sterf.'t Is het noodlot,'t Is de bestemming, het uur is daar. Als ik niet door hem gestoord werd,zou ik misschien morgen door een ongeluk sterven.En dan gelieft vrouwtje, wie ik zoo vergiffenis vraag voor de droefheid, welke ik u aandoe, bedenk, dat ik soldaat en reeds lang dood had kunnen zijn, zonder dat hij het recht zoudt hebben te protesteeren.Maar daar,zou ik een geweer hebben gehad om mij te verdedigen, terwijl ik me hier moet laten dooden zonder iets te zeggen.Uw man offert zich voor anderen.'t Is te verschrikkelijk, maar 't is zoo?Gij zult u als vrouw van een soldaat beschouwen en daarover fier zijn.Ik vertrek moedig, maar met verscheurde ziel, het hart aan flarden, het lichaam gefolterd. Ik had nog zooveel hoop en heb er nog. Eenige uren..... en het vreeselijk einde.Ik zegen u en,zoo er een Hemel is, zullun wij er elkaar terugvinden,want gij zijt een Engel.Ik omhels je duizend maal en nog duizend maal en nog en altijd. Vaarwel, dierbare, vaarwel."Uw bedroefde Omer. Om 5 uur stierven deze drie helden-maartelaars.Na het proces der telegrafisten had men dat van de spoorwegambtenaren(19 en 20 Juli 1916), de zaak Colson en komsoorten, welke afgehandeld werd in de Kamer van volksvertegenwoordigers.Er waren twee beschuldigden, Colson was onderstationoverste te Ottignies. Zijn hardnekkige medewerker was de 59 jarige Arthur Roland stationoverste te Schaarbeek.Deze dienst ging vooral het verkeer op de spoorwegen na.Victor Deblocq onderstationoverste te Ath ging de treinen na op de lijn Brussel-Doornik en Brussel -Bergen. De machienist Louis Hansenne vervoerde rapporten,de postbeambte Desiré Dufrasne van Ottignies kontroleerde de lijn Namen, soms samen met zijn vrouw.Arthur Roland hield zich op de hoogte van het verkeer langs Schaarbeek; dochter Nelly hielp hem. Elke week verzond Roland een verslag van zestig kolom en ontving daarvoor, 20 tot 150 frank per maand, zoo men niet vergat te betalen. Treurig, was hoe Belgen hier tegen de moedige mannen kwamen getuigen.... en verraden.(wordt vervolgd op 11)
Een hoog bejaarde man zit voor zijn open haard,
Eeuwig is de heimwee die ons voortdrijft.
Bij ieder mens leeft heimwee naar geborgenheid,naar de warmte van een 't huis en naar die veilige plek waar je aanvaard en bemind mag zijn zoals je bent.
