k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
'tis nog geen reden om je slecht te gedragen, wanneer je ruzie maakt betekent het niet..... dat je niet van elkaar blijft houden, en geen ruzie maken....betekent dat evenmin, dat je wel kan van elkaar houden. Wij hebben allen onze eigenheid, wij kunnen naar 't zelfde kijken , maar het heel anders zien? naar elkaar luisteren maar iets heel anders horen? Zo heeft iedereen zijn waarheid, en dat is een levenskunst,
(Foto Baron de Broqueville in gesprek met Koning Albert)Het bezoek aan zieken wordt beperkt,veel parochianen kunnen in drie jaar hun Paschen niet houden en veel zieken sterven zonder de H Sakramenten. Toch krijgen de bewoners van een naburig gehucht gedurende enkele weken toestemming, om te komen de de mis bij tewonen, maarze moeten op rij komen en gaan, onder geleide van soldaten.Arbeiders moeten werken; wieweigert wordt opgesloten. Te Wevelgem in een fabriek was de gevangenis voor de weigerden. Ze leden er veel honger. Anderen gaan dan naar een tuchtkamp, van waar ze ondermijnd terugkeren. Een van hen, die men acht uur in her koud water liet tot aan het middel, kon het ouderlijk huis niet meer bereiken, hij sterft onderweg en stamelt nog tot zijn gezellen:" Zeg.....aan.....moeder.....dat ik sterf.....maar.....het.....eind.....geweigerd.....heb.....te.....werken?" Huiszoekingen altijd maar voort,van in 1915 vooral men speurt naar draadlooze telegraaf, naar ontsnapte gevangenen, maar men komt de identiteitskaarten nazien, en met de foto kijken of ieder in huis is,of men niet teveel levensmiddelen heeft,zoodat men haastig het teveel weg stoppen moest, ergens op zolder of in de steenkool.Zekeren avond,toen we juist ter ruste wilden gaan, komen zes Pruisen onverwacht binnen , sluiten ons in de eetzaal op, en doorzoeken de gebouwen van beneden tot boven.De zieke zusters die reeds te bed liggen, moeten opstaan, en pas na een hevige woordwisseling, staat men toe,te blijven liggen, maar toch moet ze het schandelijk bezoek dulden. Als de Pruisen klaar zijn, worden ze wat tammer en vragen ze een kop koffie, maar blijven nog een uur bij ons, want hun orders schrijven dat tijdperk voor."En zeggen, bekent een van hen, datmen ons zulke karweitjes op elk uur van den nacht oplegt, bij grijsaards en kinderen, die wij uit hun bed moeten laten opstaan. De oorlog is toch treurig?" Een ander maal, wordt er rond middernacht geweldig gebeld en met geweerkolven op de deur geslagen. Wat is er nu weer? O heel eenvoudig:de plaatskommandant, die stapel dronken is, en het verblijf der zusters komt onderzoeken, omringd door soldaten bajonet op 't geweer.Terwijl we ons haastig aankleeden , parlementeert onze knecht met die ellendelingen en hij slaagt er in, ze mee te krijgen naar de keuken. Na een uur van onschrijfelijken angst, als we de kommandant hooren huilen en tieren, vertrekt de bende, en komen wij er met de vrees af.En welke ontvoeringen nog?Zekeren dag hooren wij een geweldige ontploffing, die ons bij het avondeten omver doen vallen en de gansche streek schokt, zoodat men het te Kortrijk voelde. Op het kerkhof is een munitiekelder in de lucht gevlogen.De kruisen en monumenten liggen verbrijzeld, de dooden uit hun graf geslingerd,, een detachement soldaten,die naar de loopgraven marcheerde, werd neergemaaid en bloedkleeft aan de boomen langs de weg. Onze daken worden afgerukt en 268 ruiten zijn gebroken.Een ander maal is het een granaatfabriek, midden in Komen, die springt: ieder meent , dat zijn laatste uur geslagen is.wordt vervolgd op 6
Dezen morgen toen God het raam opende, in den Hemel zag hij mij en vroeg? Wat is je grootste wens vandaag; en ik aantwoorde; God zorg alstublieft voor mij, voor mijn familie en vooral mijn vrienden, ze verdienen het en ik hou zoveel van ze, Gods liefde is als een oceaan, je ziet het begin, maar nooit het einde, engelen bestaan, maar soms, omdat ze niet altijd vleugels hebben, moemen wij ze dan maar beste vrienden? mischien ontvangt je wel eens een boodschap van een engel in je dromen?
Als zoenen water was, zou ik je de zee geven. Als knuffels bladeren waren, dan gaf ik je een grote boom. Als 't leven een planeet was, kreeg je van mij het heelal, Als vriendschap het leven was, zou ik jou 't mijne geven.
Mijn bedenkingen....... Om je hart te laten spreken, moet je verstand soms zwijgen, want met goede wil overbrug je soms een kloof, en een ervaring hebben is geen synoniem van "alles weten" luisteren is wachten tot een ander uitgsproken is, zoals rijk zijn niet gelukkiger maakt dan genoeg hebben, want als de deur open gaat, moet je toch de keuze maken, als je al dan niet zal binnengaan, want een vijand kan vriendelijk zijn, zoals een vriend soms vijandig kan zijn, dus overhaast je niet , en wees niet dom, vooral als je 't zelf veroorzaakt.
(Met de groetjes van ploef en een vrolijken zondag)
Vader zijn..... een hartelijke en eerlijke houding aannemen, tegenover je gezin in belangstelling tonen, vooralles wat in huis gebeurt, is trouw zijn en 't vertrouwen waard zijn. Vader zijn is.... een wijze en goede vriend zijn van de kinderen, is sterk zijn, maar ook soepel om te kunnen toegeven. Vader zijn is; beslissingen durven nemen, is gebieden met gezag om kinderen tot zelfstandigheid te brengen, is het gesprek aanvaarden en nooit verbitterd worden. Vader zijn.... groot zijn zonder anderen te kleineren, is sterk zijn zonder anderen te kwetsen, is er zijn voor't welzijn van elk kind, is werken zonder er slaaf van te worden. Vader zijn.... is in moeilijke momenten moedig zijn, is meer goedkeuren dan afkeuren, is blij zijn, ontspannen,begrijpend en vergevend. Vader zijn is..... is aandacht hebben voor echte waarden in het leven. is ook gelovig zijn, is durven en blijven bidden, is een verwijzing zijn naar het vaderschap van God zelf.
(Voor dat alles moet je wel een goede vader zijn?)
Aan alle vaders wens ik een prettige vaderdag, moge je eens goed worden verwend door vrouwen kinders en kleinkinders.
Als de zon niet meer schijnt, als verdriet je overvalt, als je ziek bent,als je 't efkens niet niet zitten, dan krijgt verdriet de overmacht, en zinkt je weg in stilte, maar weet ze is er nog ,achter de wolken, en met de tijd breken die wolken open, dan kan je weer genieten van die zon, dan voel je diep in ' hart haar warme gloed, die weer gelukkig maakt? die weer vertellen zal, hoe mooi het leven nog kan zijn.
'tis nog geen reden om je slecht te gedragen,
(Foto Baron de Broqueville in gesprek met Koning Albert)Het bezoek aan zieken wordt beperkt,veel parochianen kunnen in drie jaar hun Paschen niet houden en veel zieken sterven zonder de H Sakramenten. Toch krijgen de bewoners van een naburig gehucht gedurende enkele weken toestemming, om te komen de de mis bij tewonen, maarze moeten op rij komen en gaan, onder geleide van soldaten.Arbeiders moeten werken; wieweigert wordt opgesloten. Te Wevelgem in een fabriek was de gevangenis voor de weigerden. Ze leden er veel honger. Anderen gaan dan naar een tuchtkamp, van waar ze ondermijnd terugkeren. Een van hen, die men acht uur in her koud water liet tot aan het middel, kon het ouderlijk huis niet meer bereiken, hij sterft onderweg en stamelt nog tot zijn gezellen:" Zeg.....aan.....moeder.....dat ik sterf.....maar.....het.....eind.....geweigerd.....heb.....te.....werken?" Huiszoekingen altijd maar voort,van in 1915 vooral men speurt naar draadlooze telegraaf, naar ontsnapte gevangenen, maar men komt de identiteitskaarten nazien, en met de foto kijken of ieder in huis is,of men niet teveel levensmiddelen heeft,zoodat men haastig het teveel weg stoppen moest, ergens op zolder of in de steenkool.Zekeren avond,toen we juist ter ruste wilden gaan, komen zes Pruisen onverwacht binnen , sluiten ons in de eetzaal op, en doorzoeken de gebouwen van beneden tot boven.De zieke zusters die reeds te bed liggen, moeten opstaan, en pas na een hevige woordwisseling, staat men toe,te blijven liggen, maar toch moet ze het schandelijk bezoek dulden. Als de Pruisen klaar zijn, worden ze wat tammer en vragen ze een kop koffie, maar blijven nog een uur bij ons, want hun orders schrijven dat tijdperk voor."En zeggen, bekent een van hen, datmen ons zulke karweitjes op elk uur van den nacht oplegt, bij grijsaards en kinderen, die wij uit hun bed moeten laten opstaan. De oorlog is toch treurig?" Een ander maal, wordt er rond middernacht geweldig gebeld en met geweerkolven op de deur geslagen. Wat is er nu weer? O heel eenvoudig:de plaatskommandant, die stapel dronken is, en het verblijf der zusters komt onderzoeken, omringd door soldaten bajonet op 't geweer.Terwijl we ons haastig aankleeden , parlementeert onze knecht met die ellendelingen en hij slaagt er in, ze mee te krijgen naar de keuken. Na een uur van onschrijfelijken angst, als we de kommandant hooren huilen en tieren, vertrekt de bende, en komen wij er met de vrees af.En welke ontvoeringen nog?Zekeren dag hooren wij een geweldige ontploffing, die ons bij het avondeten omver doen vallen en de gansche streek schokt, zoodat men het te Kortrijk voelde. Op het kerkhof is een munitiekelder in de lucht gevlogen.De kruisen en monumenten liggen verbrijzeld, de dooden uit hun graf geslingerd,, een detachement soldaten,die naar de loopgraven marcheerde, werd neergemaaid en bloedkleeft aan de boomen langs de weg. Onze daken worden afgerukt en 268 ruiten zijn gebroken.Een ander maal is het een granaatfabriek, midden in Komen, die springt: ieder meent , dat zijn laatste uur geslagen is.wordt vervolgd op 6
Mijn bedenkingen.......
Als de zon niet meer schijnt,
