(Foto Miss Cavell en haar geliefkoosde honden)De rechters moesten denken aan het gevaar voor het Duitsche leger. Hij vroeg tegen negen beklaagden de doodstraf en ook voor de anderen zware straffen.Er was hoogverraad gepleegd. Een tolk verklaarde dien eisch, want de meesten hadden niets van de Duitsche rede verstaan.De advokaten namen dan het woord.Mr Dorff verdedigde o. a.ook Baucq en wees op de drijfveer van vaderlandsliefde. Maar Baucq werd ook vervolgd om het geheime blad"la Libre Belgique" verspreid te hebben.Men mocht vreezen, dat de Duitschers dit feit hem streng zouden toerekenen, daar de " Libre Belgique" hem den haat niet spaarde. Maar den verdediger wist hier een geschikte anekdote te pas te brengen.zekeren dag melde men aan Fredrik- den Groote, koning van Pruisen, dat men op de muren van Berlijn voor hem beleedigende plakkaten had gehangen. De vorst ging zelf eens zien.Men meende, dat hij woedend zou zijn.Maar alles wat hij opmerkte, was"Hoe jammer, dat men die plakkaten zoo hoog heeft gehangen, want veel voorbijgangers zullen ze nu met moeite kunnen lezen." En Mr Dorff vroeg aan de rechters het voorbeeld van hun grooten koning te volgen.De rechters glimlachten.Mr Kirschen pleitte vaar miss Cavell. Hij was van oordeel; dat men haar door geneeskundigen moest laten beoordeelen.Die zouden erkennen, dat miss Cavell als bezeten door een geest van toewijding--- het doel van haar leven- niet had weerstaan aan den drang om soldaten; die ze in gevaar meende, bij te staan.Zij liet ze naar den grens brengen, verder niet.Dan was haar rol geeindigd. Niets bewees, dat zij mannen aanzette naar het frond te gaan, en dus kon er geen sprake zijn van verraad." De rechtbank kon haar niet ter dood veroordeelen .Het leven dezer vrouw behoorde aan zieken en gewonden, en meer dan een Duitsche soldaat dankt haar misschien het leven", aldus besloot den advokaat.De vonnissen werden niet dadelijk geveld. Dat geschiedde pas op den 11*Oktober.Een der beschuldigden, de hotelier Pausaerts had zich dien vorigen nacht in zijn cel verhangen.Den anderen nacht liet men in de cel van hen,tegen wie de doodstraf geeischt was,licht branden, om de ongelukkigen beter te kunnen bewaken.De 11*Oktober in den namiddag werden al de beschuldigden samengeroepen in de hal der gevangenis,waar soldaten de wacht hielden. Hier zou het vonnis voorgelezen worden.Welke gevoelens moesten al die ongelukkigen bestormen.Ze stelden zich in een halven cerkel op en ieder deed zijn best om kalm te schijnen.Daar kwam den krijgsauditeur, elegant, wel verzorgd, bijna vroolijk.Een tolk, de bestuurder der gevangenis en een aalmoezenier vergezelden hem.Ieder zweeg dadelijk. Feller moesten de harten bonzen.Den auditeur las de lange lijst.Vijfmaal klonk het ontzettend woord."Todes strafe" bij de namen vanBaucq; Thuliez, Cavell, Severin en Jeanne de Belville.Miss Cavel stond statig onbewegelijk tegen den muur.Iemand zei tot haar:"Stel een onderzoek tot genade op.""'t Is nutteloos", antwoordde ze bedaard." Ik ben een Engelsche en ze willen mij dood."Baucq stak smeekend de armen naar den auditeur uit en riep, dat hij ontschuldig was.Severin scheen besluiteloos. hij vroeg aan den auditeur, of hij een verzoek om genade mocht indienen. De auditeur knikte toestemmend. De gevangenen keerden naar de cellen terug.In den nacht hoorde men deuren open en toe gaan, en stappen klinken.Baucq en miss Cavell werden naar de nationale schietbaan geleid om er te sterven.Wordt vervolgd op 7
|
