Bij Schloss Schönbrunn bevindt zich de Gloriette, een bouwwerk dat de slottuin afsluit. Ook veel gebouwen in het slotpark zijn van de hand van Hetzendorf, zoals de bijzonder Romeinse ruïne, de eerste kunstmatige ruïne van dit type. De sculpturen in het park zijn grotendeels van Wilhelm Beyer en enkele van Franz Anton Zauner en Johann Baptist Hagenauer.
Van grote betekenis voor de aanleg van de tuinen van Schönbrunn is de Leidse hovenier Adriaan Steckhoven geweest. Deze werd in 1753 - waarschijnlijk op aanraden van de eveneens uit Leiden afkomstige dr. Gerard van Zwieten (leerling van de beroemde Boerhaave), die de lijfarts was van keizerin Maria Theresia van Oostenrijk, benoemd tot directeur van de tuinen van Schönbrunn.
Schloss Schönbrunn in Wenen is een van de belangrijkste culturele erfgoederen van Oostenrijk. Het is sinds de jaren 60 een van de drukstbezochte bezienswaardigheden in de hoofdstad.
Het paleis ligt in het westen van de stad in de wijk Hietzing. Tot 1642 stond hier de Katterburg, een landgoed van de Weense burgemeester. De naam Schönbrunn zou terug gaan naar Keizer Matthias, die hier tijdens de jacht een mooie bron gezien zou hebben. Tegenwoordig telt het paleis 1441 kamers in alle soorten en groottes.
In 1559 liet keizer Maximiliaan II een klein jachtslot bouwen dat in de tijd die volgde meerdere malen afbrandde en uiteindelijk in 1683 tijdens het Beleg van Wenen door de Turken verwoest werd. Dit was reden voor Leopold I om de beroemde architect Johann Bernhard Fischer von Erlach opdracht te geven tot de bouw van een nieuw paleis. In 1688 had Fischer von Erlach zijn plannen klaar en tussen 1692 en 1713 werd het, zij het in gereduceerde vorm, uitgevoerd. Van deze bouw zijn slechts de slotkapel en de Blaue Stiege met een dakfresco van Sebastiano Ricci behouden.
Karl VI was niet geïnteresseerd in Schönbrunn. Zijn dochter Maria Theresia maakte er echter de zomerresidentie van de Habsburgers van, wat het tot 1918 zou blijven. In haar regeerperiode zou het, onder leiding van Nikolaus von Pacassi ingrijpend worden verbouwd. Von Pacassi leidde ook de verbouwing van de Hofburg. Ook het overgrote deel van de inrichting van het paleis stamt uit deze periode en geldt als enige voorbeeld van de Oostenrijkse rococo.
In 1765 neemt Johann Ferdinand Hetzendorf von Hohenberg, een vertegenwoordiger van het vroege classicisme, de bouwleiding. Zijn meeste bijzondere werk is de Gloriette. Tussen 1817 en 1819 wordt de façade van het paleis in zijn beroemde Schönbrunn-geel geschilderd. Een kleur die in de daaropvolgende honderd jaar een kenmerk zal zijn voor Oostenrijk-Hongarije, en een voorbeeld zal blijken voor veel stations- en regeringsgebouwen. In een zijvleugel bevindt zich het beroemde Slottheater. Naast optredens van Joseph Haydn en Wolfgang Amadeus Mozart is het theater bekend als kweekvijver voor nieuw talent.
In 1945 werden het hoofdgebouw en een deel van de Gloriette door geallieerde bommen beschadigd. Tijdens de bezetting van Oostenrijk, door de vier geallieerde machten, werd het slot hoofdkwartier van de Britten. Destijds begon ook de restauratie.
De tip van de sluier lichten: Wenen was mijn cadeau.
Tot aan de balie van het vertrek op de luchthaven heeft ons Mik het kunnen verzwijgen. Toen was de verbazing groot; Een droomreis die we al zolang wilde maken als cadeau voor mijn 60 jaar.
Een ongelooflijke reis waarvan de beelden nog komen maar nog even moeten gerangschikt worden. 1400 foto's en vijf dagen puur geluk.
Deze foto is genomen op een stille plaats achter de nationale bibliotheek. Even verpozen was soms nodig.
Wegens een stroompanne in mijn appartement is mijn pc naar de vaantjes, kapot, wil niet meer werken.
Zal vermoedelijk even duren daar het velrofperiode is om hem te maken. maar geef alle hoop nog niet op. heb nog een oud, zeer oud laptopje waarmede ik na lang wachten dit bericht kon schrijven.
Bloggen zit er dus niet meer in daar hij regelmatig blokeerd.
Ik ben allen dankbaar voor hun bezoek en voor de aandacht die ze ons blog schenken, mogelijk is zaterdag de miserie voorbij anders is het voor veertiendagen daar ik volgende week vrijdag voor 5 dagen op verrassingsweekend ga aangeboden door mijn vrouw. Maar weet niet waarheen of wat dan ook.
Geniet allen van een mooie week en hopelijk ben ik snel uit de miserie.
Startplaats : Bareldonkkapel Afstand : 10 km Parkeergelegenheid : op de Donklaan langsheen het Kapelleplein O.-L.-Vrouw van Zeven Weeën Sedert onheugelijke tijden stond er, waar nu de startplaats is van het Bareldonkpad, op de glooiing van de zandheuvel, een kapelletje met beeweg toegewijd aan de H.-Maagd: O.-L.-Vrouw ter Groenenstraten geheten, waarschijnlijk naar de dreef die van Berlare door Bareldonk naar Overmere leidde. Het werd in de 15e eeuw herbouwd en in 1774 gerestaureerd tot de huidige Donkkapel. In 1935 werd de bedevaartplaats verrijkt met zeven kapelletjes (VII Weeen van O.-L.-Vrouw) en een prachtige Kalvarieberg met levensgrote beelden van de hand van beeldhouwer Alois De Beule (1861- 1936). Voor de wandeling is het wellicht aangewezen nog even te verpozen in deze oase van vredige stilte en vrome kunst. Of we kunnen ook nog Huize Bareldonk met zijn Madonna-museum binnenlopen (open op verzoek bij conservator, Donklaan 123). Daarna stappen we op langs de Donklaan en de Groene Dijk (even volgen we het parcours van het Boerenkrijgpad). Op het einde van de Groene Dijk kiezen we de richting Sluis. Voor de eerste gebouwen van het Sluis (verbonden met de Schelde door de Berlaar) duikelen we het Berlaars Broek binnen en begint de heerlijke wandeling door het recent opengesteld natuurdomein. Berlare Broek is een in 1862 drooggelegd moeras waarin 53 vijvers werden aangelegd of uitgediept. Het bevat ongeveer 13.000 populieren (beplantingen die vroeger werden aangewend voor de lucifersfabricage) met in de onderetage hoofdzakelijk els en wilg en in mindere mate, boskers, berk, vogelkers, spork, vlier en olm. In 33 vijvers kan openbaar gevist worden (de andere dienen als reservaat ). Wandelen is alleen toegelaten op de uitgestippelde wegen. De rijke fauna en t10ra maken van het domein een attractiepool voor de rustige en gemotiveerde natuurliefhebber. Lichtjes oplopend uit het Berlaarse Broek langs de Kattestraat komen we over het Schuitje en de Ridderstraat aan een nog overblijvend gedeelte van de Gratiebossen. Die bossen vormden in de 17e en 18e eeuw een uitgebreid en dichtbegroeid domein tussen Zele, Lokeren, Berlare en Overmere. Zij waren berucht en onveilig wegens de roversbenden die er zich schuil hielden. Tenslotte dalen we weer af naar het Broek, om langs de dam en de heu-vels en gedeeltelijk langs het natuur reservaat de Turfput, de Zandstraat te bereiken. Over de Olmendreef en de Schrie-kenstraat stappen we door naar de mooie residentiele wijk Urbana, om langs het aloude Pachthof, onze startplaats, Donkkapel, opnieuw te bereiken.
Ik ben Rik
Ik ben een man en woon in Antwerpen / Deurne (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 23/08/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotograferen in de natuur, wandelen, lekker eten en samen tijd door brengen op een aangename manier..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
