Vader, was je wel mijn vader? Ik heb er niet veel van gemerkt. Want al was ik nog maar klein, 'k heb me altijd rot gewerkt. Je verzoop de laatste centen en mama moest uit werken gaan. Vaak heb ik me afgevraagd, wat heeft de oorlog met je gedaan? Al droeg ik wel je moeder naam toch heb je me nooit erkend. Dat heb ik nooit kunnen verwerken. Wat was je nou toch voor een vent. 'k heb je gehaat, je foto's verscheurd. Maar nu in de herfst van mijn leven, heb ik je ook tot mijn eigen geluk, eindelijk,eindelijk kunnen vergeven !!
Is het niet prachtig? Nog klein maar zo krachtig. Zie ze nou toch zitten daar. Ze zijn stapel op elkaar. Het zijn mijn...... Drie Musketiers. Zag je ooit al zoiets fiers? Als je ze ziet, je weet meteen.. ÉÉN VOOR ALLEN EN ALLEN VOOR ÉÉN
Het is vandaag 10 jaar geleden dat mijn dochter is getrouwd. Een ouderwetse winterdag.... 't was ontzettend koud. Al woonden ze al 5jr samen, die nacht sliep ze weer thuis. Haar trouwjapon hing aan de muur. Als BRUID ging zij uit huis. Een mooi versierde ereboog met liefde voor hen gemaakt. De sloot was dicht gevroren. Het plaatje was volmaakt. Met zijn allen op het ijs.. ook de slee stond klaar. Het zonnetje keek vrolijk mee, naar dat stralend paar.
Lieve Blogvrienden, Nu moet ik toch maar eens vertellen, hoe het zit bij mij. Door die verd... CVS/ME word ik me nu met bloggen pas goed bewust van mijn beperkingen.Mijn hersens nemen af en toe de regie even over. Gisteren voelde ik me alsof ik met mijn vingers in het stopcontact had gezeten.Pffffft....en zoooo moe. Gelukkig vandaag iets beter..alleen een hoofd vol watten.Ik ben ook niet in staat om nieuwe dingen op de p.c. te leren en ben afhankelijk van de hulp van anderen...dank daarvoor lieverds. Ben eigenlijk best wel pienter... dus erg balen....Ik hoop nog op een ommekeer, zodat ik wat lessen kan volgen maar nu nemen mijn hersentjes niets meer op...en als ik wil gaan slapen.. zeggen ze..ho even ..en je blog dan? Voorlopig moeten jullie het doen met mijn blog zoals het is.... Ik kan wel janken, maar doe het niet want ik ben sterk en wil niet opgeven. Nu kan ik alleen maar hopen op jullie begrip en iedereen bedanken die me al geholpen heeft. Een bloemetje recht uit mijn hart voor allemaal. Liefs....Rozemarijn.
Een fijne avond gezellig samen. De storm steekt op dus sluit de ramen. Lees een boek of kijk tee-vee en zit niet te lang achter je pee-cee. Zo zou de avond dus moeten zijn. Wie dat durft te zeggen? Nou....ik dus...knuf van Rozemarijn.
In 't weekend op blogbezoek gegaan. Ik heb er wel 50 aangedaan. Maar, ach heden nog 10,000 over Denken jullie dat ik tover? Had ik maar een toverstaf, dan kon ik alle bloggers af. Ze zijn allemaal even fijn... Maar mijn vingers doen nog pijn. Een woordje hier, een woordje daar Ik krijg het echt niet voor elkaar. Voor ieder die ik niet bezocht heb ik een bloemetje gekocht.
Deze keer geen gedichtje van eigen hand, maar van mijn Moeder.Ze schreef dit in mijn Poesie Album op 15 nov.1950. Het is gevlekt door traantjes die ik liet. O zo dierbaar !!
Mijn lieve .... Wat ik jou schrijven moet is, blijf altijd braaf en goed. En eerlijk tegen allen menschen. Ook veel goeds wil ik je wenschen. Veel vreugde en geluk in heel je leven. Maar lieve kind, bedenk heel even, dat wat je doet en ondervind. Jij bent en blijft, mijn lieve kind. Je liefhebbende Moeder.
Ik las het al zo menig keer.. maar de traantjes komen weer.
Ik wil wel een week die langer is b.v. negen dagen. Dan kan ik ook meer op bezoek.. maar dat is om narigheid vragen. Toch beloof ik ik kom langs en zal wat langer blijven. Om in jullie gastenboek iets gezelligs te schrijven. VRIENDEN.....EEN FIJN WEEKEND.
Hallo, ik ben het Nieuwe Jaar en ik wil alle mensen, vol vreugde, hier vandaag, veel heil en zegen wensen. Een nieuw begin met nieuwe kansen, vol liefde, hoop en moed. Kom pak mijn hand en ga maar mee... De toekomst tegemoet.
