Verzoekplaatjes aanvragen kan enkel op bepaalde dagen en uren. Voor meer informatie klik op bovenstaand plaatje
Mijn Awards
knufs van bo
houden van is denken aan en zorgen voor
ROZEMARIJN ZELF GEMAAKTE GEDICHTJES UIT HET LEVEN EN EEN DOSIS HUMOR OP ZIJN TIJD.
30-11-2007
Doolhof ... Gedichtje
Het leven is een Doolhof en kan je niets beloven. Dwalend zoek je naar de weg en blijft er in geloven dat je op tijd de uitgang vindt waar je zo naar smacht ! Veilig in de armen valt van 't Geluk dat op je wacht.
Elke dag zag men ze gaan samen met hun hondje. Met flinke pas liepen ze dan hun dagelijkse rondje. Hier en daar een babbeltje terwijl de puppies spelen. De hele buurt, ze kenden ze de hond, geliefd bij velen. De jaren zijn voorbij gegaan 17 jaar vergleden... Ze werden samen oud en grijs hun hondje overleden. Elke dag ziet men ze gaan dan lopen ze hun rondje. Ze missen wel het praatje maar het meest hun hondje.
Eigenlijk passen we nog voor geen meter bij elkaar. We zijn zo totaal verschillend en tĂłch gelukkig met elkaar. Ooit wou ik je wel veranderen maar daar ben ik mee gestopt. Het had geen zin, ik had slechts alles in de war geschopt. Ik hou van je zoals je bent. Je bent mijn 'allessie' Mijn eigen lieve vent.
Ik ben de hele week al aan het sukkelen.Wel geprobeerd blogbezoekjes te doen, maar het gaat niet zoals ik wil.Dus nu alleen de belangrijkste dingen doen en verder even rust houden. Hoop dat volgende week alles weer normaal zal zijn. Veel liefs ....Rozemarijn.
Steeds weer op bijzond're dagen, als het gezellig is. Vlucht ik even in mezelf omdat ik toch iets mis. Niemand die wat merkt van dit triest gevoel.... maar in mijn gedachten zie ik een lege stoel. Altijd dat verlangen naar wat had kunnen zijn. Ze zeggen, ach hij leeft nog maar waarom dan die pijn? Veel mensen met verdriet weten wat ik bedoel. Want ook zij zien steeds weer....die lege stoel.
Beloof maar niets... je komt het toch niet na. Als ik wat vraag... dan zeg je zeker, ja. Maar even later ben je het weer vergeten. Toch heb ik je dat nog nooit verweten. Telkens weer wachten met geduld. Het spreekwoord zegt belofte, dat maakt schuld. Dus beloof me nu maar niets meer. Dan doet het ook niet langer zeer.
Waarvoor ben ik op aarde De zin van mijn bestaan? Mijn wens is mensen helpen en samen met hen gaan. Tranen willen drogen dragen een deel der last. Eigenlijk niets bijzonders maar 't is wat bij me past. Niet voor eer en glorie, dat is niet mijn doel. Als ik een beetje helpen kan geeft dat zĂł'n goed gevoel.