sonder siene lippe tu beweghe seght die heremiete mie: ghie bin unne frieje mins
nie sonder sorghe ende piene losghaone kenne ep so floete sie drieft op unne freemde ghetieje
unne ghebet gheliecke ghinn ent ut draoght saote da skient tu sterfe bie noghte of wort aldore geskoont in eensaome voghte
hore togh daor in 't lofe unne noghtegaole singe fult die stille naor ferre ghebiet
ut's gheliek dunne onsichbaore Ghottecke maor die foggel tone in t'kliene die kraghte so waor ons bliefe, hil vaoke, unne eghte sottecke
(Iegene Taole)
|