ik vul de geboden tijd
veel minder in dan
het denken zou willen
ontleen de huidige zin
aan het heden
dat mijn gevoel alleen
met de thans aanwezige
ervaring kan stillen
niet dat ik spreek
over onmacht
of al van overgave
ik word geacht,
daar de ziel dat vraagt,
mij aan de werkelijkheid
hetzij zoet dan wel zuur
doorgaans te laven
het is ook raken
aan de uiteinden
van een regenboog
of vertragen in een andante
de ogen gedrenkt
in vormeloze liefde
die de hoop zo aanlengt
ik ben geaard in het leven
doch ook meedrijvend
in de onkenbare stroom
dat draagt mijn adem
waarom zou ik hopen
op een nu nog
onverstaanbare droom
|
