Vers 62. Door zijn aandacht te richten op zinsobjecten onstaat er aantrekkingskracht. Uit aantrekkingskracht ontstaat er verlangen en begeerte, en begeerte is de oorzaak van toorn.

Als het bewustzijn zijn zinnen richt op objecten ontstaat er aantrekkingskracht. Uit aantrekkingskracht ontstaat er verlangen en begeerte. En wanneer de verlangens niet worden bevredigd ontstaat er toorn. Het kunstmatig onderdrukken van begeerte is zo goed als gedoemd te mislukken. Door zich echter over te geven aan de Allerhoogste en zijn activiteiten aan Hem op te dragen, transcendeert men zijn verlangens naar een hogere smaak, naar zuivere spirituele vreugde, en kan men zijn materiële verlangens daadwerkelijk overwinnen.

Vers 63. Toorn is de oorzaak van misleiding; misleiding veroorzaakt verwarring van het geheugen; door verwarring van het geheugen gaat het onderscheidingsvermogen verloren en valt de mens terug in het materiële moeras. 

Door toorn raken we in een toestand van illusie en misleiding. Vervolgens worden we totaal verward en vergeten alle kennis die we hebben opgedaan. Hierdoor verliezen we het onderscheidingsvermogen (Buddhi) en kunnen het verschil tussen goed en kwaad, tussen wat is en niet-is niet meer waarnemen. Het gevolg is dat de mens zijn zelfbeheersing verliest en terugvalt in de materiële natuur.

Vers 64. Hij die zich beweegt temidden van zintuiglijke objecten terwijl hij zijn zintuigen beheerst, vrij van gehechtheid zowel als van afkeer, bereikt eeuwige vrede.

In deze stoffelijke wereld zijn we aangewezen op onze zintuigen maar waar het om gaat is hoe men deze gebruikt. De natuurlijke activiteit van de zintuigen gaat steeds gepaard met tegenstelling zoals bijvoorbeeld liefde en haat. Wie echter naar bevrijding verlangt gebruikt zijn zintuigen zonder voorkeur en afkeer, en enkel in dienst van de Allerhoogste. Zo iemand transcendeert zichzelf, verkrijgt zelfbeheersing, kalmte en vrede.

Vers 65. Wie volkomen vervuld is van Godsbewustzijn, tevreden en vredevol is, wordt vrij van geestelijk en lichamelijk lijden en bereikt standvastigheid.

Wie zich bewust is van de Allerhoogste als Overziel in zijn hart (Heer Jezus: het Koninkrijk der Hemelen bevindt zich in u) wordt een standvastige, tevreden ziel en gebruikt de zintuiglijke objecten enkel als deze niet te vermijden zijn, maar zonder er zich aan te hechten.

Vers 66. Wie niet verbonden is met de Allerhoogste kan geen vrede verwachten. Enkel in vrede eindigt zijn geestelijk en lichamelijk lijden omdat iemand met een stille geest standvastig is. Geluk kan niet bestaan zonder vrede.

Concentreer je op de Allerhoogste die in je hart woont als de Overziel. volbreng al je activiteiten als een offer aan Hem, de Geliefde, zonder voor- of afkeer, zonder de vruchten te willen plukken. Spoedig zal je geest stil worden, zuiver en standvastig, en vervuld van intens geluk.

Vers 66. Wie niet verbonden is met de Allerhoogste kan geen onbewogen geest hebben, zonder welke vrede onmogelijk is. En hoe kan men gelukkig zijn als men de vrede niet kent?

Voor iemand die niet toegewijd is aan de Allerhoogste kan er geen vrede zijn, noch standvastigheid van geest, noch kennis van de ware natuur van het Zelf. Er is geen blijvend geluk voor iemand die enkel verlangt naar materiële dingen en verblijft in de klauwen van zintuiglijk genot.

Vers 67. Zoals een schip op zee door de storm her- en derwaarts wordt geslingerd, zo wordt het onderscheidingsvermogen meegesleurd door de geest, wanneer deze wordt belaagd door de dwalende zinnen.

De juiste manier om de geest te beheersen is om "alle" zintuigen in dienst van de Allerhoogste te gebruiken. Als men zelfs maar één zintuig op zinnelijke objecten richt wordt het onderscheidingsvermogen van de toegewijde en de kennis van het Zelf en het niet-Zelf vernietigd.