Vers 23. O zoon van Partha (Arjuna), als Ik zou ophouden met handelen zouden alle mensen maar al te graag hetzelfde doen.

Het ligt in de aard van de meeste mensen om het zich gemakkelijk te maken. Indien Avatars en Godsgerealiseerde zielen niet meer zouden handelen en hun plichten vervullen zouden de mensen maar al te graag in hun voetsporen treden en dat zou hun ondergang worden.

Vers 24. Als Ik niet zou handelen zouden deze werelden in verval geraken en zou het menselijk geslacht te gronde gaan; Ik zou de oorzaak van chaos zijn met vernietiging als gevolg.

Steeds weer legt de volmaakte Yogi Shri Krishna er de nadruk op dat zowel Hij als de mens die Zelfverwerkelijking heeft bereikt voor het oog van de materiële wereld moet blijven handelen en het goede voorbeeld geven om de onwetende mensheid niet in verwarring te brengen. De volmaakte Yogi is vrij van elke handeling en plicht doch dit geldt enkel voor hem en niet voor degenen die de eerste stappen zetten op het spirituele pad. In dit tijdperk van Kali yuga roepen velen zichzelf uit tot een Zelfgerealiseerde ziel en volmaakte Yogi hoewel zij hier nog niet aan toe zijn, en bij hun val hun volgelingen meesleuren. De veiligste weg is om als Guru een Avatar of Zelfgerealiseerde wijze te kiezen die is overgegaan en zijn spirituele waarde voor de mensheid heeft bewezen.

Vers 25. O afstammeling van Bharata (Arjuna), zoals de onwetenden handelen en hun plichten vervullen maar gehecht zijn aan het resultaat, zo handelen de wijzen zonder gehechtheid voor het welzijn van de mensheid.

Soms lijkt het alsof de onwetende en de wijze dezelfde handelingen verrichten. Het verschil is dat de onwetende begerig is naar de vruchten van zijn activiteiten terwijl de wijze enkel en alleen handelt om de Allerhoogste te plezieren. Door de Allerhoogste te plezieren voelt de wijze zich vervult van intense transcendentale vreugde die de begeerte naar de vruchten van de activiteiten van de onwetende in zulke mate overstijgt dat dit niet in woorden valt te omschrijven.

Vers 26. Een wijze moet niet de geest van de onwetenden, die gehecht zijn aan de resultaten van hun activiteiten, in de war brengen. Hij dient al zijn handelingen op de juiste wijze uit te voeren, met toewijding en geconcentreerd op Mij; zo zal hij allen bezielen om hetzelfde te doen.

Het is onmogelijk te lopen vooraleer men heeft geleerd om te te stappen. Het yogapad is een pad dat met volle toewijding dient te worden bewandeld. Het is helemaal niet ongebruikelijk dat men soms één stap voorwaarts zet en twee achteruit. Laat je hierdoor niet ontmoedigen. De wijze geeft constant aanwijzingen door te handelen hoewel hij helemaal niet meer hoeft te handelen want hij heeft het uiteindelijke doel bereikt. Door echter zelf te handelen wil hij de beginneling op het spirituele pad niet in verwarring brengen. Stap per stap zal de leerling de aanwijzingen van de leraar volgen tot ook hij het uiteindelijke doel heeft bereikt. Dan bestaan er leraar noch leerling meer, enkel de Allerhoogste, de Geliefde, waarin beide in de allerhoogste gelukzaligheid zijn opgegaan.

Vers 27. Het zijn de drie hoedanigheden (Guna's) van de natuur (Prakriti) die alle activiteiten uitvoeren. Onder invloed van het ego is de onwetende in de veronderstelling dat hij het is die handelt.

In deze materiële wereld zijn we allen onderhevig aan de hoedanigheden van de materiële natuur (goedheid, hartstocht en onwetendheid). De onwetende denkt, misleid door zijn ego, dat hijzelf de uitvoerder van zijn handelingen is. Dit kan hem bijvoorbeeld een vals gevoel van trots geven bij het tot stand brengen van een grootse activiteit. We dienen echter te beseffen dat alles en dus ook de natuur deel uitmaakt van de Allerhoogste, de Bestuurder van al wat is. Waarom we in deze materiële natuur gevangen zitten is een groot mysterie. Velen menen een verklaring te hebben... Wel blijft het een feit dat we de illusie van de materiële natuur dienen te doorschouwen en overwinnen om één te worden met de Allerhoogste, de Geliefde, en naar ons ware thuis terug te keren. Dit vers mag geenzins gebruikt worden om al onze kwade daden goed te praten en de verantwoordelijkheid bij de materiële natuur te leggen.

Vers 28. Wie de waarheid kent, O sterkgearmde (Arjuna), laat zich niet in met de zintuigen en hun zinsbevrediging, want hij kent goed het verschil tussen devotionele en resultaatgerichte activiteiten.

Door de een of andere manier zijn we verstrikt geraakt in de materiële levensopvatting die ons voorschrijft dat onze activiteiten resultaatgericht dienen te zijn. Van kleins af aan leert ons de materiële maatschappij dat dit de enige waarheid is. Slechts een kleine minderheid heeft het geluk reeds als kind de juiste spirituele kennis te ontvangen. Wie op latere leeftijd in aanraking komt met deze wijsheid dient als het ware af te kicken. Het is een harde innerlijke strijd waarbij de sprituele zoeker als het ware moet gedeprogrammeerd worden. Het onderscheidingsvermogen (Buddhi) moet constant in werking zijn zodat men het ware van het onware kan onderscheiden om zo vorderingen te maken tot het uiteindelijke doel is bereikt.