Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
Ook al wandel ik graag in de natuur, af en toe eens een stadswandeling vind ik zeker de moeite! De Brugsche Globetrotters organiseerden vandaag hun tocht Brugge binnenste buiten in Kerstsfeer. Om 7 uur reeds met de trein richting Gent, en om iets na half negen was ik in Brugge waar het gelukkig droog was en zo zou blijven. De start was een kleine tien minuutjes wandelen van het station en na mijn inschrijving en de traditionele koffie met een broodje kon ik vertrekken voor één van de mooiste (stads)wandelingen die ons land telt. Met mijn fototoestel in de hand stapte ik het eerste stukje langs de Dumery-klok, het Stubbekwartier, door de Ezelpoort en het plantsoen van pastoor Van Haecke tot aan de eerste controle in café De Vismijn na een kleine vijf kilometer. Dit cafeetje was eigenlijk veel te klein voor de vele wandelaars dus stapte ik onmiddelijk verder. We vervolgden onze weg langs kleine steegjes en straatjes voorbij de Sint-Jacobskerk en het Prinsenhof waar nu een vijsterrenhotel is. Het viel mij eigenlijk op dat Brugge wel zeer veel hotels heeft, maar aan het aantal toeristen te zien die ik tegenkwam zullen die wel allemaal goed gevuld zijn. Op de grote markt was het een drukte van jewelste, mede dankzij de ijspiste die er tijdens deze kerstperiode opgebouwd is. Men zou bijna het Belfort vergeten, een toren van 83m en 366 trappen, die ik wel eens op een andere keer zal beklimmen Een beetje verder kwamen we aan Burg, waar het prachtige stadhuis gelegen is. Na het passeren van het Keersken en het standbeeld van Jan Van Eyck komen we aan de Walburgakerk. Het was lang geleden dat ik nog eens in een kerk was geweest maar deze barokke kerk uit 1642 is zeker een bezoekje waard. Na de (weer veel te kleine) controle brengt het parcours ons langs het Bisschopshuis, de Onze Lieve Vrouwekerk en het standbeeld van Guido Gezelle gaan we naar het Coletynenhof en daarna richting Begijnhof. Hier herken ik stukken die we in juni bewandelt hebben tijdens de vernieuwde Nacht van Vlaanderen, die ons van Torhout tot de rand van Brugge bracht. In het Begijnhof wonen geen Begijntjes meer, maar wel nog Zusters Benedictinessen. Overal staan bordjes om zo stil mogelijk te zijn, en dat wordt wonderwel gerespecteerd door iedereen die het binnenhof passeert. Een paar minuutjes later komen we terug aan het station van Brugge, waar op het pleintje ervoor het ijssculptuurfestival is. Daar is voor mij spijtig genoeg geen tijd meer voor, ik moet me haasten om mijn trein te halen want ik moet vanavond naar het personeelsfeest van mijn echtgenote.
Het was een zeer mooie en goed aangeduide wandeling, met een speciale dank voor de bordjes aan de gebouwen waar zeer veel informatie opstond. Het enige minpuntje waren de veel te kleine controleposten, maar dat hebben we op de kerstmarkt kunnen goedmaken
Vandaag organiseerden de Reynaertstappers uit Belsele-Sinaai hun 24ste Kersttocht. Je kan er kiezen uit 7, 11, 17 en 23 km. Ik kies voor de langste afstand, tenslotte ben ik er zeer vroeg bij en is het nog donker als ik aan de startzaal arriveer. Na het nuttigen van een broodje (met gehakt) en een koffietje ben ik er klaar voor. We gaan eerst door het centrum van Belsele, langs het gemeentehuis en de oude dorpspomp, daarna langs de spoorlijn tot aan het station van Sinaai, waar het een beetje verder een eerste keer controle is na een kleine drie kilometer. Hier eet en drink ik terug iets want nu komt een stuk van zo'n negen kilometer. We passeren het voetbalveld van Sinaai en gaan via kleine wegen naar Puivelde. Onderweg zijn er vele kapelletjes, blijkbaar is dit een zeer gelovig gebied. Het is ondertussen licht geworden en het weer is toch niet al te koud en droog, prima wandelweer dus. In het St. Jobcentrum te Puivelde is het controle en hier gaan we een lus maken van een dikke zes kilometer. We wandelen langs oude "wegels" en door de bossen van Puivelde. Waar er zitbanken staan vind je ook palen met gedichten op van Dirk Van Bastelaere (48-jarige dichter uit St. Niklaas) en van Daan Anthuenis. Na de 2de controle in Puivelde gaat het terug naar Belsele, waar ik om twaalf uur terug ben. Na het eten van een overheerlijke pannekoek is het tijd om huiswaarts te rijden, om drie uur is het cross op TV en dat wil ik zeker niet missen! Het was een mooie wandeling langs vele bezienswaardigheden, vriendelijke medewerkers en een prima wandelweertje, meer vraagt een mens niet voor een prima wandelzondag
Op zaterdag 13 december organiseert mijn wandelclub Opsinjoorke Mechelen voor de elfde keer "Mechelen in den doenker"
Een sfeervolle wandeling door de Mechelse binnenstad met kerstverlichting, langs de heropende Melaan met controlepost in Café Melaan met standjes en tentoonstelling van olieverfschilderijen van de bekende Arthur (VTM-schuif af). Kerstverlichting en levende kerststal met animatie in Groot-Begijnhof. In het Klein-Begijnhof multiculturele kerstmarkt met eet- (oesters, bakharing, ...) en drankstandjes, randanimatie met live-muziek. Voorstelling smoelenboek van Luc Perdieus.
Afstanden: 5 - 10 km (zaklamp voorzien) Inschrijving: vanaf 14u tot 21u Startplaats: KHM Campus De Ham, Raghenoplein 21, 2800 Mechelen
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
Een beetje verder kwamen we aan Burg, waar het prachtige stadhuis gelegen is. Na het passeren van het Keersken en het standbeeld van Jan Van Eyck komen we aan de Walburgakerk. Het was lang geleden dat ik nog eens in een kerk was geweest maar deze barokke kerk uit 1642 is zeker een bezoekje waard. Na de (weer veel te kleine) controle brengt het parcours ons langs het Bisschopshuis, de Onze Lieve Vrouwekerk en het standbeeld van Guido Gezelle gaan we naar het Coletynenhof en daarna richting Begijnhof. Hier herken ik stukken die we in juni bewandelt hebben tijdens de vernieuwde Nacht van Vlaanderen, die ons van Torhout tot de rand van Brugge bracht. In het Begijnhof wonen geen Begijntjes meer, maar wel nog Zusters Benedictinessen. Overal staan bordjes om zo stil mogelijk te zijn, en dat wordt wonderwel gerespecteerd door iedereen die het binnenhof passeert. Een paar minuutjes later komen we terug aan het station van Brugge, waar op het pleintje ervoor het ijssculptuurfestival is. Daar is voor mij spijtig genoeg geen tijd meer voor, ik moet me haasten om mijn trein te halen want ik moet vanavond naar het personeelsfeest van mijn echtgenote.
Ik ben Steven Jaspers
