|
Vrijdag neem ik voor de eerste keer in mijn toch al vrij lange wandelcarrière deel aan een groepswandeling. Vos Schaffen organiseert voor de tweede keer een 100 kilometertocht, de Gildentocht. De vorige keer dat ik bij Vos was gaan wandelen had Filip Bonnyns me hierop attent gemaakt, want er was enkel reclame via folders omdat de tocht niet in het heilige boek, de marching, vermeld staat. Ze kwamen ons ophalen aan het station en vijf minuutjes later waren we in de Gildenzaal waar de start gegeven wordt. Er zijn twee groepen qua snelheid, eentje 6.5 km/u en de andere 6 km/u. Ik heb me ingeschreven voor de 6 km/u maar kan daar ter plekke toch nog wisselen, zodanig dat ik bij de snellere jongens zit. Onze baankapiteins zijn Kris Hazenbosch, die ook het parcours uitgestippeld heeft, en Jef. Na een speech van de voorzitter gaan we om tien voor negen naar buiten waar we met een groep van 22 man (waaronder één vrouw) samen vertrekken voor deze lange tocht. Ik zit in een zeer select gezelschap de komende uren, waaronder enkele bijzonder snelle snelwandelaars en de anderen zijn wandelaars die ook makkelijk afstanden boven de 100 aankunnen, ervaring zat dus.
Het eerste deel brengt ons rond het vliegveld van Schaffen naar Diest. De sfeer in de groep zit er onmiddellijk goed in, Kris op kop en Jef als laatste. Mijn eerste ervaring van in een groep te wandelen valt goed mee, ik maak een praatje met enkele mensen die me anders voorbijvliegen op een tocht en leer hen zo toch beter kennen. In Diest zelf hebben we na negen kilometer bevoorrading in het Wit Huis, waar we tien minuutjes kunnen rusten. Daarna verzamelt Kris terug de groep en kunnen we verder.
Het tweede gedeelte is direct al een pak zwaarder. We trekken over de Kloosterberg door Webbekom naar Halen. Ik zit voortdurend achteraan de groep en als we door smalle weggetjes moeten is het elke keer mijn uiterste best doen om weer bij de groep vooraan aan te sluiten. Het parcours is heel afwisselend, soms over asfalt, dan een grindweggetje, aardeweggetjes of door het gras, we krijgen het allemaal. Na een dikke tien kilometer hebben we in Halen een wagenrust, waar we iets kunnen drinken en een stukje cake krijgen. We zitten enkel minuutjes voor op schema, en ook hier hebben we exact tien minuten rust.
Het derde deel is terug een stuk van negen kilometer. Het parcours blijft heuvelachtig en afwisselend, Kris heeft erg zijn best gedaan voor ons. Om half twee zijn we in Waanrode, waar we na een dikke 28 kilometer rust hebben in café 't Jagershof. Hier drink ik een cola en krijgen we een boterham met kaas en zit ik aan tafel met Jef Glassee en Rene Smets, mijn twee facebookvrienden. Hier kunnen we twintig minuutjes rusten en daar ben ik blij om, want dit tempo op zo een vrij lastig parcours is voor mezelf toch wel zwaar. Ondanks dit late uur is iedereen nog zeer goed wakker, ook onderweg is het nooit stil in de groep. In dit cafeetje zingen we nog happy-birthday voor Sven, die zijn zeventiende verjaardag viert met zijn tweede 100km-tocht!
Het vierde gedeelte is een stukje van een kleine zeven kilometer die ons over de Hermansheuvel naar Assent brengt. Ook nu zit ik weer achteraan en kan juist volgen, het zweet loopt van mijn rug af, mede dankzij het mooie en vrij warme weer. In Assent hebben we terug een wagenrust, ook de verzoging is tiptop in orde! Ook hier hebben we tien minuutjes, en deze worden ook nu stipt gerespecteerd.
Bij de start van het vijfde gedeelte zet ik me vooraan naast Kris en dat blijkt een goede keuze. Hier moet je niet vertragen op de smallere stukken en daarna versnellen om terug in te halen maar kan ik hetzelfde tempo aanhouden en daar voel ik me beter bij. Even voorbij de rust gaan we de N2 over, waar er enkele huizen rood verlicht zijn :-D en gaan we op de Luienberg. We maken een ommetje naar het grote witte Christusbeeld waar we even halt houden om een foto te maken en zijn weer weg door de velden en gaan naar Scherpenheuvel. We komen voorbij de basiliek en Rene en ikzelf raken zo achteraan in de groep omdat wij de enige twee zijn die foto's maken. In de brandweerkazrne hebben we dan na 44 nachtelijk kilometers onze eerste bagagerust. Als we binnenkomen in de zaal staat er voor de wandelaars een bord klaar met spek en eieren, alles is hier tot in de puntjes geregeld. Ik neem de tijd om te eten en te drinken, een wandelaar draait even bijna volledig weg, waarschijnlijk door de warmte in de zaal. Ik besluit om mijn lange broek in te korten naar een short en wissel ook van schoenen, mijn zaklamp verdwijnt eveneens in mijn tas. Om kwart na vijf, na 45 minuten rust, is het tijd om te vertrekken. Als wij buitenkomen arriveert de andere groep en ook hier zit de sfeer er precies goed in.
Een paar minuten na ons vertrek begint het al licht te worden, tijd om de mooie omgeving te kunnen aanschouwen. Ook na het ontbijt is iedereen nog klaarwakker en wordt er gepraat en verteld tegen elkaar dat het een lieve lust is. Na een klein uurtje zijn we in Testelt, waar we in een tentje een kom soep en vijf minuutjes rust krijgen. We zitten hier op vijftig kilometer en dus in de helft. Na deze rust komen we tot aan de rand van Demerbroeken, maar slaan linksaf de Voortberg op. Na een zeer pittige klim zien we onder ons het tentje van de soep en kan je inschatten hoe hoog je op deze korte tijd reeds bent. Langs de randen van het Vierkensbroek gaan we naar het Averbode Bos waar we ook enkele stevige klimmetjes krijgen voorgeschoteld. Na dit bos komen we aan de Abdij van Averbode waar we in de Dreef terug een wagenrust hebben. Normaal kan je in de lente- en zomermaanden in deze dreef ijsjes komen aan verschillende wagens, maar vandaag staat er enkel de wagen van een medewerker waar we iets kunnen drinken en een lekkere rijstpap krijgen. Ook hier hebben we tien minuutjes die zeer snel voorbij zijn.
Het volgende gedeelte is het laatste dat we met de voltallige groep zullen afwerken. Via Schoot trekken we de natuur in, waar we de komende uren niet meer zullen uitkomen. Het tempo wordt blijkbaar opgedreven, iets wat ik voor Averbode ook al vermoedde, en als dan ook onderweg enkele foto's neem raak ik een beetje achterop. Om tien voor zeven, een kwartiertje te vroeg op schema, komen we aan de rand van Tessenderlo en hebben we in De Peerdeposterij onze eerste echte controle. Buiten worden er nog enkel groepsfoto's gemaakt, een mooi aandenken aan de toffe sfeer die er was, binnen krijgen we een smos met kaas of ham. Vanaf nu is het een vrije wandeling die afgepijld is, en de jonge Sven is er onmiddellijk weer vandoor. ik neem afscheid van Rudi die samen met de andere snelwandelaars ook niet te lang blijft en die ik niet meer zal terugzien. We blijven met acht personen over, Ivan blijft achter en gaat het rustiger aan doen.
Om half acht trekken we naar buiten en terug de natuur in. We gaan door natuurreservaat Gerhagen en even later gaan we over de Houterenberg. Ons groepje valt in twee, we blijven met vier achter en houden ons aan het schema dat we reeds de hele nacht gevolgd hebben, de vier anderen gaan ietsje sneller. In Engsbergen hebben we na 70 kilometer een nieuwe wagenrust waar we een cola en een stukje chocolade krijgen. We besluiten om met vier samen te blijven, ikzelf, Kris , en dan nog de twee oudsten van de groep Jan en Dré, allebei meer dan zeventig jaar maar beiden nog in blakende gezondheid en met een conditie waar sommige twintigers alleen maar van kunnen dromen. Ze hebben samen al meer dan 270.000 kilometer gewandeld en weten over elke lange-afstandstocht in België en Nederland wel iets te vertellen dus vervelen doen we ons zeker niet.
Het volgende gedeelte brengt ons naar de Rodenberg langs zandvlakten. De zon schijnt ondertussen al volop en het is vrij warm, een extra meerwaarde aan deze toch al prachtige tocht. Met vieren komen we aan in Deurne (niet bij Antwerpen) waar we ook nu een wagenrust hebben en een cola en banaan krijgen. We blijven perfect op ons schema zitten en ook lichamelijk voel ik me nog zeer goed in orde. Hierna krijgen we nog een vrij lang stuk van 8,5 kilometer. Na een klein stukje door het dorp trekken we terug door de natuur en ontdekken we mooie natuurstukken van deze streek, Kris heeft werkelijk zijn best gedaan om de mooiste plekjes van deze streek aan ons voor te schotelen. Dankzij het parcours en het aangename gezelschap van mijn drie metgezellen vliegen de kilometers voorbij en voor ik het weet staan we al aan de volgende controle in een zaaltje in Vleugt. We zitten ondertussen ook samen met de gewone afstanden van de Gildentocht en is er dus best wat volk op deze controleplaats. We nemen onze sporttas en zetten ons buiten in het zonnetje. We rusten een kwartiertje en zijn weer weg voor de laatste 15 kilometer, het is ondertussen halfeen 's middags.
Er volgt nu een kort stukje van vier kilometer tot aan de rand van de Venusberg, waar we onze laatste wagenrust hebben. Snel weer op pad want de spieren beginnen toch wat weerspannig te doen, zeker als je wat te lang blijft zitten. Het gaat verder over de Venusberg naar Meldert waar we een laatste keer controle hebben op zo'n zes kilometer van het einde. Hier eet ik nog een soepje terwijl de drie anderen iets fris drinken.
Om tien na twee zijn we terug de baan op. We komen voorbij de kerk van Meldert die achteraan volledig ingezakt is. Even later krijgen we de laatste helling van de dag, Kris verteld me dat we er zo'n 25-tal gekregen hebben tijdens de ganse tocht. Het laatste halfuurtje zingt Jan nog een paar liedjes van tijdens de oorlog en ook nog enkele lange gedichten van vroeger, ongelooflijk hoe hij zo'n lange teksten kan onthouden :shock: Even na drie komen we dan terug aan in Schaffen waar het gisteren allemaal begon, we feliciteren mekaar en ook binnen in de zaal zitten nog de meeste wandelaars van onze groep op ons te wachten. Ik krijg een mooi aandenken voor mijn eerste deelname, diegene die hem voor de tweede keer meeliep krijgt een prachtige blauwe t-shirt van Dorne Sport, de locale sportwinkel uit Diest.
Deze Gildentocht was één van de betere én mooiere 100 kilometertochten die ik al meegedaan heb, Kris heeft voor ons werkelijk een fantastisch parcours uitgezocht, en ook als baankapitein deed hij het voortreffelijk. De medewerkers van Vos Schaffen zou ik ook graag bedanken voor hun tijd en moeite voor onze verzorging, het was top! En verder natuurlijk mijn medewandelaars die er mee voor zorgden dat dit een onvergetelijke tocht werd:!: Tot volgend jaar:!:
|
Ik ben Steven Jaspers
