|
Slechts een drietal weken geleden heb ik besloten om deel te nemen aan de verbroederingstocht tussen De Brugsche Globetrotters en De Trekvogels Boekhoute, de 100 kilometer Brugge-Boekhoute-Brugge. Vrijdag was het dan zover, na een fikse treinrit en nog een stukje met de bus, kom ik om even na vier uur in het lyceum van Sint-Kruis waar de start gegeven wordt voor deze tweede editie. Ik zet me bij Guy en langzaamaan komen andere bekende en minder bekende wandelaars binnen. Even voor zes uur doe ik mijn bagage weg en sta ik samen met 130 wandelaars klaar op de speelplein te wachten op de start voor wat de langste tocht ooit zal worden die ik reeds gedaan heb.
Stipt om zes uur gaat de schoolpoort :-D open en bij het buiten gaan krijgen we onze startstempel. Ik houd er direct een zeer strak tempo op na, samen met René. Via het domein van Rijckevelde gaan we naar Sijsele, na vijftig minuten zitten we in een lange flauwe bocht en zie je al grote verschillen tussen de wandelaars, dit zou wel eens een eenzame tocht kunnen worden als je niet in een groepje terecht komt! Even na zeven uur zijn we op de eerste controlepost waar we een cola en een suikerwafel krijgen. Snel naar binnen en weer op pad, via kleine wegen steken we de grens over van Oost-Vlaanderen en zijn een uurtje later in Donk, waar we op de tweede controleplaats een cola en een appel krijgen in de Smoufelbeekhoeve.
Van hieruit vertrekken we met vier en dit zou de rest van de tocht zo blijven, René uit Diepenbeek, Maaike uit Brugge zelf en Jan van de pompoenstappers zullen me gezelschap houden tot het bittere einde. Vanuit Donk krijgen we een stuk van een kleine dertien kilometer voorgeschoteld naar Eeklo. Onderweg komen we voorbij de "pispothoeve" :-), het Canadamuseum te Adegem, komen voorbij de taverne "In 't stadhuis van Raverschoot", steken het Schipdonkkanaal over en komen via een stukje groen aan de derde controlepost in een school te Eeklo, waar ik een colaatje neem met een banaan en een koek. Hier nemen we de tijd om even neer te zitten, het is juist tien uur en we hebben reeds 27 km gedaan, het gaat goed vooruit. Buiten is het donker aan het worden en ik doe dan ook mijn jasje en mijn fluovestje aan.
Als we buitenkomen lezen we dat we nu de gele pijlen moeten volgen in plaats van de rode die we tot nu toe gevolgd hadden, vanaf hier hebben de Trekvogels afgepijld. We gaan door het centrum van Eeklo waar het stadhuis en de kerk prachtig verlicht zijn. René en ikzelf trekken regelmatig foto's en moeten dan telkens veel moeite doen om de twee anderen in te halen, het blijft razendsnel gaan in ons groepje. In Kaprijke krijgen we op de vierde controleplaats een cola met yoghurt en rozijnen, en na 45 kilometer zitten we in Bassevelde waar we op de vijfde controlplaats een eerste keer bagage hebben. Hier eten we een boterham met kaas of hesp en krijgen we zeer lekkere soep. Na twintig minuutjes rust sta ik recht en voel ik een vervelende pijn in mijn rechterknie, dat belooft niet veel goeds :-?
Van hieruit maken we een lus naar Assenede en terug. Het tempo wordt een beetje gedrukt, ik ben niet de enige met lichamelijke ongemakken, ook Maaike heeft last van stijve spieren en René een klein beetje van zijn rug. We blijven nu heel de tijd over asfaltbanen gaan, en na een kleine rustpauze in Assenede op de controle, zijn we drie uur later terug op de bagagepost in Bassevelde waar we onze zevende controlepost hebben. Het is bijna vijf uur in de morgen en buiten begint het stilletjesaan licht te worden, mijn fluovestje en mijn lamp gaan de trolley in, mijn jas hou ik toch nog aan want het is buiten nog wel fris. We rusten weer twintig minuutjes en ook nu doet mijn knie pijn als ik rechtsta, maar iedereen voelt wel iets na deze afstand.
De sfeer in ons groepje blijft opperbest, en net zoals tijdens de nacht vertelt ieder om beurt een verhaal en vliegen de kilometers voorbij. De zon begint zich stilletjesaan te laten zien en de lucht kleurt rood aan, tijd voor René en mezelf om ons fototoestel terug boven te halen, en ook Maaike haalt haar toestel boven. In Kaprijke komen we over het grasperkje voor het prachtige stadhuis en even later zijn we op de controle, dezelfde als daarstraks, we gaan blijkbaar via dezelfde controleposten terug naar Brugge. Volgens mijn blad hebben we nu het laatste lange stuk van boven de negen kilometer gehad en zijn de volgende delen nooit langer dan zeven kilometer, waar ik alleen maar blij om kan zijn want de lange rechte asfaltbanen beginnen mentaal toch een beetje hun tol te eisen.
Bij het volgende stuk krijgen we het gezelschap van vier anderen en word ons groepje plots verdubbelt in aantal. In Eeklo na 78 kilometer gaan de vier anderen sneller door dan wij en blijven we terug met vier over. Op de tafel ligt een bladje waarop staat dat de volgende post niet op 5,4 ligt maar op 6,4 :-( en aangezien de tocht zowiezo al 101,9 km was komt hij nu op 102,9 km. Er zit natuurlijk niets anders op en vol goede moed vertrekken we richting Maldegem. We gaan terug over het Schipdonkkanaal aan de taverne en komen even later op een zeer drukke baan terecht. Het andere groepje van vier loopt enkele honderden meters voor ons uit en kunnen we perfect zien wanneer we bijna aan de controleplaats gaan zijn. Na een dik uur zijn we er nog altijd niet en beginnen we ons wat ongerust te maken, het moreel slinkt als sneeuw voor de zon. Ik probeer mezelf wijs te maken dat er gewoon geen controle was en dat we al verder zitten, maar na anderhalf :!: uur komen we eindelijk in het centrum van Maldegem in het cafeetje waar we moeten zijn. De mensen achter de controletafel geven toe dat het stuk dat we zojuist gedaan hebben een dikke acht kilometer was, dus nog eens twee extra wat het totaal al op 105 brengt :shock: Na zulk nieuws moeten we even bekomen en drinken Jan en Maaike er een pintje op, ik en René houden het bij cola.
We zetten ons recht en maken ons klaar voor de laatste 18 kilometer. Via het centrum van Maldegem gaan we naar de tuinen van de St Annakapel, en via een lange veldweg krijgen we nog eens een klein stukje andere ondergrond. Even later zitten we terug op de rechte asfaltbanen die ons naar de Smoufelbeekhoeve in Donk brengen.
Na de controle gaan we terug de baan op naar Sijsele, onderweg krijgt Maaike het bezoek van haar vriend die hier aan het mountainbiken is. Dat ze haar vriend even gezien heeft geeft haar vleugels want het tempo wordt terug een beetje opgetrokken.Even voor Sijsele krijgen we een "vliegende" controle in een caravan, de volgende controlepost is in het Keunekot waar de vriend van Maaike ons zit op te wachten. Om twintig na twaalf zetten we ons recht voor het allerlaatste stukje van deze extra lange tocht, en om half twee komen we moe maar voldaan terug waar het gisteren allemaal begon. Ik feliciteer mijn drie gezellen, binnen krijgen we een fles Augustijnbier en een mooie t-shirt wat we in dank aannemen. Na het drinken van een "Brugse zot" neem ik afscheid van Jan en Maaike en neem samen met René de bus naar het station. In Brussel-Noord neem ik dan afscheid van hem, het laatste stukje met de trein moet ik alleen doen.
Het was een vrij saaie tocht met lange rechte asfaltwegen als kenmerk, de verzorging was in orde en ook de medewerkers waren zeer vriendelijke en behulpzaam. Verder zou ik ook René, Maaike en Jan willen bedanken voor hun zeer fijne gezelschap, samen hebben ze ervoor gezorgd dat de tocht goed verlopen is, want alleen had dit heel wat anders geweest:!:
|
Ik ben Steven Jaspers
