|
Eindelijk heb ik nog eens de tijd om naar de noorderburen te trekken voor een Kennedymars. Plaats van het gebeuren is Geldrop nabij Eindhoven, waar Olat de Kempenlandtocht organiseert. Even voor tien arriveer ik aan het sportcomplex van KC De Kempen en kan ik me binnen inschrijven, ik krijg startnummer 160, nadien zet ik me bij een andere Belg, Ludo uit Willebroek, en samen doden we de tijd tot het vertrek. Even voor de klok van elf gaan we naar buiten om onze bagage af te geven en klokslag elf uur start ik samen met 70 anderen aan deze Kennedytocht.
Ludo gaat er als een pijl vandoor, ikzelf houd me aan mijn eigen tempo en neem dan ook afscheid van hem. Na de doortocht door het centrum van Geldrop met zijn prachtige kerk steken we de A67/E34 over en volgen fietspaden richting Valkenswaard. Onderweg komen de wandelaars van de 110 kilometer erbij, ze zijn vertrokken om acht uur vanavond, en na een zeer donkere passage in een dennenbos hebben we na een kleine elf kilometer een eerste wagenrust. De bevoorrading bestaat uit soep en broodjes, er staan schaaltjes met kaas, chocolade, salami, drop, enz.. en ook om te drinken is er heel wat keuze, prima bevoorrading dus.
Na vijf minuutjes en met een volle buik :-) ben ik weer weg en volg een drukke baan. We slaan linksaf het industriegebied in waar er in sommige magazijnen nog hard gewerkt word. aan de Venbergse watermolen houd ik even halt, spijtig dat het donker is want van deze molen was reeds sprake in het jaar 1227 en heeft een zeer rijke geschiedenis. Na het oversteken van het riviertje Dommel hebben we even verderop onze tweede wagenrust na 17 kilometer, en ook hier is er een zeer uitgebreide bevoorrading. Wanneer ik even rust komt Marc hier aan, een voor mij zeer bekende wandelaar uit Lier. Hij doet de 110 kilometer, we besluiten om samen verder te gaan zo lang het parcours van onze afstanden samen blijft.
De tocht brengt ons verder langs Westerhoven, Bergeijk en Eijkereind, enkele plaatsen herken ik nog van de kennedymars van Bergeijk twee jaar geleden. Nu we met twee zijn gaat de tijd sneller voorbij en voor we het weten staan we aan wagenrust nummer drie na 24 kilometer. Hier krijgen we een hot-dog aangeboden inclusief al hetgene ik daarstraks al vernoemd heb, het is hier een super bevoorrading!
We zetten onze tocht verder, steeds blijven we over fietspaden lopen en hebben nog bijna geen verkeer gezien. Na een bezoekje aan Walik gaat het naar Riethoven, waar we in café de Sleutel na dertig kilometer een eerste keer onze bagage hebben. Binnen in het gezellige café worden we opgewacht door zeer sympathieke diensters die vragen welke soep we wensen, groenten- of tomatensoep. Ik kies voor de groentensoep, en wanneer we ons aan tafel zetten komt ook Wilco binnen die zich bij ons zet. Na een kwartiertje pauze zijn Marc en ik weer klaar om verder te gaan, het is even na vier uur in de ochtend dus moeten we ons fluovestje nog wat aanhouden.
De kilometers vliegen erdoor, de bagagerust heeft ons nieuwe krachten gegeven. Terwijl het licht aan het worden is komen we aan de volgende wagenrust, die een kilometertje verder staat dan op ons plan, er staan bijna 39 kilometer op mijn gps, de helft is nabij.
Nu begint het echt klaar te worden en kunnen we de zeer mooie omgeving bewonderen. Aan de hut van Mie Pils krijgen we het gezelschap van Ton, een Nederlander die supportert voor PSV. Na 47 kilometer hebben we onze vijfde wagenrust, en ook hier kunnen we weer genieten van een prima bevoorrading.
Met drie leggen we de laatste acht kilometer af van het nachtparcours, weer naar het chalet waar we vertrokken zijn gisterenavond. De sfeer in ons klein groepje zit er goed in, de gesprekken gaan vooral over het voetbal, niet moeilijk met supporters van drie verschillende ploegen (Psv, Lierse en Malinwa), de twee anderen zijn regelmatig verbaasd over mijn geheugen als het over wedstrijden van lang geleden gaat. Om half negen zijn we terug in het chalet van KC De Kempen, tijd voor een pasta-schotel met een omelet bij. De overbodige spullen gaan de bagage in, en na een rustpauze van een half uur ben ik klaar voor de laatste 25 kilometer, Ton en Marc moeten er nog 35 wandelen.
Onze bagage gaat van hieruit naar de overkant van de straat naar de sporthal, waar de startplaats is voor de kleinere dagtochten van de Kempische wandeldagen, en tevens onze aankomstplaats straks. Gedaan is het ook met de asfaltpaadjes, we krijgen de Kempische zand- en bosgrond onder de voeten. Op de smalle bospaadjes wordt het moeilijker, de mensen van de kleinere afstanden zitten er nu bij en zijn niet echt geneigd om wat uit de weg te gaan van de snelleren. Ton is hier uit de streek en is een beetje onze gids voor alles wat we hier zien, hij weet wel veel over zijn eigen buurtstreek. We volgen een tijdje het Eindhovens kanaal en na een kleine vijf kilometer hebben we een wagenrust in het bos. Vanaf nu moeten we onze bonnetjes gebruiken die we gekregen hebben bij het inschrijven, na een colaatje zijn we snel weer verder. De tocht gaat verder langs de prachtige Nederlandse Kempen, een bijzonder mooie streek hier. Aan het station Helmond Brandevoort steken we het spoor over, we gebruiken hiervoor de lift :-), een aangenaam tussendoortje dat de opkomende vermoeidheid wat breekt. De gebouwen rond dit station zijn allemaal mooie appartementjes, een nette buurt hier. Na nog een stukje natuur zijn we in Mierlo aanbeland, waar we na 68 kilometer een controle hebben in café 't Tapperijke. Ton en Marc zitten al aan 88 kilometer, ik haal dan ook binnen het drinken terwijl zij zich buiten op het terras zetten. Ik bestel een ice-tea, cola en een pintje, groot is dan ook mijn verbazing als ik zie hoe groot de pintjes hier wel zijn, het glas is nog kleiner dan mijn 20 centiliter-flesje cola :shock:
Wanneer we het terras verlaten nemen we afscheid van Ton, hij heeft wat last van zijn knie en doet het wat rustiger aan. Ik wens hem veel succes en dank hem voor zijn aangename gezelschap en zet samen met Marc de tocht verder. Na 71 kilometer is het ook tijd om van hem afscheid te nemen, aan het boswachtershuis sla ik rechtsaf en ga alleen verder voor de laatste kilometers. We moeten over een landbouwer zijn veld dat net besproeid is en er zeer vettig bijligt, het water drenkt in mijn schoenen :-? Erna volgt er een stuk doorheen het hoge onkruid en moeten we enkele keren onderdoor de prikkeldraad kruipen, niet zo eenvoudig na deze afstand. Aan de rand van de Strabrechtse Heide heb ik mijn laatste wagenrust na 74 kilometer, nog 7,5 te gaan.
Het laatste stukje brengen we vooral door in deze Heide, een stuk natuurgebied van zo'n 1500 hectare dat vorige maand nog getroffen werd door een hevige brand dat een groot stuk van de natuur aantastte. Op het einde hebben we nog een passage doorheen het dorp en bezoeken we nog het kasteel Geldrop, en om tien voor twee na bijna 82 kilometer bereik ik de sporthal en zit mijn dertiende Kennedymars erop. Binnen krijg ik felicitaties en een mooi diploma van de organisatie, buiten op het terras drink ik nog iets samen met Luc die hier vandaag een kleine afstand komen wandelen is.
Mijn eerste deelname hier was een schot in de roos, zeer goede bevoorrading en een uitstekend parcours, mij zien ze hier zeker nog terug!
|
Ik ben Steven Jaspers
