Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
Na enkele rustigere weekends is het vandaag tijd voor mijn derde en laatste Kennedymars van dit jaar, deze keer in Bergeijk waar ik twee jaar geleden ook al eens deelnam. Na een uurtje rijden ben ik net over de grens in het dorpje aangekomen, ik parkeer mijn auto op het plein voor het gemeentehuis en stap het restaurant "Gouden Leeuw" binnen waar de startplaats is. Ik word er vriendelijk begroet door Ria, een Nederlandse dame die je op bijna elke Kennedymars ziet, en zet me een tafeltje verder bij Jan die vanavond zal starten aan zijn eerste Kennedymars. Ook Chris is van de partij en zet zich bij ons. Na het nodige papierwerk, ik heb nummer 632, is het wachten op de klok van tien wanneer de start gegeven wordt. Even voor de klok van tienen sta ik samen met 108 andere deelnemers te wachten voor het startschot op het pleintje voor het restaurant, eerst krijgen we nog een speech van een locale politicus, en om twee minuutjes na tien kunnen we achter de fanfare vertrekken. We laten de fanfare op het dorpsplein achter en kunnen beginnen doorstappen. Na vijf minuutjes komen we terug voorbij het restaurant en worden we aangemoedigd door de vele mensen die een kijkje zijn komen nemen. Bij het verlaten van de dorpskern gaat het bijna mis, er staat een pijl op de grond dat we linksaf moeten maar volgens sommigen moeten we rechtdoor, een blik op het parcoursblaadje leert me dat we rechtdoor de straat moeten blijven volgen en ik volg dan ook de enkelingen die de pijl negeren. Wat verderop zien we de juiste pijlen en kan ik met een gerust hart verder de donkere nacht in. Na een lokaal rondje van een kleine tien kilometer (volgens mijn gps bijna elf) komen we terug aan het restaurant en krijgen we water of thee. Snel iets drinken en samen met Ria ga ik verder, we doorkruisen Westerhoven en komen in Riethoven. Ondertussen hebben we ook Chris ingehaald en komen we met zijn drieën aan in gemeenschapshuis De Rietstek na zestien kilometer, tijd voor een colaatje. Met ons drieën vertrekken we voor het volgende lange gedeelte van vijftien kilometer, al vrij snel nemen we afscheid van Chris voor wie het tempo te hoog ligt. Samen met Ria bezoek ik de dorpjes Walik, Eersel, Duizel tot in Hoogeloon en praten we over vanalles en nog wat, de tijd vliegt voorbij. In Hoogeloon krijgen we in het gemeenschapshuis D'n Anloop onze tweede stempel op de controlekaart en kunnen we genieten van een warm soepje. Om twintig voor vier ben ik weer op pad, deze keer zonder Ria die achtergebleven is. Nu ik alleen ben valt het me op dat het best wel koud is, zo'n zes graden om precies te zijn. Ook nu is het een vrij lang stuk van bijna veertien kilometer tot in Bergeijk langs lange fietspaden en andere saaie wegen, ik ben dan ook blij wanneer ik de kerktoren van het dorp in de verte zie. Juist om zes uur stap ik het zaaltje van het restaurant binnen, volgens het blaadje heb ik 45 kilometer afgelegd maar mijn gps geeft 47,1 aan, hopelijk is het tweede deel ook niet teveel langer dan vermeld. We krijgen er een soepje, gelukkig heb ik van thuis nog boterhammen meegebracht want de bevoorrading hier is niet al te best :-? Na een half uurtje rust is het om half zeven tijd om verder te gaan. Na enkele kilometers ben ik getuige van één van de mooiste zonsopgangen die ik ooit reeds gezien heb, elke minuut verandert de lucht en de wolken van kleur, een prachtig schouwspel!! Rond de klok van acht ben ik op de bananenpost waar je ... een banaan krijgt als bevoorrading :-) Het volgende stukje van het parcours is een echte verschrikking, eerst volgen we een fietspad doorheen het groen maar erna volgen we het fietspad van een ellendig lange rechte weg naar Borkel. Ik voel aan mezelf dat het niet al te vlot meer gaat, vooral mijn tempo zakt snel en ik ben dan ook blij wanneer ik aan het dorpje arriveer. Ik passeer de Sint-Antonius Abt molen uit 1867 en wat verderop aan de Sint Servaiskerk heb ik controle in restaurant De Zwaan na 61 kilometer (63 volgens de gps). Ook hier krijg je enkel iets om te drinken, mijn maag begint stilaan ernstig te protesteren. Na deze controle krijgen we eindelijk een bijzonder mooi stukje natuur met natuurreservaat De Malpie, een 122 hectare groot heidegebied, maar ook hier blijven we over het asfalt lopen, met name het fietspad :-? Na dit mooie intermezzo gaan we terug de baan op en komen aan in Dommelen waar we aan de "Dommelsche Bierbrouwerij" een bekertje water krijgen. Het gaat verder langs de baan naar Riethoven, onderweg krijg ik het knap lastig. Ik zou elk moment in slaap kunnen vallen, zelfs mijn knieën knikken af en toe door :shock: Ik probeer de twee mannen in te halen die voor me uit wandelen, het lukt me niet en wanneer ik achterom kijk zie ik een dame in de verte en besluit te wachten op haar. Samen gaan we verder naar Riethoven, ze is hier uit de buurt en vertelt over de dingen die we zien, het gezelschap doet me goed en wanneer we in taverne "De Sleutel" aankomen is mijn dipje helemaal verdwenen. In deze taverne ben ik enkele weken geleden ook geweest tijdens de Kennedymars van Geldrop, nu staat er een dweilorkest en brengt sfeer op het terras! Samen met de dame leg ik de laatste zes kilometer af. De laatste kilometer staat haar man haar op te wachten met een bosje bloemen en wandelt mee het centrum van Bergeijk in. Juist voor één uur zit deze laatste Kennedymars van het jaar erop, mijn gps geeft meer dan 83 kilometer aan. Binnen krijg ik een mooie medaille en een roos, mijn vrouw thuis zal content zijn :-) Deze Kennedymars was niet al te best van bevoorrading en ging voor de volledige afstand over het asfalt, toch ben ik blij dat ik geweest ben en enkele van mijn Nederlandse vrienden heb terug gezien!
Reacties op bericht (1)
22-09-2010
Kennedymars Bergeyk
Hallo Steven ! Zo nu en dan zak je kennelijk af naar mijn streek zoals ik hier al enkele keren las. Ja-ja ; Ook in Eindhoven worden jouw wandelescapades gevolgd {hi-hi } . Je hebt zo lees ik telkens al veel indrukken opgedaan. Jammer ja , de streek biedt veel meer , maar lange afstanders zijn meestal ,en zeker in de donkerte op verhard en asfalt. Van harte proficiat met deze prestatie , want dat blijft het toch. Soms een dip of afzien onderweg . Maar het heerlijke voldane "Yes!"-gevoel bij volbrenging. Een mede beneluxer.
22-09-2010 om 13:51
geschreven door Peter Heesakkers
Over mijzelf
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
Ik ben Steven Jaspers
