Over mijzelf
Ik ben Ronny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam traumadour.
Ik ben een man en woon in Veurne () en mijn beroep is vroeger wel ja.
Ik ben geboren op 28/03/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: De wereld, de mensen, de natuur, de geest....
Waarom een blog? Communicatie! Het gevoel niet nutteloos zo maar allerlei dingen te denken en te schrijven. Mijn doel? Dat mensen mij verstaan en de brug van vooroordelen naar naoordelen durven nemen. Protest! Een aantal jaren jong? Geleefd!
Inhoud blog
  • Lichtjaren
  • In memoriam schoonmoeder.
  • Reacties??!!
  • Anders?
  • kennis
  • Mensentaliteit
  • straatontmoeting
  • Vervolg
  • Wind
  • openbaring in de woestijn
  • Ark dieren.
  • kijk stil
  • priming
  • 2012
  • droomverlangen
  • kerstwensen 2011
  • rechtspraakvraag.
  • groot dictee der Nedrlandse taal
  • Eenzaam
  • Nog eentje van de nacht-natuur wandeling
  • Nachtelijke belofte
  • Een duistere nacht
  • Slingerstaat
  • Cijfers en >> letters.
  • Hà! Eindelijk!!
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Traumadour: Wat mij raakt wekt mijn spraak.
    Omdat ik niet altijd mijn mond kan houden.
    18-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nachtelijke belofte

    Nacht van duisternis.

     

    Duisternis

    afspreken om sterren te zien.

    Internet

    stilleggen voor een echt gesprek.

    GSM

    uitschakelen om goed te luisteren.

    Alsof techniek

    horen,zien en spreken verhindert.

     

    Maar bomen

    doen van natuurkrachten dromen,

    en water

    van gevoelsgeklater,

    en het groen

    verwacht een lentezoen,

    want achter die harde gedachten

    zit een gevoelsmens te wachten.

     

    Wachten op bevrijding

    van mensenwetten

    van altijd meer

    van geld vergaren

    van natuur verkrachten.

     

    Durven beslissen

    niet alles voor zich te nemen

    het een ander te gunnen

    en vertrouwen te hebben

    in de duisternis.

     

     

    Traumadour                          16/9/2011

    18-10-2011 om 12:15 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    17-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een duistere nacht
    Zoals op vele plaatsen was vorig weekend de 'nacht van de duisternis' ook bij ons geprogrammeerd met een wandeling. Om de boel wat op te frissen werd ik gevraagd mijn stemgeluid in te zetten onderweg. Het zou een soort natuurwandeling worden met uitleg door een gids over de planten en bomen (had men mij gezegd). Dus enkele voordraagbare gedichtjes gekozen en/of geschreven. Maar in de duisternis valt niet veel te lezen, dus heb ik mijn geheugen eens ferm opgepoetst om die woorden te etaleren. Valt niet mee. 'On the limit' was ik klaar om drie luistermomenten te vullen. Maar....
    De gids bleek zich vooral te richten op de kinderen (wat goed is!), met spook en heksen verhalen (wat ze fantastisch deed) in een soort sluitend geheel dat je best niet onderbreekt (waar improviseren van mij vooral zou gestoord hebben). Daarnaast kwam men mij (terloops) zeggen dat er eigenlijk al tijdsgebrek was, voor het verder programma in de kerk. Mijn medewerking werd dus gereduceerd tot een derde, op een ongelukkige plaats waar die (gelukkig) grote groep mensen niet allemaal bij konden. 
    Het werd toch een geslaagde avond. Maar voor mij met een duistere nasmaak. En een lesje, halve afspraken deugen niet.
    Een dezer dagen zet ik die tekstjes wel eens in mijn blog. Ik moet er toch ergens mee naartoe.


    Traumadour 17/10/2011

    17-10-2011 om 18:20 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    14-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Slingerstaat
    Ooit stond de staat er financieel slecht voor
    Daarvoor werd een en ander geprivatiseerd.
    Spijtig ten koste van wat werknemers.
    Nu grote firma's dreigen over kop te gaan,
    spreekt men van nationaliseren,
    ten koste van????

    Brengt die economische slinger ons ooit op vijf voor twaalf?

    Traumadour 14/10/2011

    14-10-2011 om 09:28 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    12-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cijfers en >> letters.
    (Uit Quest)
    We zijn dus met 7000000000  >>  aaaah
    Jaarlijks komen er 77000000bij   >>  ooooh
    dat is 211000 per dag (een tsunami!)   >>   oei.

    12-10-2011 om 14:01 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    03-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hà! Eindelijk!!
    Ha! Eindelijk!!

    Nu hebben we er ook één en is het geen alleenrecht meer van de down-unders! Ons gat is natuurlijk nog maar een gaatje, maar als we zo goed voortdoen dan zal het met bijna 100% zekerheid uitgroeien tot een groot gat. En dan kunnen we de zon nog meer vereren.

    O zon! Nu kan je bij mij komen
    ongefilterd in zuivere glorie
    en kan ik van een mooie huidkanker dromen.
    Weg met de ozon bescherming, potverdorie!

    03-10-2011 om 09:01 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    27-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wiskunde politiek

    Er bestaat een paradox van Russell (jawel, Bertrand) die zegt dat een verzameling van alle verzamelingen die zichzelf niet omvatten, niet bestaat. Want als die verzameling wel zichzelf omvat, dan behoort ze niet tot die reeks en als de verzameling zichzelf niet omvat dan zou ze per definitie in zichzelf  moeten zitten. Twee contradicties, een paradox.

    Normale mensen zetten zich daar sprakeloos bij neer. Er kan dus gewoon geen verzameling bestaan van alle verzamelingen.

    Maar wiskundigen ‘moeten’ een oplossing vinden! En die vinden ze in de vorm van een klasse, die eigenlijk een verzameling is die verschillende soorten verzamelingen kan bevatten. Dus , eureka!, er bestaat een klasse van alle verzamelingen! Maar, aker(dj)ue, er kan wel geen klasse bestaan van alle klassen.

    Wat zeggen ze? Je moet geestelijk actief blijven om geestelijk gezond te blijven!? Ik denk dat ik stilaan spataders op mijn hersenen krijg van die kronkels die me erg veel (te veel) aan de politiek doen denken.

     

    Traumadour                 27/9/2011

    27-09-2011 om 22:26 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    24-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.triggers

    Ik dacht dat het niet meer kon, dat na zeven jaren alle mogelijke ‘triggers’ hun effect verloren hadden door veelvuldig gebruik. Eerst waren er de foto’s, maar je wordt ze gewoon. dan de video’s die misschien nog vlugger hun traanverwekkend vermogen verliezen. Plots kwam het uit een andere hoek. Muziek pakte, soms haar voorkeur, soms een al te toepasselijke inhoud. Tien keer twintig keer Joe Cocker, en je verliest het weer. Het pakt je niet meer. En je voelt je schuldig omdat ‘het’ niet meer lukt. En de plaatsen waar we ooit op reis waren, ik zag ze ondertussen bijna allemaal terug, alleen natuurlijk. Op een plaats sliep ik zelfs in hetzelfde bed, zonder effect. Maar op een ander plaats stond haar geschrift in de ‘Livre d’Or’: “Het was hier goed. We komen zeker terug”. En dat was een zware ‘trigger’.

    Ik heb ze dus gezocht in die zeven jaar en dacht dat ze uitgeput waren. Maar vanavond bij mijn dagelijks bezoek aan mijn schoonouders, zapte mijn schoonmoeder wat rond en bleef hangen op een film ‘Carmen’. En dan, als plots op de achtergrond de muziek van Bizet speelt, wordt het mij teveel. Ja, het is wel een gevoelige dag, op datum zeven jaar sinds de begrafenis en we zouden vandaag veertig jaar gehuwd zijn. En blijkbaar is er niemand die dit beseft, je kan er nergens mee weg. En dan die muziek: ik moest weg en besloot nog eens naar het kerkhof te gaan, in alle rust, onder de sterren. Daar werd ik bewust waarom ‘Carmen’ mij ontroert. Ooit in een onbezorgde gouden tijd, speelde mijn vrouw op een feest die rol uit de Championetten. Helemaal niets hoogstaand, maar wel een van de weinige keren dat we samen zoiets opbouwden. Een gouden moment, rustend in mijn onderbewustzijn, tot…

     

     

    Traumadour                 24/9/2011

    24-09-2011 om 22:36 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    23-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.winterploegen

    Meeuwen

     

    Op het land zat een rij meeuwen

    helemaal niet te schreeuwen

    maar te wachten

    verzonken in meeuwengedachten

    tot de tractor weer voorbij reed

    en nieuwe wormen bloot smeet.

    Zodra die was gepasseerd

    en het land omgekeerd

    sprongen ze in de voren

    en geen worm ging verloren.

    En toen werd het weer wachten

    met reeds de volgende beurt in gedachten.

     

    Traumadour              21/9/2011

    23-09-2011 om 09:30 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (0)
    20-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lachnieuws

    Lachnieuws

     

    Wat heb ik gisteren gelachen toen ik hoorde dat mijn gemeente was uitverkozen tot de groenste en meest ecologische gemeente, van Europa nog wel. Onmiddellijk kreeg ik een visioen van gemeentewerkers die kilometers lange stroken struiken verwijderen en verhakselen, die toch alleen maar stof en geluid van de voorbijrazende auto’s tegenhielden en nestgelegenheid gaven aan massa’s hinderlijke vogels. En een visioen van een bestuur dat een politiek voert tegen het plaatsen van windmolens. En een visioen van anti-fietspaden, waar fietsers gehinderd, weggeduwd, zoveel mogelijk vermeden worden, waardoor 18 jarigen eindelijk met een zucht hun fiets inruilen voor een ecologische auto. Maar bloemen hebben we wel, oogverblindend, evenals de ecologische vuurwerken. Zou ik mij vergist hebben en ‘economisch’ verkeerd begrepen?

     Traumadour                 20/9/2011

    20-09-2011 om 10:01 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (0)
    18-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Natuurliefhebbers!

    De wereld zat deze namiddag weer vol welwillende natuurliefhebbers.

    Tientallen ‘wandelaars’ reden met hun auto door de ‘natuur’ van onze industriële landbouw. Ze houden toch zo van die BBR’s (body building runderen) of GUK’s (gedisproportioneerde uier koeien). En wat een tegenslag ook nog! Het was ALLEEN autoloze zondag in de steden. Onze landelijke gebieden zijn toch altijd verwaarloosd bij die culturele evenementen. Je bent dus wel verplicht om er niet aan mee te doen ‘te lande’! Hier en daar een uitzondering wordt wel door de vingers gezien.

    Maar er waren nog natuurliefhebbers, die zelfs hun kledij aanpassen wegens hun liefde voor de dieren. Groene rubberen botten om ze in de open velden te kunnen benaderen. Groen-bruin gevlekte broek en vest om ze niet op te schrikken. Wat een kosten om de rust van die dieren niet te storen. En dan nog een aangepaste groene hoed, een soort onderling herkenningsteken, vooral om te velde het verschil te zien met …, nou ja…, met de doelgroep. En over de arm dragen ze een geknikt toestel dat met een ‘kruitig’ mengsel het loden bewijs van de liefde overdraagt naar de doelgroep. Ze verplaatsen zich meestal met een zestien (4X4) en om eigen inspanningen en ongewenste nattigheid te vermijden brengen ze hondjes mee die de liefdesobjecten aan ‘baasjes’ voeten leggen. Gereed voor die kunstzinnige ‘tableau’. Of dat echt nodig is? Zeker! Want de laatste paar dagen is er een opvallende ware invasie van fazanten in de streek. Trekfazanten, denk ik, want een week geleden waren ze er niet. Misschien met die westerstormen aangevoerd? Vergeet niet dat die dieren een echt gevaar zijn, want ze dwarsen zomaar de landelijke wegen waar je in stilte op fietst. Het is opvallend hoeveel hanen er tussen zitten, je zou haast denken dat de natuur een voetje is gelicht.

    Nu terwijl ik  moest opletten voor dat wild gevaar, hoor ik (op mijn fietsradiootje) een reclame over een smakelijke ‘côte à l’os’. Als je ’t hoort denk je: die is in de pan geraakt zonder een dier te doden. Maar dan loopt je tijdswekker af die je laat beseffen dat er nog een paar honderd jaar zullen verlopen voor we een ‘in vitro côte à l’os’ zullen kunnen eten.

    Maar ja! Wie denkt er nu aan dat er een link is tussen die rustig herkauwende kolossen met mooi bewimperde vriendelijke ogen en een culinair genoegen? En daarbij ook dat is toch een vorm van liefde voor de natuur!

     

     

    Traumadour                 18/9/2011

    18-09-2011 om 19:36 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    16-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nacht van de duisternis

    Duisternis

    afspreken om sterren te zien.

    Internet

    stilleggen voor een echt gesprek.

    GSM

    uitschakelen om goed te luisteren.

    Alsof techniek

    zien spreken en luisteren verhindert.

     

    Bomen

    doen van natuurkrachten dromen,

    water

    van gevoelsgeklater,

    het groen

    verwacht een lentezoen,

    ergens vooraf aan gedachten

    zit een gevoelsmens te wachten.

     

    Wachten op bevrijding

    van mensenwetten

    van altijd meer

    van geld vergaren

    van natuur verkrachten.

     

    Durven beslissen

    iets niet te nemen

    een ander te gunnen

    vertrouwen te hebben

    in de duisternis.

     

    Traumadour                          16/9/2011

    16-09-2011 om 10:21 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    12-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Er mee zitten!

    Nu zit ik er mee.

    Met cijfers. Met vaststellingen. Met beweringen.

    En spreken ze mekaar tegen? Niet echt, ze bestaan naast elkaar.

    Vormen ze een probleem?....

    Door het samen bestaan, verhinderen ze een oplossing en dat is een leegte die ik voel als ik aan de toekomst denk.

    Over welke cijfers? Die van de wereldbevolking, wat betreft mensen dan. Zeven miljard in 2013 berekende de Club van Rome. We zijn er al over!! Maar zeven miljard Ethiopiërs gebruiken niet meer dan de zeshonderd miljoen van de US en Europa samen. Als alle mensen dus dezelfde (onze) levenkwaliteit moeten krijgen dan is de verbruikerscurve nog afschrikwekkender dan de groeicurve. Die cijfers doen me niet vrezen voor onze generatie, maar voor die van onze kleinkinderen. Kunnen we sparen voor hen? Vrijwillig of onder dwang? Wie bepaalt de verbruiksnormen? Neutraal?

    En dan stel je vast (de vaststelling dus) dat bijna niemand die cijfers ernstig blijkt te nemen. Dat bijna iedereen ze met een “Ja, maar…” weg wuift. En als je het nu eens nagaat, van wie zou je begrip  mogen verwachten? De kinderen, kun je daar toch niet mee belasten. Adolescenten zijn geconcentreerd op hun eigen zijn, later misschien eens…. Jong volwassenen bouwen hun nest en hun zekerheid. Daar verwacht je toch geen zelfopgelegde beperkingen? Boven de 50 heb je zoveel gewerkt, dat je toch wel mag genieten zeker. En in je oude dag is het toch te laat om je daar zorgen over te maken.

    Dit is zo algemeen geldend dat mijn maag ineenkrimpt. Iedereen is met ‘veel belangrijker’ persoonlijke problemen bezig zeg. Er blijkt geen mogelijkheid tot bewustmaking. Ze zijn ziende blind, heeft er ooit ene gezegd. En als je er teveel over zevert, wordt je gewoon uitgesloten, vermoedelijk speuren ze dan nog na welk profijt je eraan hebt. En ik moet eerlijk toegeven dat het lastig is te genieten met die cijfers in je achterhoofd.

    ‘En waarop baseert gij u (ik dus) om te beweren dat de wereld de mensengroei niet aankan?’

    Op beweringen, van anderen, van wetenschappers, van nieuwsberichten, van mensen. Beweringen die je gelooft. Waarom? Omdat ze door de tijd standvastig blijven.

    In 1960 leerden we op school dat we met drie miljard waren. Af en toe in de loop van de verlopen 50 jaar kwam er een melding van meer, exponentieel meer. Exponentiele groei kan toch niet blijven duren. Dat wist de schaakspeler van koning Shirham al.

    Omdat je weet van jezelf dat gewone hygiëne 10-20 keer meer water vereist dan vroeger. Omdat de verpakking…. Omdat de reizen…. Omdat de voeding…. Omdat ijskappen en gletsjers (kun je zelf vaststellen!) verdwijnen… Omdat de economie niet zonder groei kan…

    Maar er is niet veel dat je zelf kunt vaststellen. Het blijven voor een groot deel beweringen. En vermits er zoveel tegenstrijdige beweringen de ronde doen, ‘moeten’ er zijn die liegen, die de waarheid verkrachten, die bedriegen. En een sterk argument dat in die richting wijst is als men uit de bewering voordeel haalt. Dat maakt het op zijn minst verdacht.

    Maar ik zit er dus mee, met die pat-stelling.

     

    Traumadour                 12/9/2011

    12-09-2011 om 19:38 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    27-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gevoelsgestalt

    Gevoelsgestalt

    is wat door mijn hoofd knalt.

    Als door Escher getekend

    schijnt gevoel verrekend

    als de som van wat ik denk

    en het verschil van wat ik aan vergetelheid schenk.

    Ik kan het dus positief sturen

    door naar schoonheid te turen

    en het lijden te vergeten,

    van de realiteit een stuk niet weten.

    Maar plots slaat het om

    als ik schijnbaar wakker kom

    en een kind van honger zie sterven

    of van ziekte die het noodzakelijk moest erven.

     

    Traumadour              27/8/2011

    27-08-2011 om 08:26 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    26-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mondo Lymnae.

    Mondo lymnae

     

    Ik ben slak,

    ik hou me liefst op het platte vlak.

    Wat een slijmplezier van glijden,

    contact met die vuile grond vermijden,

    en er doorheen toch plots iets proeven

    goed om er mijn rasptong in te groeven.

    Mijn voedsel vind in op de geur,

    maar mijn echte 'cultuur' komt uit de kleur

    van wat mijn ogen zien

    naast schoonheid van licht en donker bovendien.

    Ik sta dus hoger dan mijn vriend de pier

    want die weet van ‘cultuur’ geen zier.

    Soms zie ik iets bewegen

    een extra dimensie, wat een zegen!

    Een soortgenoot, trekt wat op mij,

    heeft een  mooie holte in ‘haar’ zij.

    Met vermengde slijmen er tegenaan

    ben ik bij haar binnen gegaan.

    Maar zij werd plots een hij

    en drong ook door in mij.

    Een dubbel orgasme, transcultureel vermaak!

    Mijn eieren deponeren is nu mijn finale taak.

     

    Traumadour              26/8/2011

    26-08-2011 om 09:49 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    25-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zinvolle zin of zin vol zin?
    Ik las vandaag een ontnuchterende zin in "Daniël" van Alex Bouts. En ja, het is die Daniël van de bijbel, maar niet echt de heilige van de leeuwenkuil. Hij zat er wel in, maar de leeuwen schenen nogal versuft door een of ander kruid. (Drugs 2600 jaar geleden!). Toch een interessant boek, goed geschreven.
    Nu het zinnetje daaruit:
    'De herfst van het lichaam is de lente van de geest.'
    Vond ik eigenlijk een stuk openbaring. Waarom zorgen maken als het eens wat minder gaat, lichamelijk dan? We hebben toch onze geesteszomer nog voor de boeg! Alleen hoop ik dat hij iets beter wordt dan wat we de laatste maanden beleefd hebben, als het even kan. Maar ja, als die geesteszon en die geesteswolken vanbinnen zitten, dan kunnen we er misschien iets mee doen? Dan maken we toch zelf het goede weer?

    Traumadour 25/8/2011

    25-08-2011 om 18:27 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (2)
    12-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dankbaar
    Ben even uit geweest, out, bijna KO.
    Geen reis, toch niet in de ruimtelijke zin. Misschien wel in de terug-met-je-voeten-op-aarde-komen zin. Plotse hevige krampen, een tijd na het eten, schakelden alle andere activiteiten uit, geen houding, geen plaats, geen handeling bracht soulaas. Doorbijten dan. Tweede dag toch doktersbezoek, gevolgd door allerlei testen. Derde dag, de realiteit: zelfs ik moet hulp aanvaarden, dus opname.
    Meestal wil in niet meedraaien in het systeem van de medische wereld. Soms betrap ik er me op wel wat denigrerend te denken over allerlei zwaktes. Nu word ik er pijnlijk op gewezen dat het niet lang duurt om je te vloeren. 
    Baxter, ECG, bloed. Vloeibare pijnstiller spoelt eindelijk de urenlange kramp weg. Oorzaak onbekend, maar er volgen testen! 
    Op de kamer word ik pijnloos. Tegenover mij een man die een nieuwe lever verwacht, reeds lang, onmenselijk lang. Ik schaam me voor mijn drie dagen. Daarnaast iemand die een gevecht levert met een onbekend virus. Was vroeger directeur van een lagere school met kinderen van 50 nationaliteiten. Wat kan het leven ondankbaar zijn, denk ik. 
    Na nog een korte pijnlijke passage, weer vlug weggespoeld, word ik een medisch toerist, die van de ene machine naar de andere wandelt of rolt. Ik neem waar. Pijn en ziekte verleggen de accenten van het leven. Hier telt de basis, het functioneren van het lichaam.
    In dat waarnemen een aangrijpend moment:

    Speelgoed

     

    Een gang, een lift, een open deur.

    Toeschouwer van al dat ziekenbed gesleur.

    Even open, een kijk op anders leed.

    Sluiten, tijd dat ik het vergeet.

     

    Maar één beeld blijft langer hangen.

    Een kind, twee jaar, kijkt met verlangen

    vanuit een monster machinebed

    naar moeder die het er zelf op had gezet.

     

    Toch niet voor lang, zeggen de ogen,

    straks zal ik toch wel naar huis mogen.

    Straks als ik ben genezen,

    als de dokters dat hebben bewezen.

    Straks na nog één keer slapen

    beloof ik thuis al mijn speelgoed op te rapen.

     

    Traumadour             10/8/2011

    12-08-2011 om 10:22 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (3)
    29-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waar naartoe?
    Nu hoor ik de vraag, wat heeft die blogtekst van gisteren met je reis te maken? Op zich niets en dan toch weer alles. Want het is me toen duidelijk geworden dat het allemaal niet zo belangrijk is. Tot dan was ik gefocust op een moeilijk haalbaar doel, de Middellandse zee bereiken met  mijn fiets en liefst door de Alpen heen. Je kent dat, je grenzen verleggen, letterlijk en figuurlijk. Doen we dat niet gans ons leven? Door dat moeilijke reserveren, door een bericht van het thuisfront, heb ik dat doel laten schieten. En wat ging het dan toch gemakkelijker. Nu herinner ik me dat ik dit maanden geleden reeds wist:

    de weg telt

    niet het begin, lang geleden,

    niet zijn verdwijnen aan de horizon,

    maar wel die moeilijke bocht

    die je neemt

    en het spoor van voorgangers

    dat je kunt lezen

    en de struiken en bloemen

    die je ogen trekken

    en het vermoeden

    van overstekend

    wild en vee

    en de kruispunten

    van ontmoetingen

    en de keuze

    voor het wisselen,

    maar niet dat onbekende eindpunt.

    Traumadour                                      10/12/2010

    Mijn reis was dus eerder geestelijk, met een projectie op het fysieke. Thuisgekomen had ik het gevoel dat dit wel eens de beste reis was die ik gemaakt heb, zou kunnen zijn. 

    Ben ik nu wat losser van doelen? Ik hoop het. Laat mij maar kijken wat er langs de weg staat.

    Klein detail: ik heb de Middellandse zee niet gezien, maar wel de Alpen. Heb ik ooit gedacht dat dit niet genoeg zou zijn?

    29-07-2011 om 09:12 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (2)
    28-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Invloeden
    Een wiskundige functie (niet weglopen het gaat nog wat over mijn reis) heeft een afgeleide die men differentiaal noemt. Die afgeleide geeft de richting van de oorspronkelijke functie aan. Zo heb ik mijn reis dit jaar als afgeleide van mijn leven ervaren. Het heeft iets van symboliek, vooral door de etappes.  Het steeds veroveren van kleine tijdelijke doelstellingen. En na het bereiken toch weer telkens verder kijkend, zo herkenbaar in mijn leven.
    Maar het loopt niet vanzelf; de moeite die het kost om zekerheden in te bouwen zoals een slaapplaats en comfort. Ik probeerde telkens 4-5 dagen op voorhand te reserveren, gemiddeld met drie pogingen, soms tot zeven en een keer negen! In mijn leven zie ik analoog de vaste job, de contracten, de verzekeringen die we aangaan. Die lukten ook niet zonder moeite en zeker niet van de eerste poging. Maar eens het lukt, dan ligt de weg ook vast. Zekerheden binden ons aan de reisweg en aan het leven.
    Op een warme middag op 20km van Cluny, hoorde ik het tijdens het eten donderen, niet in Keulen, maar wel in het Westen. "Als ik me haast, kan ik er misschien voor blijven." dacht ik, de natuur zwaar onderschattend. Gedrup ging vlug over in geregen en wat verder in totale verwatering. Alles grijs, weinig herkenbaar en geen plassen meer, maar twee vingers water over gans de baan. Donder, bliksem, plensregen, en blijven rijden. Het kon en eigenlijk duurt dat niet lang, want in Cluny was men verwonderd dat ik zo nat was. Nog wat onder invloed van deze reis-be-leven-is schreef ik gemeend:

    Cluny

     Onweer !

    Schuilen ?

    Ik ga erdoor, fietsend.

    Vertrouwen of tarten?

     Alles is grijs… mijn wereld,

    één groot vocht…. deze wereld

    is verleden tijd van vechten.

     Donder bliksem, boven

    ik zie het niet

    ik ben niet bang

    als hij me raakt, dan…

    “Dan ben ik misschien weer bij je?”

    denk ik.

    Geen verlangen, dan toch niet.

     Wat zoek ik hier?

    Niet het landschap,

    niet de bergen,

    niet de natuur,

    niet de gebouwen.

    Ze raken me niet.

     Later, emotionele droom.

    Vriendelijke nachtmerrie.

    Ik zoek haar … sinds enkele dagen.

    Ik hoop dat ze terugkomt.

    Ik weet dat het niet kan,

    dat ze niet wil.

    Alleen is er een knuffel

    die ik rek, na het ontwaken.

     

     Traumadour                  7/6/2011

    28-07-2011 om 18:46 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (1)
    27-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aanvulling fietsreis.
    Uit de reacties op mijn blogje van enkele dagen geleden, toen ik mezelf verwonderde over de onnatuurlijke middelen die ik gebruik om een terug naar de natuur reis te maken, blijkt dat men meer verwacht : wat is er eigenlijk gebeurd, wat heb je beleefd? 
    Nu ik moet gaan zoeken wat ik de mensen kan vertellen over mijn drie weken, besef ik dat er eigenlijk niets speciaals gebeurd is. Ik heb vooral gereden en in tijd veel meer geklommen dan afgedaald. Gelukkig doe ik het ook voor het klimwerk vooral omdat onze platte omgeving daar weinig gelegenheid voor biedt. Het geeft toch telkens zo'n overwinningsgevoel om over de helling of top te kunnen kijken. En het is toch ook altijd daar dat de mooiste uitzichten te vinden zijn. Op smaak gebracht met natuurlijk zweetzout is dat telkens een optisch genot. Wie weet, zie ik dat nog ooit terug? Vastleggen op foto, doe ik soms, maar perspectief, zout en geuren ontbreken. Je kan een streek eerst respecteren als je ze met eigen inspanning hebt beleefd. 
    Er waren veel van die oh en ah momenten, want Frankrijk is een oud land en dus helemaal gerimpeld.
    En soms voel je je klein, zoals in de tuin van een 'Chambre d'hôtes' op de rand van de vallei van de Seine en zo'n 200m erboven waar ik het niet kon laten iets in de 'Livre d'or' te schrijven. Maar omdat ze 't zouden verstaan moest ik mijn best doen in 't Frans:

    Allemant

     

    Sur l’hauteur d’Allemant

    des toutes petites voitures, allant et venant

    de n’importe où, conduit

    par des hommes-fourmies

    avec leurs petites problèmes

    et parfois des idées extrêmes

    m’ouvraient les yeux

    sur l’inimportance de ce que je veux.

     

     

    Traumadour                 3/6/2011

    27-07-2011 om 22:39 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomerzonderzon
    In 1965 moet er ook een zomer geweest zijn, van de soort die we nu beleven. En ik moet bekennen dat het toch positieve resultaten had. Mijn ouders waren voor het eerst op reis met een auto, in Frankrijk, en met een tent. Ik  moest mee, voor het laatst. En ik herinner mij een wandeling op het strand van Paris-Plage met al onze truien en vesten aan en met het doel toch weer eens wat warm te krijgen. Kort daarop werd beslist de reis te onderbreken en onze resterende vakantietijd te besteden aan familiebezoek bij de grootouders (voor mijn ouders) en op de daar plaatselijke kermis (voor mezelf). Op die kermis ontmoette ik mijn vrouw. Dus dank zij het slechte weer, besef ik nu. Ergens zal het slechte weer misschien nu ook mensen bij elkaar brengen? Leve de zon die achter de (wolken) schermen werkt.

    Traumadour 27/7/2011

    27-07-2011 om 10:34 geschreven door traumadour

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:levensfilosofie
    >> Reageer (2)

    Archief per week
  • 03/09-09/09 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 24/12-30/12 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Brievenbus

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.


    Laatste commentaren
  • virussen? (Marc Coevoet)
        op Reacties??!!
  • Dag Traumadour (Fjak@)
        op Lichtjaren
  • Fjak@ (Fjak@)
        op In memoriam schoonmoeder.
  • nee, ik kreeg een tijd geleden dit soms ook wel (Karin des Rues)
        op Reacties??!!
  • Groeten van Fjak@ (Fjak@)
        op Anders?


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!