|
Eens bloeide hun naam
met de gloed van de periant
de kelk in smaragd
de bladen geweven goud
en het lied
dat zij zongen
boven de doornen
de rand van de leegte...
De duisternis boetseerde hen
In klei leefde de droom
Niemand herinnert zich nu
hun as in de urnen van de tijd
Niemand
...
|
