|
Glanzend is haar vlucht
sneeuwwit getooid
Glinsterende druppels boven de wind
De schreeuw van het brood
gesmoord in het water...
*
In de spiegel van mijn ogen
zie ik plots jou,
droomvrouw,
zo lieflijk
Een glimlach, onnavolgbaar
gebogen als het ranke riet...
*
O liefste, de smart van mijn hart
verzacht jouw blik niet
Je schrijdt als een koningin
vertoevend in een wereld
die mijn gedachten niet kent...
*
O flos, bitterschoon, weergaloos,
jouw periant bloeit zo dichtbij
en toch zo veraf,
in de diepte van een bron
die mijn zinnen bedriegt
Waar is je geur,
zo rond en kostbaar
*
Eenzaam is de nabije verte
Kil de zekerheid
van mijn hopeloos verlangen
zich uitstrekkend voorbij
de grenzen van tijd en ruimte...
|
