23-04-2005 om 09:53 geschreven door Verdano  

22-04-2005 om 23:40 geschreven door Verdano  

22-04-2005 om 15:17 geschreven door Verdano  

Ik schrijf omdat ik van de taal hou, maar mijn teksten zijn geen kinderen meer. Ze willen als volwassenen behandeld worden.

Het kan misschien raar klinken, ik schrijf mezelf weg in taal en streef er naar perfectie. Een beetje onbereikbaar dus maar dat deert me niet.

Maar misschien stel ik me wel ongenaakbaar op, om tegenwind te krijgen. De mens is immers het grootste raadsel voor zichzelf.

Daarom vind ik bloggen zo interessant, ik schrijf daar veel in zonder echt erover na te denken, in één trek zoals de woorden vallen op een wit blad.
Achteraf pas dringt betekenis tot me door, en dan heb je een mooi moment, je onderbewuste heeft je zinnen toegefluisterd.

---

22-04-2005 om 14:48 geschreven door Verdano  

hij kijkt over schouders
mee en kweelt de koekoek
of liever nog als een pauw
steekt veren in zijn kont

zijn schreeuw klinkt rauw

een zonaanbidder die
de maan aanschouwt
en zichzelf een spiegel
waant en zilvergoud

en als ik me afkeer

dan graven zijn vingers
diepe voren in de aarde
ze dreigen ook met
het scheuren van het hart
en het schokken van
de stem, het handgewring
hij houdt zijn adem in

tot hij blauw ziet

...

22-04-2005 om 10:55 geschreven door Verdano  

(observatie)

hoe rustig ijlt het water
het tekent lang gerekte benen
rond de palen van de steiger
en aan de oevers zijn de stenen
glad, ze glanzen

wervelingen in het water
zie ze dansen
gorgelen af en toe
het bruisen van de stroom
overstemt loom
elke vogelzang

het lijkt alsof ik hier
al eeuwen ben gebleven
ik adem traagheid diep
zodat ik alles kan vergeten
de stroming sleept me mee

er is geen zee vol leven
slechts een rivier
van hier tot daar
zover mijn blik reikt

trouwens

als ik mijn hoofd laat zakken
vult het water al de gangen
van mijn gehoor
en luiden er
slechts de waterklanken

21-04-2005 om 18:16 geschreven door Verdano  

21-04-2005 om 12:39 geschreven door Verdano  

20-04-2005 om 23:49 geschreven door Verdano  

20-04-2005 om 17:45 geschreven door Verdano  

20-04-2005 om 12:12 geschreven door Verdano  

wordt men milder
als men oud is
omdat men vergeet

hij herinnert zich de dagen
van jongbloed en zijn eerste liefde
haar gelaat is blank gebleven
enkel in haar ogen kijkt hij nog

en ook het eerste vadermoment
de schreeuw, het kreunen
van de moeder en vreugde
het trillen van de lege buik

de lange jaren en de sleur
van dagen wroeten tot
het einde van de maand
het was nooit genoeg

nu lopen de dagen trager
en heeft hij de tijd om
het verleden op te halen
en zich af te vragen

waarom?

...

20-04-2005 om 09:20 geschreven door Verdano  

19-04-2005 om 15:14 geschreven door Verdano  

19-04-2005 om 11:32 geschreven door Verdano  

19-04-2005 om 10:24 geschreven door Verdano  

18-04-2005 om 21:41 geschreven door Verdano  

18-04-2005 om 15:52 geschreven door Verdano  

18-04-2005 om 09:29 geschreven door Verdano  

.

Ze vloekt soms
en smijt dan
haar woorden weg

ze glimlacht af en toe
en haar lange haar
verbergt het zicht dan half

soms is ze zo verbeten bezig
ze tekent op een blad
de elfen en de krullen
en de kleuren zijn dan
goud en zwart

nu davert Rammstein
door mijn huis
verdovend hard

en toch heb ik
haar lief gezien
hij houdt van teder
groen en lacht

.

17-04-2005 om 09:43 geschreven door Verdano  

16-04-2005 om 13:51 geschreven door Verdano  

kraaien

zijn zangvogels

en honden jagers

ze hebben hun stem

verloren in de rook

van bosbranden

en de opwinding

van vluchtend wild

heeft hen naar adem

doen happen

het vuur heeft

hun keel verschroeid

mijn stem kraakt

ook en hortend stoot

ik lucht door mijn

keel, teveel woorden

heb ik gebraakt

en de rook

heeft het vuur verlaten

dat gloeit nog na

*

16-04-2005 om 11:50 geschreven door Verdano