Werkinlevingsprojecten waren individuele begeleidingsplannen aangepast aan de werkzoekende. Een individuele begeleiding naar een job! Wat een droom!... Opleidingen, trainingen en stages poogden jongeren-zonder-diploma aan een baan of aan een kwalificatie helpen... En dan vraag ik me af: iemand die zo luxueus aan een baan geholpen wordt, hoe kan die in hemelsnaam nog zelfstandig iets uitvoeren?!

Nu zal ik eens trachten uit te leggen waarom het project de verkeerde doelgroep aanpakte. Het zou  rendabeler geweest zijn om gemotiveerde jongeren-MET-diploma individueel te begeleiden naar een baan, die zijn vatbaarder voor hulp en steun, en zo zou de arbeidsmarkt veel beter ingevuld kunnen worden.

'Inleven in werk'?! Jongeren-zonder-diploma die zich in gedachten verplaatsen in een werksituatie? Klinkt onwaarschijnlijk, omdat 'inleven in studeren' ook niets voorstelde. Het nieuwe project lijkt me niet besteed aan jongeren die met hun pet gooiden naar de leerstof en naar prestaties tijdens hun schoolloopbaan. Zij verdienen het niet om bijstand te krijgen bij het zoeken naar een baan of naar een kwalificatie. Een jongere die niet zelfstandig in staat is om een diploma te behalen, of niet zelfstandig een baan kan zoeken, zal een onbetrouwbare werkkracht worden. Werkgevers zijn gewaarschuwd!

Vroeger op school werden de zwaksten van de klas het meest begeleid, terwijl briljante leerlingen aan hun lot overgelaten werden. Extra aandacht voor slimmeriken en gemotiveerden is echter zeer dankbaar werk, resultaten gegarandeerd. ZIJ, de bovenlaag, halen profijt uit extra begeleiding. De onderlaag blijft de onderlaag waarop iedere vorm van begeleiding afschampt. Losers blijven losers. Slechts een kleine minderheid wordt beter van een ruggensteuntje van buitenaf.

Nog over vroeger op school. Jongeren-zonder-diploma waren vaak schoolverlaters die het niet zo nauw namen met studeren en presteren. Allochtone leerlingen werden ook nog eens gehinderd door taalachterstand en gebrek aan taakgerichtheid. Als ze dan op hun achttiende ergens in het vierde of vijfde beroepsjaar belandden, beraadde de deliberatie zich over elk van hen. Voor de hopeloze gevallen werd er een weg uitgestippeld naar het stempellokaal. Trouwens, een diploma secundair onderwijs was het laatste en het minste van hun betrachtingen... Toén al had ik de indruk dat 'een diploma' vreemd is aan de leefwereld en aan de cultuur van de allochtone leerling...