|
De operatie liep niet zoals verwacht. En de dag later was het zaakje dan
wel opgelost, maar de herstelperiode zou iets langer duren. Het begon
al op de operatietafel. Daar ontstond enig animo onder dokters. Ik
kon het nog enigszins volgen doordat ik slechts plaatselijk verdoofd
was en het gewroet met camera in mijn aderen kon zien op de monitor.
Maar een normaal mens begrijpt natuurlijk niks van wat er te zien is.
Voor mij leek het een wandeling in een maanlandschap. Tot de
handelingen gestopt werden met de mededeling “we gaan de video even
bekijken”. Dat nam de nodig tijd in beslag en ik begon nattigheid
te voelen toen steeds meer mensen naar de video kwamen kijken. Tot er
eentje dacht om mij moed te komen inspreken met de woorden; “het
komt in orde hoor meneer, er zijn drie professoren een oplossing aan
het zoeken”. Ik zweer het je, dat zijn geen geruststellende woorden
als je op een operatietafel ligt. Maar goed, het zaakje werd
afgebroken en ik ging naar intensieve. Om dezelfde avond weer als
lijdend voorwerp te fungeren. Ditmaal echter onder volledige
verdoving. Ik kreeg het vermoeden dat er geen ooggetuigen mochten
zijn bij hetgeen ze zouden uitspoken. Want dat er rare dingen gebeurd
zijn mag duidelijk zijn. Toen ik wakker werd bleek dat men mijn
borstkas opengesneden had, twee by pass kanaaltjes geplaatst had en
het hele zooitje terug dichtgemaakt had. De dokters mogen dan wel
komen vertellen dat ik binnen een maand als een jonge hinde zal
rondspringen, voorlopig voelt het alsof er een tractor over me heen
is gegaan. Ik heb trouwens een vermoeden dat de operatie niet door
gediplomeerde chirurgen gedaan is. Het stond zelfs aangeduid in de
lift; 'Gauwdieven opereren ook in het ziekenhuis'.
|
Ik ben Fredje
