Oceaanzeilers koesteren zich in de ochtendzon.
Enkele zeilschepen wachten op het goede moment om de oversteek naar Amerika te wagen.
Bij de eerste zonnestralen over de 'Cumbre' verlaat een zeilboot de jachthaven van Tazacorte.
Gisteren tijdens de ochtendwandeling in de jachthaven van Tazacorte. "The last bastion of individual freedom". Grapje hoor! Deze oneliner komt steeds in mijn gedachten als ik hun reclame slogan lees "The last and peaceful European marina". Inderdaad wereldzeilers doen steeds vaker onze haven aan om zich klaar te maken voor de grote oversteek. Er zijn er ook die verder zuidwaarts varen naar de Kaapverdische Eilanden en daar het avontuur van 'the Atlantic crossing' wagen.
Gisteren lag er een prachtige tweemaster aan de ponton. Ik kon niet goed zien uit welk land deze zeilers kwamen, er was geen wind en de vlag hing er slap bij. Volgens de kleuren van de vlag dacht ik aan Canada. Als het mogelijk is probeer ik steeds een babbeltje, en ja hoor! De wereldzeilers kwamen uit St Gallen Zwitserland. Zelfde kleuren voor de vlag maar met een wit kruis in de plaats van het rood eikenblad van Canada.
In de jachthaven van Tazacorte is men attentvol, bezoekers krijgen bij het ontbijt een lekker Canarisch banaantje. De gemeenschap van oceaanzeilers is klein, daardoor is mond aan mond reclame belangrijk. Het gaat als een lopend vuurtje. De marina van Tazacorte is goedkoper dan ander jachthavens en bovenal, 'Je wordt er goed verzorgd'. Men zegge het voort
|