Kunst(matig) rif in de tuin.

Een vijftal jaren geleden heb ik dit rif-sculptuur gemaakt met zee-ijzer (= op het strand gevonden

aangespoeld schroot), keien, lavastenen en drijfhout. Het zee-ijzer is een materiaal dat gevoeliger is voor

corrosie dan bv cortenstaal. Het schrootijzer heeft jarenlang in het zoute water van de Atlantische Oceaan

gelegen. In combinatie met de vochtigheid (regen) en de zuurstof in de buitenlucht zal het verder door-

roesten tot er uiteindelijk niets meer overblijft dan de stenen vissen. Na een half decennium in de tuin te

hebben gestaan vind ik dat het rif er nog redelijk goed uitziet. Het roesten is een niet te stoppen

voortschrijdend proces net zoals het ouder worden

Sommige kunstmatige riffen zijn gecreëerd met afgezonken oorlogsbodems, gehele autowrakken en afval

blokcontainers, ook autobanden werden ervoor gebruikt. Men is er ondertussen reeds achtergekomen dat

rubber gif afgeeft als het in contact komt met zout water, autobanden zijn dus absoluut uit den boze.

Wanneer men op La Palma zich voorneemt om een kunstmatig rif te bouwen kunnen de gedachten daarover

wel eens op hol slaan. De menselijke logica over het bouwen van een leefomgeving voor vissen is puur

subjectief en soms geheel ongepast voor het leven onder water. Het doel is echter het verzekeren van

onderwaterfauna ten behoeve van sportduikers en toerisme.

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***

***