Het tweede nestje van Tessa en Scott vorig jaar aan de puppybrokjes. Allemaal samen uit één bak.

"Daar is je maatje”, meld ik Wim. Door het raampje van dit kleine werk-, speel en logeerkamertje zie ik de vuilniswagen aankomen. Sinds Wim thuis is en dat is al weer ruim 8 jaar maakt hij een praatje met de vuinisman die iedere woensdagmorgen de container komt legen. De ene week de grijze en de andere week de groene.
"‘t Kan nooit gien kwaod”, zegt hij altijd “ a’j regelmaotig een proatje maakt." Eén van hen blijkt een kennis te zijn van Henk en Annie in Kleine Huisjes waar we 11 jaar geleden één van de pups van Kim en Scott aan verkocht hebben. Toen hadden we 9 pups. Het was telkens een brinta- ballet wanneer ze ’s morgens, vanaf de vierde week, een schaaltje Brinta kregen. Het jaar daarvoor hadden we  zeven pups gehad. Die zette je in een kring om de brintaschaaltjes en dat bleef tenminste op de plek, maar  met die negen werd het een zwijnestal. Wat hebben we gelachen!
Het hondje van Annie en Henk werd ook Tessa genoemd. Het werd een superhond. Ze volgden er alle cursussen mee en overal werd ze de beste. Leuk hè?
Kim kreeg toen ook, net als Tessa nu, twee nestjes na elkaar. Het was in de tijd dat Marktplaats nog niet in beeld was . Voor het eerste nestje hoefden we niet eens te adverteren. Die waren we zo in onze omgeving al kwijt, maar het tweede nestje? Hoe zou dat gaan? We zetten toen in de vrijdag- en zaterdagkrant een advertentie. Je kent het wel: nestje mooie bordercolliepups… vader en moeder allebei aanwezig. In één weekend waren ze alle negen verkocht.