Wim met een nog jonge Scott en Kim

“Iej ziet mor da’j ze kwiet wodt”, zei Wim toen indertijd Kim opnieuw gedekt was.
 Het lag eigenlijk niet in de bedoeling dat Kim meteen weer een nestje zou krijgen, maar ja…. Kim werd loops. We hielden de honden netjes uit elkaar, maar net als je denkt dat de loopsheid over is…
Tja… we zagen het gebeuren. Wim begon over een emmer water wat je wel eens hoort. Niks ervan. Dan maar even overleggen met de dierenarts: onze dokter Harrie. Hij zou toch komen voor een schaap en ik vertel hem van het “ongelukje”.
“Ooo, een ongewenste dekking? Ik breng wel een injectie mee”. De zgn after morningpil voor honden dan.
Ik  dacht… ongewenste dekking… is het zó ongewenst dan? Weet je wat? Ik bel Karin en Walter op. Die hebben een pup uit het eerste nest en wilden er eigenlijk nóg wel één. Als die nou al een pup bestellen.. ach dan kunnen we het er toch wel op wagen? Wim mompelde nog wat, maar ik belde Karin. Na overleg wilden ze graag een pup uit dat eventuele tweede nestje.
En zo gebeurde het dat we 8 weken later een opnieuw prachtig nestje kregen. Ben en Niesje waren hier dat weekend want we hadden lekkage. Er was een leiding bevroren. Terwijl Ben en Wim aan het klussen waren  maakten Niesje en ik  het van begin tot de laatste pup mee. Ook Karin had ik gebeld toen de bevalling begon. De eerste pup lag ’s morgens al dood in de mand. Dat was een hele grote. Kim was helemaal ontdaan. De rest van de dag liet ik haar niet meer alleen en met af en toe een beetje hulp  was de 10e pup aan het eind van de middag er uit. Negen levende pups. Er was één kleintje bij, maar die was net zo levendig als de rest.
Ach wat een mooi gezicht was het. We waren niet bij het nest weg te slaan.