Mark met wat pups van 11 jaar terug.

Kim was net als Tessa later een uitstekend moedertje. Totdat ze bijgevoerd worden heb je er eigenlijk geen omkijken naar. Na vier weken begon Wim weer:” A’w ze straks mor kwiet wodt… ’t Bunt ‘r wèl negen heur”.
Karin had die van haar al uitgezocht en er was er ééntje bij met veel wit… een teefje. Stiekem had ik haar al Tessa genoemd. Dat vond ik toen al zo’n mooie naam.
Er kwam een advertentie in de vrijdag – en zaterdageditie van het Dagblad van het Noorden. De telefoontjes kwamen meteen al. De kijkers daarna. Hollandseveld, Groningen, Roswinkel, Norg en Kleine Huisjes. Er kwam een moeder met haar dochter. Het meisje was helemaal gek van bordercollies en zocht gelijk een pup uit. De moeder had wat hoofdpijn en vond het maar zozo. Die had het meer op met een Labrador of een herder of een kruising. Toen ze hoorde dat een pup 400 gulden moest kosten kermde ze: “Ik heb nog nooit geld voor een hond betaald”. Tja…
Maar ze namen hem wel.
Zondags waren er nog vier beschikbaar. ‘s Morgens kwam er een hele familie uit Norg. Natuurlijk ook helemaal vertederd. Ze kozen een reutje dat ook Scotty werd genoemd. Ze zagen me steeds met mijn Tessa op de arm zitten en hoorden me zeggen:”Als deze overblijft hou ik haar zelf.” Die middag belden vrienden van hen om te vragen naar dat mooie teefje. Die avond was ook dat bekeken. Geen Tessa voor mij meer.
Er ging ook een teefje naar Groningen: Lascelle. Toen hadden we alleen nog de kleine in de aanbieding. Er kwam een boer uit Norg met z’n vrouw. Hij vertelde dat bij hun buren ook een bordercollie was die alles bij elkaar dreef op het erf wat er maar te drijven viel. Zo’n hond wilde hij ook. Maar die kleine had niet het mooie witte dasje wat de anderen hadden, maar was wel een aandoenlijk lief pupje. De boerin twijfelde nog, maar boer Bonnema bekeek de kleine en sprak de woorden:”Doe mij dat lutje maar”!
Toen ’t lutje later opgehaald werd zei hij:”Die gaat straks mooi met me mee op de tractor”.
Kim werd kort daarop 7 jaar. Het was klaar met de puppies en we hebben haar laten steriliseren.
Toen 10 jaar later Tessa en Scott pups hadden hebben we de eigenaren van toen een foto van het nieuwe nestje  gestuurd. We kregen veel leuke reacties, maar de eerste die belde was Annie uit Kleine Huisjes.