Een eerste kennismaking van Scott en Kim met één van de poesjes uit een  nestje van Suze.

De eerste aanschaf voor ons nieuwe huis aan het Schoolpad was een aanhangwagen. Als er één ding is dat z’n geld driedubbel waard is geweest is het wel die aanhangwagen. Er is door Jan en alleman gebruik van gemaakt. Bij heel wat verhuizinkjes en aan- en afvoer van spullen heeft – ie dienst gedaan.. en nog! Deze week belde Bernard of hij hem even kon lenen voor het vervoer van hout vanuit het bos naar huis. Hij leent dan meteen de speciale zaagbroek en voor Stien een werkbroek. Zo gaat dat stel zeventigers het bos in om hout te zagen. De vorige keer was hij helemaal ontdaan, want hij had in de broek gezaagd. Stien had het weer netjes gerepareerd, maar o… wat had Bernard een hekel. Hij bracht twee flessen wijn mee om de pijn wat te verzachten. Beter de broek dan z’n been, dacht ik zo. Daar is dat ding voor bedoeld….. toch?
Onze tweede aanschaf was niet minder! Dat werd een tweede bordercollie: Scott. We hebben hem uit Ruinen gehaald. Scott’s vader was de hond van de herder van de Ruiner schaapskudde. We zagen hem op de video aan het werk. Na de eerste week was Kim helemaal aan hem gewend en waren ze trouw aan elkaar. Iedereen was gek op hem. Qua gedrag lijkt Queeny nu erg op hem. We hebben wat rondjes bos gelopen in al die jaren, soms met Sacha er bij, wanneer die wekenlang bij ons logeerde. Ze hoefden dan ook nooit aangelijnd. Toch oefenden we iedere wandeling een paar keer alle commando’s, want je weet toch maar nooit wie of wat je tegenkomt. Er was één hond, een Berner Senner waar Scott een vreselijke hekel aan had. Bovendien zijn niet alle wandelaars zo gecharmeerd van op hen af rennende honden. Of wel, … Anda?
Toen we eens een klasse-avond bij ons op het erf hielden, hadden we van alles georganiseerd, ook een soort puzzeltocht door het bos. Ik nam het slingerpaadje dat we meestal liepen. Onderweg moesten ze wat vragen beantwoorden en ik had ergens wat om te snoepen verstopt.  “Mogen Kim en Scott met ons mee”, vroegen er een paar. Nou dat kon wel. Vooral Scott was altijd helemaal gek van kinderen. Ik denk omdat hij de eerste acht weken in een gezin met jonge kinderen opgroeide.
Toen ik later vroeg of de puzzeltocht moeilijk was geweest….. moesten ze lachen. “De honden liepen voorop en wisten de weg, we konden er zo achteraan lopen".