Badend Hartxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Bij Stork Hengelo had Wim veel met inspecteurs van doen. De pijpenbuigerij was zijn werkgebied . Eén van die inspecteurs van de T.U.V. was dipl. Ing. Herr Karl Laborenz, een hoffelijke Duitser. Hij weigerde pertinent om me Hetty te noemen. Het alternatief was Frau Hetty. Nou, vooruit dan maar. Hij bezat in de Hunsrück een “Heisje”, een tot vakantieverblijf  opgeknapte jachthut. Hij kon met Wim goed door één deur, zal ik maar zeggen, en hij bood aan om daar tegen een geringe vergoeding onze 2 weken vakantie door te brengen. Wim war also ein Techniker, dus die zou zich daar wel redden. Want… er was één voorziening en dat was de waterleiding. Licht hadden we d.m.v.gaslampen met kousjes. De hoge gasflessen stonden im Keller en als er één leeg was moest die omgewisseld worden en een nieuwe gehaald. Het ( af)waswater moest ins Freie hinaus geworfen werden, anders was de put te snel vol. Douchen doe je in het toilet naast de Keller en het water liep dan gewoon de berg af. Meestal deden we dat maar gewoon op de stoep ervoor. En…. aan’t eind van ons verblijf werd er gestofzuigd d.m.v. een generator en moest genau bijgehouden worden hoe lang je hem gebruikt had i.v.m. het verversen van de olie of zoiets.

Spanning ten top toen we op weg gingen. Het scheelde dat Henk en Anneke ook van de partij waren met hun NSU-tje. Je moet ze alleen niet kwijtraken onderweg. Door een lekke band raakten ze even achterop, maar haalden ons bij St Goar am Rhein weer in. Bij de grote klok rechtsaf de berg op, zo steil…ik heb de schrik nog in de benen. Maar dan eindelijk ons doel!   Badenhard, later steeds door vriend  Dick steeds "Badend Hart" genoemd.

De Schlüssel werd gehaald bij Frau Brück, waar je ook gelijk wat flessen wijn mee kon nemen. En dan was er nog het winkeltje van de  fam. Maus en dat was gewoon een soort huiskamertje.
En ….wanneer je het huisje binnenkwam lag er een BOEK op tafel: De Hausordnung.

Eén zin kan ik me zo herinneren: An die Polstersachen darf nicht gegessen werden!!

Wat een schone lucht en wat een verscheidenheid aan bloemen overal en wat een uitzicht over het dal.’s Morgens vroeg en in de schemer zag je de herten beneden grazen. En overdag  was er een boer uit het dorpje Birkheim die met koeien voor de wagen klaver van z’n land ophaalde. Het enige nadeel dat dit plekje kon hebben was het weer!

Als het nl regende hield dat niet zo snel weer op.

In het Gästebuch had iemand geschreven:
Zehn Tage waren wir am ORT

Es regnete im einem fort usw.

Wij hebben dat gelukkig niet meegemaakt!

foto: Het  Rijndal bij Oberwesel