Tijdens een klassenweekend in Velp werd er zaterdagsavonds muziek gemaakt door Gerrit en Henny.

Dat dhr Kruithof ondoorgrondelijk was is mij wel bekend. Hij stimuleerde me om opa’s gedichten: Hans Knol en Wat za’k mien Truuken schrieven voor te dragen.    
Dhr Kruithof was, meen ik, onze klasseleraar en deed soms mee met klasseavonden. Ik herinner me Joepi Joepi is gekomen, Zakdoekje leggen en een spel waarbij je in een kring zit en iemands naam moet noemen en daar bij op het hoofd geslagen wordt wanneer je niet gauw iemand anders noemt. Zo was er ook een spel… misschien wel stoelendans waarbij ik per ongeluk en tot mijn schrik bij dhr Kruithof op schoot belandde. Bij dit soort spelletjes was ik bloedfanatiek. Waar is die tijd gebleven?! Toen we een paar dagen later weer op school kwamen vertelde heer Kruithof me met een stalen gezicht dat hij na dat incident naar de dokter had gemoeten vanwege ernstige rugklachten. Hij bracht het bloedje serieus. In gedachten zag ik hem al door mijn schuld in een rolstoel zitten. Tot aan de dag van vandaag weet ik niet of het waar was. Ik was in die tijd nogal goedgelovig. Och heden...Gerrit heeft me ook ooit al eens wijsgemaakt dat er gebokst moest worden op een sportdag. Wim beweert dat ik dat ik nog steeds overal intrap. Nou ja…!!!

Alvast een paar regels over de soldaat die z'n meisje Truuken wilde schrijven:
Och wat zatte wi-j aordig samen
Op dee tonne met karnemelk
Ik drukken eur... ik gaf eur mooie namen
Dat aoverkump neet elk.

Opa Bijenhof droeg het op onze bruiloft nog voor. Hij had z'n colbertjasje binnenste buiten aangetrokken om een beetje op een soldaat te lijken.